Μπορεί να κάνει γιόγκα ο Χριστιανός; 13 Ιανουαρίου, 2018
Posted by expaganus in παγανισμός, Επικαιρότητα, Εκπαίδευση, Ελευθερία συνείδησης, Θρησκευτική ελευθερία, Ορθοδοξία, Σύγχρονα προβλήματα.Tags: τάι τσι, υπερσυνείδητο, υπερσυνειδησία, υπερσυνειδητότητα, Άγιο Πνεύμα, Γιανγκ, Γιν, Ιησούς Χριστός, Μάξιμος Ομολογητής, γιόγκα, tai chi
add a comment
Συχνά λαμβάνω διάφορα ερωτήματα σχετικά με τη γιόγκα, του τύπου «μήπως δεν είναι κακό να κάνει γιόγκα ένας χριστιανός αν δεν κάνει και διαλογισμό;», αλλά και διάφορα για τις πολεμικές τέχνες, κυρίως μετά το άρθρο μου για τον δήθεν «Ανώνυμο μοναχό», «γνώστη περί των πολεμικών τεχνών», που έστειλε παντού επιστολή κατά της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας .
Και μέσα σε όλα αυτά, αναγνώστης μου έστειλε ιστοσελίδα με απομαγνητοφώνηση ραδιοφωνικής εκπομπής του Καλβινιστή Βαπτιστή πάστορα John Piper, υπό τον τίτλο «Είναι η Γιόγκα αμαρτωλή;» για να την αξιοποιήσω όπως θέλω.
Για να σας πω την αλήθεια, με ξένισε το ότι ο πάστορας αυτός είναι καλβινιστής βαπτιστής, καθώς η Ορθοδοξία έχει τεράστιες δογματικές διαφορές με αυτή την ομολογία. Όταν μάλιστα έψαξα λίγο γι’ αυτόν, διάβασα στη Βικιπαίδεια ότι «επιβεβαιώνει το χαρακτηριστικό καλβινικό δόγμα του διπλού απόλυτου προορισμού», οπότε έφριξα. Όμως δεν μπόρεσα να μην εκτιμήσω τα πολλά ωραία σημεία του κειμένου. Θα σας αφήσω να τα εκτιμήσετε κι εσείς, αφού πρώτα σας συστήσω να διαβάσετε τα εξής:
«Γιά τή γῆ πού καταράστηκε ὁ Θεός στήν ἐργασία τοῦ Ἀδάμ» (Μάξιμος Ομολογητής)
Το προπατορικό αμάρτημα (π. Ιωάννης Ρωμανίδης)
Λέει λοιπόν ο πάστορας (σε δική μου βιαστική μετάφραση):
Έχουμε 60 emails από ακροατές στη Σκωτία, τις ΗΠΑ και την Ινδία που όλοι θέλουν να μάθουν για τη γιόγκα. Είναι απλή σωματική άσκηση ή αναπόφευκτη συμμετοχή στην ανατολική πνευματικότητα; Ένας ακροατής, ο Todd, γράφει: «Ως επαγγελματίας στον τομέα της υγείας ενδιαφέρομαι για τα οφέλη των ανατολικών πρακτικών όπως η γιόγκα και το tai chi για τα τεκμηριωμένα οφέλη που έχουν για την υγεία. Μπορεί ένας Χριστιανός να ασκεί τέτοια πράγματα με ρίζες στο μυστικισμό με καλή συνείδηση;»
Ένα από τα πρώτα πράγματα που θα ήθελα να πω είναι ότι υπάρχουν δύο είδη προσεγγίσεων στις αμφισβητούμενες πρακτικές στη ζωή. Θα έλεγα τη μια, μινιμαλιστική προσέγγιση στην αγιότητα και την ευσέβεια. Και την άλλη μαξιμαλιστική.Στην πρώτη περίπτωση, η τυπική ερώτησή σας είναι: «Λοιπόν, τι το κακό έχει αυτό;» Θα ήταν κατάλληλη για ταινίες και μουσική, και τα παιδιά συχνά ρωτούν τους γονείς τους, «Τι το κακό έχει αυτό;» Και η άλλη προσέγγιση δεν είναι να ρωτήσετε κυρίως, «Τι το κακό έχει αυτό;», αλλά, «Θα με κάνει να μοιάζω περισσότερο με τον Χριστό; Θα με κάνει πιο αφοσιωμένο στον Ιησού; Θα είμαι πιο ισχυρός και γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα; Θα είμαι πιο αποτελεσματικός στην προσευχή εξαιτίας αυτού; Θα με κάνει πιο τολμηρό στη μαρτυρία ή θα με εξασθενήσει; Θα με βοηθήσει να έχω περισσότερη πνευματική διάκριση αναφορικά με τους τρόπους του Σατανά στον κόσμο και θα με βοηθήσει να θησαυρίσω θησαυρούς στον ουρανό; Θα με βοηθήσει να βρω χαρά στο Θεό και όλα αυτά που Εκείνος είναι για μένα στον Ιησού;»
Μπορείτε να δείτε ότι υπάρχουν δύο είδη προσεγγίσεων στη ζωή. Θέλω να μεγιστοποιήσω τη θεοσέβειά μου και την αγιότητά μου, προσεγγίζοντας όλο και περισσότερο το Θεό, και η άλλη είναι να προσπαθείς απλώς να κάνεις όσα πράγματα μπορείς να κάνεις χωρίς να ολισθήσεις σαφώς στην αμαρτία. Επομένως δεν θέλω να πω ότι κάθε φορά που αντιμετωπίζετε μια αμφισβητήσιμη δραστηριότητα, θα επιλέξετε να την απαρνηθείτε, διότι έχετε ζυγίσει τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο. Θέλω απλώς οι άνθρωποι να προσεγγίσουν τις ερωτήσεις με μεγαλύτερο πάθος για την ευσέβεια και να μην σκέφτονται μινιμαλιστικά. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να πω.
