Ο «περικλυτός» Μοχάμμεντ και ο Παράκλητος…

Πρόσφατα απάντησα σε κάποιο e-mail γραμμένο από μια κοπέλα, που δήλωνε ότι ήταν Χριστιανή και ασπάστηκε το Ισλάμ. Ένα από τα πράγματα που έγραφε, καθώς κι την απάντηση σ’ αυτό, πιστεύω ότι αξίζει να τα κοινοποιήσω και σ’ εσάς, αναγνώστες. Δείτε λοιπόν ένα επιχείρημα που χρησιμοποιούν Ισλαμιστές στους ανθρώπους που έχουν χριστιανικό υπόβαθρο, όπως η συγκεκριμένη κοπέλα, και πόσο απατηλό είναι το επιχείρημα αυτό:

«ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΩΑΜΕΘ ΑΛΛΑ ΜΟΧΑΜΜΕΝΤ ΟΠΟΥ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΚΛΗΤΟΣ ΔΗΛΑΔΗ ΠΕΡΙΛΚΗΣ.»

Αυτά που αναφέρει η φίλη αφορούν το Κοράνιο, και συγκεκριμένα τη σούρα Ελ Σαφ στίχος 6 (61:6) όπου γράφει (σε μετάφραση ομάδας ελληνιστών καθηγητών του ισλαμικού Πανεπιστημίου Αλ-Άζχαρ υπό την επιμέλεια του Τζιχάντ Μπιλάλ Χαλήλ):

«Και (ανάγγελε στο λαό σου) τον Ιησού – το γιο της Μαριάμ – όταν είπε: ‘Ω! Παιδιά του Ισραήλ! Είμαι ο απεσταλμένος του ΑΛΛΑΧ σ’ εσάς, για ναεπικυρώσω το Νόμο (τη Βίβλο) (που ήλθε) πριν από εμένα, και να σας αναγγείλω την ευχάριστη είδηση για έναν Απόστολο που θα έλθει μετά από μένα, και που το όνομά του είναι Άχμεντ’. Αλλά όταν τους παρουσίασε τα (ολοφάνερα) Σημεία, είπαν: ‘Αυτή είναι φανερή μαγεία’!»

Σε αυτή τη σούρα βασίζεται το επιχείρημα των αναλυτών του Ισλάμ, ότι ο Μοχάμμεντ προλέγεται από τον Ιησού στην Βίβλο και συγκεκριμένα στo εδάφιο Ιω. 14:15-17, το οποίο λέει στην Κοινή Ελληνική διάλεκτο της εποχής:

15 Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε, 16 καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένει μεθ’ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, 17 τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτὸ· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ’ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται.

(Νεοελληνική απόδοση Σπύρου Φίλου:

15 Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου.
16 Και εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα, και θα σας δώσει έναν άλλον Παράκλητο, για να μένει μαζί σας στον αιώνα,
17 το Πνεύμα τής αλήθειας, το οποίο ο κόσμος δεν μπορεί να λάβει, επειδή δεν το βλέπει ούτε το γνωρίζει· εσείς, όμως, το γνωρίζετε, επειδή μένει μαζί σας, και μέσα σας θα είναι.)

Σύμφωνα με τους εν λόγω ισλαμιστές, τα εδάφια του κατά Ιωάννη ευαγγελίου λένε στην πραγματικότητα «περικλυτόν» και όχι «παράκλητον», αλλά οι χριστιανοί το έχουν αλλάξει. «Περικλυτός» σημαίνει ένδοξος. «Ένδοξος» και «παινεμένος» είναι το νόημα του ονόματος Αχμάντ (για την ακρίβεια πιο σωστά μεταφράζεται ως «πιο αξιέπαινος»). Το όνομα Αχμάντ είναι συνώνυμο του Μοχάμμεντ (Μωάμεθ) που σημαίνει παινεμένος, ένδοξος (το aHMaD και muHaMmaD μοιράζονται τα σύμφωνα-ρίζες H, M, D. – Στη σημιτική κατηγορία γλωσσών η κάθε λέξη, ως δομή και ως προφορά «κτίζεται» αποκλειστικά πάνω σε σύμφωνα-ρίζες. Τα φωνήεντα συνήθως δεν υποδηλώνονται.) .

Άρα λοιπόν κατά τους ισλαμιστές αυτούς, στο κατά Ιωάννη ο Ιησούς προλέγει τον ερχομό του Μοχάμμεντ! Όμως, ο ισχυρισμός τους είναι εντελώς αστήρικτος για τους εξής λόγους:

1) Δεν έχει βρεθεί ούτε ένα αρχαίο ή έστω μεταγενέστερο χειρόγραφο που να περιέχει τα επίμαχα εδάφια και να λέει «περικλυτός» αντί για «παράκλητος». Ούτε ένα!

2) Επειδή στην ελληνική δεν γράφουμε μόνο τα σύμφωνα όπως στην αραβική, αλλά γράφουμε ΚΑΙ τα φωνήεντα, δεν αρκούν τα κοινά σύμφωνα στις λέξεις «ΠαΡάΚΛυΤοΝ» και «ΠεΡιΚΛηΤόΝ» για να τις βγάλουμε συνώνυμες, όπως συμβαίνει π.χ. στην αραβική με τα ονόματα Αχμάντ (ή Άχμεντ) και Μοχάμμεντ. (Για την ακρίβεια η λέξη «παράκλητος» έχει τελείως διαφορετικό νόημα από το «περικλυτός», όπως θα δούμε παρακάτω.)

3) Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι ο Μοχάμμεντ ήταν προφήτης, είναι φανερό ότι ο Ιησούς δεν αναφέρεται σε κάποιον προφήτη, κάποιον άνθρωπο με σάρκα και αίμα όπως ο Μοχάμμεντ, αλλά σε πνευματικό ον που οι ακόλουθοί του θα το έχουν μέσα τους. Ακόμα κι αν δεν έχουμε γνώση του χριστιανικού δόγματος της Αγίας Τριάδας ή ακόμα κι αν δεν το δεχόμαστε, καταλαβαίνουμε βάση της κοινής λογικής ότι ακριβώς επειδή ο κάθε ακόλουθος του Ιησού θα έχει μέσα του το πνεύμα αυτό, το πνευματικό αυτό ον δεν είναι κάποιος απλός άγγελος, αφού ένας απλός άγγελος δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα σε πολλά μέρη. Μόνο ο ίδιος ο Θεός είναι «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών». Άρα το πνευματικό αυτό ον, που έχει τέτοιες θεϊκές ιδιότητες, είναι Θεός.

4) Παράλληλα, ο Μοχάμμεντ δεν έμεινε καθόλου με τους μαθητές με τους οποίους συνομιλούσε ο Ιησούς, για την ακρίβεια δεν τους γνώρισε καν αφού γεννήθηκε εκατοντάδες χρόνια μετά από τη συνομιλία εκείνη! Αλλά ούτε με τους κατοπινούς χριστιανούς, ούτε καν με τους δικούς του ακολούθους δεν «έμεινε στην αιωνιότητα», αφού πέθανε, ως θνητός που ήταν, το 632 μ.Χ.

Πάμε να εξετάσουμε λίγο περισσότερο τη λέξη «περικλυτός». Αυτή τη χρησιμοποιεί ο Όμηρος, ο οποίος έγραψε σε ποιητικό ύφος (σαν ποιητής που ήταν…) στην κλασική ελληνική του 10ου π.Χ. αιώνα.
(Παραδείγματα χρήσης της λέξης:

* Οδύσσεια/α: τοῖσι δ’ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός, οἱ δὲ σιωπῇ εἵατ’ ἀκούοντες· ὁ δ’ Ἀχαιῶν νόστον ἄειδε λυγρόν, ὃν ἐκ Τροίης ἐπετείλατο Παλλὰς Ἀθήνη.
* Οδύσσεια/θ: ταῦτ’ ἄρ’ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς πορφύρεον μέγα φᾶρος ἑλὼν χερσὶ στιβαρῇσι κὰκ κεφαλῆς εἴρυσσε, κάλυψε δὲ καλὰ πρόσωπα·
* Ιλιάς/Λ: Ἄντιφος αὖ παρέβασκε περικλυτός· ὥ ποτ’ Ἀχιλλεὺς Ἴδης ἐν κνημοῖσι δίδη μόσχοισι λύγοισι, ποιμαίνοντ’ ἐπ’ ὄεσσι λαβών, καὶ ἔλυσεν ἀποίνων.)

Όμως στο ελληνικό κείμενο των Ο΄ ή Εβδομήκοντα, που είναι μετάφραση ελληνομαθών Εβραίων από το εβραϊκό πρωτότυπο, καθώς και στα κείμενα της Καινής Διαθήκης που γράφτηκαν κατευθείαν στην Κοινή ελληνική την οποία χρησιμοποιούσαν όχι οι ποιητές, αλλά οι απλοί άνθρωποι, έμποροι, επιχειρηματίες κ.α. η λέξη»περικλυτός» δεν απαντάται πουθενά. Η λέξη «παράκλητος» απαντάται τρεις φορές στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο και μια στην 1η επιστολή του Ιωάννη.

(Ιωάννης 14:26 «Και ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο, που ο Πατέρας θα στείλει στο όνομά μου, εκείνος θα σας τα διδάξει όλα, και θα σας υπενθυμίσει όλα όσα είπα προς εσάς.»
Ιωάννης 15:26 « Όταν, όμως, έρθει ο Παράκλητος, που εγώ θα στείλω σε σας από τον Πατέρα, το Πνεύμα τής αλήθειας, που εκπορεύεται από τον Πατέρα, εκείνος θα δώσει μαρτυρία για μένα.»
Ιωάννης 16:7 «Εγώ, όμως, σας λέω την αλήθεια· σας συμφέρει να αναχωρήσω εγώ· επειδή, αν δεν αναχωρήσω, ο Παράκλητος δεν θάρθει σε σας· αλλά, αφού αναχωρήσω, θα τον στείλω σε σας.»
Ιωάννου Α΄2 «Παιδάκια μου, αυτά σας τα γράφω, για να μη αμαρτήσετε· αν, όμως, κάποιος αμαρτήσει, έχουμε παράκλητο προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό τον Δίκαιο.»)

Ας δούμε και τι σημαίνει «παράκλητος» σύμφωνα με το Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη:
[<αρχ. παράκλητος < παρακαλ[ώ] -η, -ο επίθ. (Κ -ος, -ον) ο καλούμενος σε βοήθεια | (εκκλ.) το αρσ. ο Παράκλητος ως κύρ. όν., ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα.

«Ο καλούμενος σε βοήθεια» λοιπόν δεν έχει καμμία σχέση με το «ένδοξος» και ο «περικλητός» καμμιά σχέση με τη Βίβλο των Χριστιανών. Και το επιχείρημα αυτό των προσηλυτιστών του Ισλάμ δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και τη λογική…