Στο καλό Τζίμη…

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Τελικά, ο Τζίμης είχε πνευματικό, και μάλιστα για καιρό, όπως βλέπουμε εδώ https://www.ogdoo.gr/prosopa/dilwseis/o-pnevmatikos-tou-tzimi-panoysi-eksomologeitai

Έφυγε κι ο Τζίμης ο Πανούσης, ο Τζιμάκος του «Ναγκασάκι» και του «Κάγκελα παντού», με άμεση ανάκληση από τον Δημιουργό. Γράφτηκαν και άρθρα περί μεταστροφής του, μετάνοιάς του κτλ. Είδαμε και φωτογραφίες του από επισκέψεις σε Ορθόδοξα μοναστήρια. Μάλιστα σε ένα στην Άνδρο πήγαινε τακτικά. Ο «Νεκρός για τον κόσμο» τα έχει μαζέψει όλα αυτά εδώ.

Προσωπικά δεν ξέρω αν ο Τζιμάκος εκτός από πνευματικές ανησυχίες, που φαίνεται ότι είχε, είχε και μετάνοια, μεταστροφή κτλ. Αυτό το ξέρει ο Θεός. Και ο πνευματικός του, αν είχε. Εγώ εύχομαι να τα είχε, όχι μόνο επειδή ως χριστιανός οφείλω να το εύχομαι για κάθε άνθρωπο, αλλά επειδή τον διέκρινε μια ευαισθησία που με άγγιζε πολύ βαθιά. Μου άρεσε η αμεσότητά του, μου άρεσαν κάποια τραγούδια του, ιδιαίτερα κάποιοι στίχοι του, μου άρεσε η φωνή του, έβρισκα κάποιες κριτικές του πολύ σοβαρές και αμερόληπτες και ισορροπημένες – ειδικά αναφορικά με τις προδοσίες του Κ.Κ.Ε. Μου άρεσε που εντόπιζε προβλήματα εκεί που δεν τα έβλεπαν άλλοι – δείτε για παράδειγμα, το σχόλιό του για τη χρήση φούντας στην τελευταία του συνέντευξη εδώ.

Το Τζιμάκο τον εκτιμούσα, κι άκουγα τα τραγούδια του που μου άρεσαν και κάποιες ραδιοφωνικές εκπομπές του. Δεν πήγα ποτέ να τον δω σε ζωντανή εμφάνιση, με τη σκέψη ότι μπορεί να βλαστημήσει και να με ξενερώσει, όπως έκανε στο γνωστό τραγούδι με τις «Μουσικές Ταξιαρχίες»: «Κι εγώ σ’ αγαπώ… κτλ». Αλλά θα μου λείψει. Όπως είπε ένας χριστιανός φίλος: «Προσωπικά, νιώθω να μου λείπει ΚΑΘΕ άνθρωπος που φεύγει, έστω και αν δεν συμφωνούσα μαζί του, έστω και αν δεν γούσταρα τους τρόπους του. Δεν ξέρω αν μπορείτε να καταλάβετε πώς νιώθω όταν λέω: «μου λείπει». Σαν να έχει αφήσει πίσω του ένα «κενό» ο ΚΑΘΕ άνθρωπος που  φεύγει, ακόμα και άγνωστος αν είναι. Ειλικρινά ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ!»

Θα συναντηθούμε όμως… Υπάρχει ένα τραγούδι σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, που το εκφράζει τέλεια αυτό. Η ειρωνεία στην περίπτωσή μας είναι, ότι αυτό το τραγούδι το τραγουδά ο Γιώργος Νταλάρας, η μεγάλη «συμπάθεια» του Τζίμη.

Ορίστε κι ένα απόσπασμα από εκπομπή, όπου ο Τζιμάκος αναφέρεται στη δήθεν Αριστερά.

Όπως βλέπω, τα επίμαχα αποσπάσματα τα είχε απομονώσει αρχικά κάποιος Χρυσαυγίτης, και όσον αφορά αυτή του τη δουλειά, του λέω μπράβο, ασχέτως για ποιο λόγο το έκανε… Πριν φανταστεί κανείς περαστικός που δεν με ξέρει, ότι έχω συμπάθεια στη Χρυσή Αυγή και γενικότερα στον εθνικοσοσιαλισμό, ας ρίξει μια ματιά εδώ. Και εδώ. Και εδώ.

Καλή ψυχή λοιπόν για τον Τζίμη, που βαπτίστηκε Δημήτριος, αδέλφια μου του έθνους που προσκυνά σώβρακα και φανέλες. Ο Κύριος ας τον ελεήσει κι ας παρηγορεί τους δικούς του, που δεν τον έχουν πια σωματικά κοντά τους. Κι εμείς ας σκεφτούμε ότι δεν είναι καθόλου απίθανο να φύγουμε από δω όπως ο Τζίμης, με ξαφνική ανάκληση. Τόσοι και τόσοι φεύγουν καθημερινά, τόσοι και τόσοι φύγανε στο πρωτοπόρο Ναγκασάκι. Οπότε ας λάβουμε τα μέτρα μας…