Δεύτερον, θα ήθελα να πω ότι τόσο η γιόγκα όσο και το tai chi, από τα λίγα που ξέρω και τη μικρή έρευνα που έχω κάνει, έχουν τις ρίζες τους στις ανατολικές κοσμοθεωρίες, και στις ρίζες αυτές είναι βαθιά αντιθετικές προς μια χριστιανική κατανόηση του Θεού και του τρόπου με τον οποίο εργάζεται στον κόσμο. Έτσι η γιόγκα είναι για το σώμα ό,τι είναι η μάντρα για το στόμα – έτσι θα το έθετα ούτως ή άλλως. Μία εξήγηση λέει ότι για το μάντρα: «Πρέπει κανείς να ψάλλει μια λέξη ή μια φράση μέχρι εκείνος ή εκείνη να ξεπεράσει το νου και τα συναισθήματα, και στη διαδικασία βρίσκεται και επιτυγχάνεται το υπερσυνείδητο.» Σημειώστε τη χρήση της «λέξης» σε εκείνο τον «μαντροειδή» τρόπο για να μπορέσει να κινηθεί προς την υπερσυνειδητότητα. Με άλλα λόγια, οι ασκήσεις γιόγκα είναι μια επέκταση από αυτό το είδος της λεκτικής επανάληψης και φιλοσοφία του πώς κάποιος προχωρά σωματικά, συναισθηματικά και διανοητικά σε αυτήν την υπερσυνειδησία.
Έτσι η γιόγκα επικεντρώνεται στην αρμονία μεταξύ του νου και του σώματος. Η γιόγκα αντλεί τη φιλοσοφία της από μια ινδική μεταφυσική πεποίθηση. Και η λέξη γιόγκα προέρχεται από τη σανσκριτική γλώσσα και σημαίνει «συγχώνευση» ή «ένωση». Και ο απώτερος στόχος αυτής της φιλοσοφίας είναι να επιτύχει μια ισορροπία μεταξύ του νου και του σώματος και να επιτύχει ένα είδος αυτο-διαφώτισης μέσω της χρήσης των μάντρα και μέσω της χρήσης ορισμένων σωματικών ασκήσεων ή στάσεων διαλογισμού. Για να επιτύχει αυτή την κατάσταση, η γιόγκα χρησιμοποιεί την αναπνοή, τη στάση, τη χαλάρωση και τον διαλογισμό για να επιτύχει μια υγιή, ζωηρά ισορροπημένη προσέγγιση στη ζωή. Αυτό θα ήταν πάνω κάτω ο τρόπος που θα το έλεγαν σε πολλά μέρη στο διαδίκτυο.
Για παράδειγμα, αν πάτε στην ιστοσελίδα του YWCA της Μινεάπολης και κάνετε κλικ στην επιλογή «Μαθήματα Fitness», μπορείτε να πάρετε 22 αναφορές στη γιόγκα, όπως γιόγκα για αρχάριους, γιόγκα για νέους, χορός νέων και γιόγκα, γιόγκα για όλους. Και είναι το ίδιο με το tai chi, αν και λίγο λιγότερο. Το Tai chi έχει κινεζικές θρησκευτικές ή μεταφυσικές ρίζες και ένας ορισμός λέει ότι το tai chi θεωρείται η ύψιστη νοητή αρχή από την οποία ρέει η ύπαρξη, η υπέρτατη θεμελιώδης αρχή.
Αυτό σημαίνει η λέξη tai chi. Η υπέρτατη θεμελιώδης αρχή δημιουργεί το Γιανγκ και το Γιν. Η κίνηση δημιουργεί γιανγκ και όταν η δραστηριότητά της φτάσει στο όριο, γίνεται ήρεμη. Και μέσα από την ηρεμία η υπέρτατη θεμελιώδης αρχή δημιουργεί το γιν. Και όταν η ηρεμία φτάσει στο όριο της, υπάρχει μια επιστροφή στην κίνηση και η κίνηση και η ηρεμία στην εναλλαγή τους καθίστανται η κάθε μία πηγή της άλλης και οι μετασχηματισμοί του γιανγκ και η ένωση του γιν παράγουν τα πάντα και αυτά με τη σειρά τους, παράγουν και αναπαράγονται και αυτό κάνει τη διαδικασία ατελείωτη. Αυτά πάνω-κάτω έχω μάθει στη μικρή μου έρευνα.
Οι Χριστιανοί έχουν μια ριζικά διαφορετική κοσμοθεωρία από την άποψη που διαμορφώνεται από τη γιόγκα, την άποψη που διαμορφώνεται από το tai chi. Η προσέγγισή μας προς την Ιστορία και προς τον Θεό και προς την ευημερία είναι ριζικά διαφορετική. Στον Χριστιανισμό η πρόοδος προς την ολότητα προκαλείται από έναν Θεό ο οποίος επικοινωνεί καταληπτά μέσω της γλώσσας για να γίνει κατανοητός, μέσω ενός προσώπου, του Ιησού Χριστού, ο οποίος γίνεται καθ’ ολοκληρίαν άνθρωπος και μιλάει για να γίνει κατανοητός από το νου και όχι την ακύρωση του νου – ξεπερνώντας αντικειμενικά, μέσω του θανάτου και της ανάστασής του, έναν πραγματικό Σατανά και μια πραγματική ενοχή ενώπιον του Θεού, μέσω ενός πραγματικού μηνύματος ευαγγελίου για εμάς, μια για πάντα στην ιστορία με ιστορικά γεγονότα πίσω από αυτό, μέσω της κατανόησης αυτού του μηνύματος συνειδητά στο μυαλό μας, μέσω της πίστης στον Χριστό, μέσω της εγκατοίκησης του Αγίου Πνεύματος, μέσω των υποσχέσεων που κατανοήθηκαν και έγιναν πιστευτές, μέσω της χαρούμενης περισυλλογής σχετικά με αυτές τις αντικειμενικές υποσχέσεις, μέσω της μεταμόρφωσης του Αγίου Πνεύματος, μέσω αντικειμενικού λόγου που κατανοείται καθώς στοχαζόμαστε σε προοδευτική ομοιότητα με τον Χριστό, όπως βλέπουμε τη δόξα του στο λόγο και στο ευαγγέλιο, μέσω ουσιαστικών έργων που οδηγούν στη βοήθεια άλλων ανθρώπων και μέσω μιας ζωής μεταμορφωμένης ευσέβειας στην αιώνια ζωή όπου ο Θεός είναι η χαρά μας για πάντα.
Αυτός είναι ο Χριστιανισμός. Και είναι τελείως διαφορετικός από το είδος της κοσμοθεωρίας που βρίσκεται πίσω από τις διαλογιστικές, σωματικές και συναισθηματικές και διανοητικές πρακτικές που απορρέουν από τη γιόγκα και το tai chi. Γι ‘αυτό, σκεφτείτε την χριστιανική ολότητα της υγείας και του σώματος. Αν ρωτάτε: «Πώς αυτό σχετίζεται με το σώμα; Πώς αυτό σχετίζεται με την άσκηση και τα πράγματα που κάνετε με το σώμα σας;» Θα έλεγα ότι η χριστιανική ολότητα της υγείας του σώματος είναι μια φρόνιμη και ρεαλιστική άποψη που χαρακτηρίζεται από αυτά τα γεγονότα:
1) Είμαστε πεπτωκότες και σωματικά κάτω από μια κατάρα και συναισθηματικά και διανοητικά κάτω από μια κατάρα που έχει πέσει σε ολόκληρη τη δημιουργία. Και, ως εκ τούτου, όλοι θα πεθάνουμε.
2) Θα αναστηθούμε από τους νεκρούς αν έχουμε πίστη στον Ιησού και αυτή είναι η υγεία στην οποία στοχεύουμε τελικά κυρίως. Θα είμαστε απόλυτα υγιείς – σώμα, ψυχή και μυαλό – στους νέους ουρανούς και τη νέα γη μετά την ανάσταση, και αυτή είναι η δόξα μας – αυτή είναι η ελπίδα μας.
3) Εν τω μεταξύ, η εξωτερική μας φύση «διαφθείρεται», αλλά η εσωτερική μας φύση «ανακαινούται καθημερινά» (Β΄ προς Κορινθίους 4:16).
4) Η σωματική άσκηση έχει μικρή αξία, όπως λέει ο Παύλος στην Α΄ προς Τιμόθεον 4: 8. Αλλά η πνευματική άσκηση έχει αξία με κάθε τρόπο, με τον τρόπο που περιέγραψα πριν από ένα λεπτό.
5) Δεν πρέπει να βλάπτουμε άσκοπα το σώμα μας που είναι ο ναός του Αγίου Πνεύματος και πρέπει να επιδιώξουμε τη μέγιστη χρησιμότητά τους στους στόχους που μας έδωσε ο Θεός. Έτσι η σωματική υγεία είναι υπέροχη, αλλά δεν είναι ο στόχος. Είναι ένα μέσο για πολύ μεγαλύτερους στόχους και ένα εξειδικευμένο μέσο σε αυτό, επειδή υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από το να έχεις ένα σώμα που είναι super fit.
6) Μπορούμε να πετύχουμε τους μεγαλύτερους στόχους μας πεθαίνοντας, διακινδυνεύοντας τη ζωή μας και κολλώντας Έμπολα ή ελονοσία ή ογκοκερκίαση σε κάποια ιεραποστολική δραστηριότητα. Δεν πασχίζουμε για μέγιστη σωματική ευεξία. Αυτός είναι ένας δευτερεύων χρήσιμος στόχος ως μέσο για κάτι μεγαλύτερο. Και μπορεί να διακυβευτεί σκόπιμα, με το να διακινδυνεύσουμε τη ζωή μας για χάρη κάποιου άλλου.
7) Έτσι, κάθε σωματική αγωγή που αρχίζει να παίρνει τη θέση της αναζήτησης της αγιότητας και της θυσιαστικής υπηρεσίας με την οποία μπορούμε να θυσιάσουμε τη ζωή μας αρχίζει, πιθανότατα, να γίνεται θρησκεία για μας. Και νομίζω ότι η γιόγκα και το tai chi έχουν ήδη δηλωθεί από τα ίδια τους τα ονόματα επ’αυτού του σημείου. Έχουν υψώσει τη σημαία της ανατολικής κοσμοθεωρίας με τα ίδια τα ονόματα yoga και tai chi.
Έτσι, κατά την κρίση μου, σε αυτό το σημείο, καθώς υπολογίζω να μεγιστοποιήσω παρά να ελαχιστοποιήσω την επιδίωξη των στόχων του Θεού και την άνθηση της ψυχής μου, θα πήγαινα από άλλο δρόμο και θα έβρισκα άλλο είδος άσκησης.
Για πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση σχετικά με τη γιόγκα, δείτε αυτό:
Γιόγκα: επιστήμη ή λατρεία θεών; (Θεόδωρος Ρηγινιώτης)
Αλλά και αυτό, όπου τα σχόλια έχει γράψει η αφεντιά μου:
Γεωργία Αποστόλου, Ναταλία Λιονάκη και κριτικές κατά του μοναχισμού 30 Σεπτεμβρίου, 2010
Posted by expaganus in προπαγάνδα, Γυναίκες, Θρησκευτική ελευθερία, μοναχισμός.Tags: π. Απόστολος, προπαγάνδα, πλάνη, πλάνη μοναχισμού, σεξουαλική παρενόχληση, τηλεόραση, φήμες, φαρισαϊσμός, Άννα & Δωροθέα του Κασίν, Αρσένιος ο Μέγας, Αλέξανδρος του Σβιρ, Αντώνιος ο Μέγας, Αναστασία Λογκάτσεβα, Βαρλαάμ & Ιωάσαφ οι Ινδοί, Βενέδικτος της Νουρσίας, Γερμανός της Αλάσκας, Γεωργία Αποστόλου, Γενεβιέβη του Παρισιού, Εφραίμ της Αριζόνας, Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, Ελισάβετ Θεοδώροβνα, Θεοδώρα της Αλεξάνδρειας, Θεοκτίστη της Λέσβου, Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Ιωάνης της Κλίμακας, Ιωάννης της Κλίμακας, Ιωάννης Δαμασκηνός, Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Ιάκωβος Τσαλίκης, Κρήτη, Κύριλλος της Λευκής Λίμνης, Κασσιανός ο Ρωμαίος, Κοσμάς ο Αιτωλός, Μάξιμος Ομολογητής, Μάξιμος ο Ομολογητής, Μαρία η Αιγυπτία, Μακρίνα η Φιλόσοφος, Μακάριος ο Αιγύπτιος, Ναταλία Λιονάκη, Νείλος της Σόρας, Νείλος ο Μυροβλύτης, Νικόδημος ο Αγιορείτης, Ξένη Γρηγορίεβα, Ορθοδοξία, Ονούφριος ο Αιγύπτιος, Παρασκευή του Ντιβέγιεβο, Παρασκευή του Πινέγκα, Παχώμιος ο Μέγας, Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ, Παΐσιος ο Αγιορείτης, Πελαγία Ιβάνοβνα, Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, Ποιμήν ο Μέγας, Συγκλητική, Σωφρόνιος του Έσσεξ, Σάρα της Ερήμου, Σέργιος του Ραντονέζ, Σισώης ο Μέγας, Σιλουανός ο Αθωνίτης, Φιλοθέη η Αθηναία, Χίλντα του Γουΐτμπυ (Αγγλίας), δόκιμες μοναχές, δόκιμοι, εσωτερικό φως, ηθοποιός, ηθοποιοί, θέατρο, ιστολόγια, κριτικές, καταγγελίες, μοναστήρι, μοναχή, νεκρός, νεκρός για τον κόσμο
6 Σχόλια
Άλλη μια γνωστή ηθοποιός, η Γεωργία Αποστόλου, αποφάσισε να γίνει μοναχή και διάφοροι «σωτήρες» ανέλαβαν και πάλι δράση για να τη… σώσουν από την πλάνη, όπως είχαν κάνει παλιότερα και με την Ναταλία Λιονάκη. Ας δούμε πώς παρουσιάζεται το θέμα στον ιστότοπο ενός τέτοιου «σωτήρα»:
Η Γεωργία Αποστόλου είναι γνωστή ηθοποιός και έχει πρωταγωνιστήσει στην τηλεόραση και στο θέατρο. Πριν μερικές μέρες όμως απαρνήθηκε μέσα σε μια νύχτα το επαγγέλμα της και στράφηκε στον Θεό. Τι οδήγησε την Γεωργία Αποστόλου να γίνει από ηθοποιός μοναχή θυμίζοντας την επεισοδιακή ιστορία της Ναταλίας Λιονάκη;
Η Γεωργία Αποστόλου στράφηκε στον μοναχισμό μετά από ένα τραγικό γεγονός στη ζωή της. Ο χαμός του αγαπημένου της Βαγγέλη ήταν αυτό που τάραξε την ήρεμη ζωή της ηθοποιού και αποφάσισε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Με τον Βαγγέλη, παρότι ήταν χωρισμένοι, διατηρούσε άριστες σχέσεις και τον θεωρούσε κάτι παραπάνω από οικογένειά της, αλλά οι εξοντωτικοί ρυθμοί της δουλειάς την «έπνιξαν» και την οδήγησαν σε απόγνωση.
Αφού διαβάσατε την… ψυχολογική ανάλυση του καρδιογνώστη μπλόγκερ, ας δούμε πώς θέτει το θέμα η ίδια η Γεωργία Αποστόλου. Σε συνέντευξή της που παραθέτει και ο παραπάνω καρδιογνώστης, έχει δηλώσει τα εξής (τα τονισμένα δικά μου):
«Το κινητό μου είναι τα τελευταία 13 χρόνια το ίδιο και πάντα ανοιχτό. Όχι δεν εξαφανίστηκα ούτε κρύφτηκα από κανέναν. Ίσα ίσα από τότε που σταμάτησα να κάνω την ηθοποιό οι σχέσεις μου με τους δικούς μου και με τους φίλους μου έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Τους αφιερώνω περισσότερο χρόνο, είμαι πιο ήρεμη και περισσότερο κοινωνική. Τη δουλειά του ηθοποιού την άφησα οριστικά. Την δουλειά μου την άφησα γιατί δεν την αγαπούσα πια. Και όταν δεν αγαπάς κάτι δεν μπορείς να το υποστηρίξεις. Καταπιέζεσαι. Η Εκκλησία με στήριξε να ασκήσω το επάγγελμα του ηθοποιού για 13 συναπτά έτη. Αλλιώς θα τα είχα παρατήσει πολύ νωρίτερα».
Για μένα το πράγμα είναι φως φανάρι: η Γεωργία είναι στην Εκκλησία αρκετά χρόνια και δεν «στράφηκε στο Θεό σε μια νύχτα» ούτε και «απαρνήθηκε το επάγγελμά της σε μια νύχτα» όπως παραπλανητικά γράφει ο/η συνάδελφος, λες και δεν διάβασε τη συνέντευξη που ο ίδιος παραθέτει! Το είχε απαρνηθεί μέσα της πολύ νωρίτερα, αφού όπως η ίδια ομολογεί δεν το αγαπούσε πια και χρειαζόταν τη στήριξη της Εκκλησίας για να το συνεχίσει, και κάποια στιγμή το απαρνήθηκε κι εξωτερικά. Παράλληλα αφού είναι άνθρωπος που βρίσκει στήριξη στην Εκκλησία επί 13 χρόνια, είναι πιο λογικό να υποθέσουμε ότι γνωρίζει τι είναι ο μοναχισμός και τι συνεπάγεται να έχεις τη μοναχική ιδιότητα, παρά ότι βρίσκεται σε πλάνη. Τα υπόλοιπα είναι φαντασιώσεις και παρερμηνείες του συνμπλόγκερ – με το συμπάθειο.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη, όμως με πρόλαβε άλλος μπλόγκερ και το έκανε πολύ καλά. Έτσι αντί να σας γράψω τα δικά μου, κάνω αναδημοσίευση από το πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο του «Νεκρού» (για τον κόσμο) (http://o-nekros.blogspot.com/2010/09/stars.html) που μόνο νεκρό δεν είναι!
-*-*-*-*-*-*-*-
Δύο νέες+όμορφες stars έφυγαν για μοναστήρι. Καλά έκαναν;
«Ναταλία, αν πράγματι το φως του Χριστού γεννήθηκε μέσα σου, γύρνα στην κοινωνία για να φωτίσεις και άλλους. Ο μοναχισμός είναι κίβδηλη πνευματικότητα, νοσηρότητα, και φυγή από τις ευθύνες της ζωής. Στην περίπτωσή σου, μάλιστα, αν η αναγέννησή σου είναι αυθεντική κι όχι προϊόν ψευδαισθήσεων και παραισθήσεων, ο εγκλεισμός σου σε Μονή είναι φυγή από τα πνευματικά σου καθήκοντα προς την κοινωνία. Άλλωστε, το πολύ «Κύριε Ελέησον» το βαριέται και ο Θεός, όπως λέει και η παροιμία. Το ζητούμενο είναι εμείς να ελεήσουμε άλλους. Εκεί είναι το τεστ πνευματικότητας και αυτογνωσίας. Και να γνωρίζεις, Ναταλία, ότι δε μπορεί να συνδεθεί κανείς με το Θεό μέσω τρίτου, ακόμη κι αν αυτός είναι ο πνευματικότερος άνθρωπος όλων των εποχών. Ή επικοινωνείς μόνη σου με τη Θεότητα ή δεν επικοινωνείς καθόλου. Δεν υπάρχουν μεσίτες προς το Θεό, ζωντανοί ή πεθαμένοι. Ο μόνος μεσίτης είναι το πνεύμα σου-ο λύχνος του Θεού μέσα σου. Άδικα λοιπόν τρέχεις πίσω από μέντορες…».
Η κυρία Γεωρία Αποστόλου |
Και τώρα επί της ουσίας.
Η επιμονή του συνάδελφου να επηρεάσει την απόφαση των δύο γυναικών είναι υπερβολική. Αν θεωρείται θεμιτή, επειδή γίνεται από ενδιαφέρον, τότε θα πρέπει να θεωρηθεί θεμιτό, αν κάποιος θεωρεί πως μόνο στο μοναστήρι ο άνθρωπος πλησιάζει το Θεό, να επιμένει σ’ αυτούς που αγαπά να γίνονται μοναχοί! Θα άρεσε όμως μια τέτοια αγάπη στο συνάδελφο;
Εκτός αυτού, απόψεις του στυλ «δε μπορεί να συνδεθεί κανείς με το Θεό μέσω τρίτου, ακόμη κι αν αυτός είναι ο πνευματικότερος άνθρωπος όλων των εποχών. Ή επικοινωνείς μόνη σου με τη Θεότητα ή δεν επικοινωνείς καθόλου. Δεν υπάρχουν μεσίτες προς το Θεό, ζωντανοί ή πεθαμένοι. Ο μόνος μεσίτης είναι το πνεύμα σου-ο λύχνος του Θεού μέσα σου« είναι εντελώς λάθος, όπως αποδεικνύει η πείρα των ορθόδοξων χριστιανών όλων των αιώνων, αλλά ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ: πάντα μέσω τρίτου ο άνθρωπος θα συνδεθεί με το Θεό, γιατί η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ θα τον βοηθήσει να πάψει να είναι εγωιστής και να τοποθετήσει μέσα του την ειλικρινή και ανιδιοτελή αγάπη προς όλους και όλα.
Γι’ αυτό και ο ορθόδοξος, που αγαπά τη ζωή του μοναχού, καλείται να πάει να ζήσει σε μοναστήρι, δηλ. μαζί με άλλους (ώστε να καλλιεργήσει την ταπείνωση και την αγάπη) και όχι στην έρημο. Κι αν θέλει να γίνει ερημίτης, πρέπει πρώτα να αποχτήσει πείρα, και μετά να πάει, αφού παρει ευλογία από τον πνευματικό του.
Χωρίς δάσκαλο όμως, πώς ξέρεις το δρόμο και τον τρόπο να «επικοινωνήσεις»; Ψάχνοντας στα τυφλά, μπορεί να οδηγηθείς ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ.
Να παρατηρήσω πως ο συνάδελφος, μ’ αυτά που γράφει, προσπαθεί Ο ΙΔΙΟΣ να γίνει δάσκαλος της κυρίας Λιονάκη και να την οδηγήσει στο δρόμο που νομίζει ο ίδιος ότι πηγαίνει στο Θεό – και πού ξέρει αν η απόφασή της να γίνει ορθόδοξη μοναχή δεν προέρχεται από «το λύχνο του Θεού μέσα της»;
Η κυρία Ναταλία Λιονάκη ως κοσμική |
Ο μοναχισμός δεν είναι πλάνη, αλλά το πανεπιστήμιο της Ορθοδοξίας και ο δρόμος της τελειότητας (της τέλειας ενότητας με το Θεό και με όλα τα πλάσματα μέσω της αγάπης). Και, όπως κάθε τέλειο, ΔΕΝ κατορθώνεται εύκολα και δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κατάλληλοι γι’ αυτό. Ο χριστιανός που επιλέγει το μοναχισμό έχει μπροστά του ένα φοβερό και δύσκολο αγώνα. ΑΝ τον αγαπάτε, ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟΝ, για να φτάσει τον αγώνα του ώς το τέλος, ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΑΤΕ και μην τον ΣΤΕΝΟΧΩΡΕΙΤΕ!…
Ο μοναχισμός δεν είναι πλάνη, γιατί ο μοναχός που φέρνει σε πέρας τον αγώνα του γίνεται άγιος.
Οι περισσότεροι μεγάλοι άγιοι (εκτός από τους μάρτυρες) είναι μοναχοί. Ένας χριστιανός (αλλά και ένας απλός λογικός άνθρωπος) δεν μπορεί να λέει ότι βάδισαν το «δρόμο της πλάνης» οι μεγάλοι άγιοι και διδάσκαλοι της ανθρωπότητας Αντώνιος ο Μέγας, Μακάριος ο Αιγύπτιος, Αρσένιος ο Μέγας, Ποιμήν ο Μέγας, Παχώμιος ο Μέγας, Σισώης ο Μέγας, Ονούφριος ο Αιγύπτιος, Νείλος ο Μυροβλύτης, Μάξιμος ο Ομολογητής, Βενέδικτος της Νουρσίας, Κασσιανός ο Ρωμαίος, Βαρλαάμ & Ιωάσαφ οι Ινδοί, Ιωάνης της Κλίμακας, Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Κοσμάς ο Αιτωλός, οι Ρώσοι Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ, Σέργιος του Ραντονέζ, Νείλος της Σόρας, Κύριλλος της Λευκής Λίμνης, Αλέξανδρος του Σβιρ, Γερμανός της Αλάσκας, Σιλουανός ο Αθωνίτης, οι σύγχρονοι άγιοι γέροντες Σωφρόνιος του Έσσεξ, Παΐσιος ο Αγιορείτης, Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, Ιάκωβος Τσαλίκης, Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Εφραίμ της Αριζόνας και αναρίθμητοι άλλοι – ή οι κορυφαίες ορθόδοξες αγίες μοναχές Συγκλητική, Μακρίνα η Φιλόσοφος, Γενεβιέβη του Παρισιού, Χίλντα του Γουΐτμπυ (Αγγλίας), Μαρία η Αιγυπτία, Θεοκτίστη της Λέσβου, Θεοδώρα της Αλεξάνδρειας, Σάρα της Ερήμου, Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, Φιλοθέη η Αθηναία, οι Ρωσίδες Άννα & Δωροθέα του Κασίν, Παρασκευή του Πινέγκα, Αναστασία Λογκάτσεβα, Ξένη Γρηγορίεβα, Πελαγία Ιβάνοβνα, Ελισάβετ Θεοδώροβνα, Παρασκευή του Ντιβέγιεβο και αναρίθμητες άλλες.
Η αγία Φιλοθέη η Αθηναία διδάσκει τις γυναίκες της τουρκοκρατούμενης Αθήνας |
Μια απλή ερώτηση: τους έχει καν ακουστά τους πιο πολλούς απ’ αυτούς ο συνάδελφος μπλόγκερ, που με τόση σιγουριά (αλλά και επιμονή) βροντοφωνάζει ότι ο μοναχισμός είναι πλάνη; Πώς ερεύνησε, πώς μελέτησε και συμπέρανε ότι όλοι οι παραπάνω βάδισαν το δρόμο της πλάνης, ότι οι διδασκαλίες τους είναι πλανημένες, ότι τα θαύματα που έκαναν και όσο ζούσαν στη γη και μετά την κοίμησή τους είναι μύθοι κι ότι οι χιλιάδες χριστιανοί κάθε ηλικίας, φύλου και μορφωτικού & κοινωνικού επιπέδου που τους αναγνωρίζουν για μεγάλους δασκάλους είναι αφελείς και θύματα;
Προσωπική μου άποψη (την εκφράζω ταπεινά και με αγάπη) είναι ότι ο συνάδελφος είναι απλά πολύ πονεμένος ή ίσως προδομένος, γι’ αυτό νομίζει ότι ο μοναχισμός είναι πλάνη – όπως κάποιος που έπεσε θύμα της ανευθυνότητας ενός γιατρού φωνάζει «μην πηγαίνετε στους γιατρούς, είναι απατεώνες, παραδόπιστοι και άσχετοι»!
Ναι, υπάρχουν τέτοιοι γιατροί, όπως υπάρχουν και τέτοιοι μοναχοί. Οι ίδιοι οι άγιοι μοναχοί λένε στους πιστούς: «Προσέξτε από τους ψευτο-πνευματικούς και τους ψευτο-γέροντες»! Να ένα σπουδαίο άρθρο, με απόψεις αγίων και απλών (αλλά σημαντικών) ιερέων γι’ αυτό το θέμα. Αυτό όμως δεν καταργεί την αξία της ιατρικής, ούτε την αξία (και την αποτελεσματικότητα για την αγιότητα του ανθρώπου) του μοναχισμού.
Το Φως του Χριστού δεν το «βλέπεις» απλά, αλλά το αφήνεις να μπει μέσα σου, γίνεσαι ένα με αυτό, γίνεσαι εσύ ο ίδιος Φως. Η διαδικασία αυτή χρειάζεται αγώνα, χρόνο, υπομονή και -προπαντός- ταπείνωση.
Ο φοιτητής της ιατρικής δεν πρέπει να βγει έξω για να γιατρέψει ασθενείς, αλλά να σπουδάσει για αρκετά χρόνια. Αν βγει έξω πρόωρα, ούτε ασθενείς θα γιατρέψει ούτε γιατρός θα γίνει.
Το ίδιο και ο φοιτητής του μοναχισμού. Δεν πάει να γίνει δάσκαλος κανενός, αλλά μαθητής των αγίων, ώστε να φτάσει στο Χριστό. Η προσευχή του είναι το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό» (δεν το βαριέται ο Θεός, όπως επιπόλαια γράφει ο συνάδελφος – οι άνθρωποι το βαριούνται) κι όχι το «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, που μ’ έκανες τόσο καλό», σαν την ανάξια προσευχή του εγωιστή φαρισαίου της παραβολής του Χριστού. Αν ο αρχάριος μοναχός αυτό το ξεχάσει, όχι μόνο δε θα βοηθήσει κανένα, αλλά δε θα γίνει ούτε αληθινός μαθητής – μόνο ένας πλανεμένος εγωκεντρικός ψευτοδάσκαλος και ψευτοάγιος.
Όταν, μετά από χρόνια, γίνει όλος Φως, ΤΟΤΕ, με τη σύμφωνη γνώμη (ευλογία) των πιο έμπειρων, μπορεί να διδάξει κι άλλους. Πολλοί άγιοι μοναχοί βγήκαν από το μοναστήρι και πήγαν στον κόσμο κι εκεί δίδαξαν και βοήθησαν πολλούς: ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο άγιος Μάξιμος ο Γραικός, ο άγιος Γέροντας Πορφύριος, ο [άγιος – μη ανακηρυγμένος ακόμη] Κοσμάς Γρηγοριάτης (μέγας ιεραπόστολος του Ζαΐρ) και πολλοί άλλοι. Μπορεί να βοηθήσει τον κόσμο και μένοντας μέσα στο μοναστήρι ή στο ερημικό καλύβι του, είτε διδάσκοντας πλήθος επισκέπτες (όπως όλοι οι μεγάλοι παλαιοί και σύγχρονοι Γέροντες), είτε γράφοντας βιβλία, όπως οι άγιοι Μάξιμος Ομολογητής, Ιωάννης της Κλίμακας, Ιωάννης Δαμασκηνός, Νικόδημος ο Αγιορείτης κ.π.ά.
Αλλά και οι περισσότεροι Πατέρες της Εκκλησίας (μεγάλοι και παγκόσμιοι διδάσκαλοι) ήταν άγαμοι, δηλ. μοναχοί: ο Μέγας Βασίλειος, ο άγ. Γρηγόριος Θεολόγος, ο άγιος Νικόλαος, ο Ιωάννης Χρυσόστομος (γίγαντες του πνεύματος και της φιλανθρωπίας), ο Μέγας Αθανάσιος, ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος και πλήθος άλλοι – παρότι υπήρξαν και λίγοι έγγαμοι, όπως οι άγιοι Σπυρίδωνας και Γρηγόριος Νύσσης. Και τούτο, όχι γιατί θεωρούσαν το γάμο «κακό», αλλά από τη μεγάλη τους αγάπη στο Θεό, που αγκάλιαζε όλους τους ανθρώπους, προσφερόταν σε όλους και ξεπερνούσε σε εύρος και βάθος εκείνη την αγάπη που κάνει τον άνθρωπο να παντρεύεται.
Μετά από δέκα χρόνια μοναστικής ζωής, η κυρία Λιονάκη ή η κυρία Αποστόλου θα μπορούσαν να «φωτίσουν» τον κόσμο, όπως αναφέρει ο συνάδελφος. Τώρα, η εφαρμογή της πρότασής του θα ήταν ολέθρια για τις ίδιες και τελείως ανώφελη για τον κόσμο.
Η μεγαλύτερη όμως προσφορά του μοναχού είναι πνευματική, σαν αυτή που προανέφερα, και είναι επίσης η προσφορά της προσευχής του. Αν κάποιος δεν το «πιστεύει» αυτό, τι να κάνουμε; Ας το ψάξει μόνος του.
Τέλος, να αναφέρω ότι πολλοί ορθόδοξοι άγιοι μοναχοί υπήρξαν μεγάλοι ψυχολόγοι, φιλόσοφοι, φιλόλογοι, γιατροί, ποιητές, μουσικοί, ζωγράφοι κ.λ.π.: οι άγιοι Ιωάννης της Κλίμακας και Μάξιμος Ομολογητής (θεμελιωτές της ψυχολογίας), Μέγας Φώτιος & Ευστάθιος Θεσσαλονίκης (κορυφαίοι φιλόλογοι), Βέδας ο Αιδέσιμος & Γρηγόριος της Τουρ (ορθόδοξοι άγιοι της αρχαίας Ευρώπης – πατέρες της βρετανικής και της γαλλικής ιστοριογραφίας αντίστοιχα), ο άγιος Ιννοκέντιος Βενιαμίνωφ (γλωσσολόγος & ανθρωπολόγος, μελετητής των γλωσσών και της κουλτούρας των φυλών του αμερικανικού βορρά), οι ποιητές ή/και μουσικοί άγιοι Κοσμάς ο Μελωδός, Ρωμανός ο Μελωδός, Ιωάννης Δαμασκηνός, Ιωσήφ Υμνογράφος, Ανδρέας Κρήτης, Κασιανή Υμνογράφος, Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης (σύγχρονος άγιος Γέροντας) κ.λ.π., οι αγιογράφοι [ζωγράφοι] άγιοι Λάζαρος ο Ζωγράφος, Ανδρέας Ρουμπλιώφ κ.π.ά.
Μοναχοί ήταν ο καθηγητής του πανεπιστημίου Βελιγραδίου άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ο καθητητής της Ιατρικής του παν/μίου της Τασκένδης και κορυφαίος Ρώσος χειρούργος άγιος Λουκάς ο Ιατρός, ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς με 5 διδακτορικούς τίτλους… Όλοι αυτοί άραγε ήταν στο δρόμο της πλάνης, συνάδελφε; Ήταν ψευτο-γέροντες, ψευτοδάσκαλοι, ψευτοάγιοι, διεφθαρμένοι κ.τ.λ.; Σε ρωτώ με αγάπη, χωρίς διάθεση να σε κρίνω. Απάντησε ο ίδιος, αν θέλεις, στον εαυτό σου.
Ο άγιος Λουκάς ο Ιατρός (blog γι’ αυτόν εδώ) |
Μην ξεχνάμε επίσης ότι το μοναστήρι είναι μια μικρή (ή μεγάλη) κοινότητα, όπως ένα χωριό. Έχει φούρναρη, μάγειρα, ράφτη, τεχνίτες, καλλιεργητές, αμπελουργούς, κτηνοτρόφους (ανάλογα με το τι διαθέτει κάθε μοναστήρι), μπορεί να έχει και εκδοτικό οίκο ή εργαστήρι αγιογραφίας κ.λ.π. Όλοι οι μοναχοί-μέλη της κοινότητας, κάπου εργάζονται. Όπως και οι ερημίτες του 4ου, 5ου κ.λ.π. αιώνα εργάζονταν. Η ορθόδοξη παράδοση δεν έχει μοναχούς που να ζητιανεύουν, εκτός από δύο περιπτώσεις: α) σε ανάγκη εράνου, όπως σε μεγάλες καταστροφές, όταν π.χ. ένα μοναστήρι καεί και χρειάζονται πολλά χρήματα για να ξαναχτιστεί, και β) οι διά Χριστόν σαλοί, που δεν είναι κανονικοί μοναχοί, αλλά ιδιόρρυθμοι ερημίτες των πόλεων με μεγάλη κοινωνική προσφορά επίσης. Φυσικά, απατεώνες μοναχοί, που ζουν εκμεταλλευόμενοι τους πιστούς, υπάρχουν (όπως και απατεώνες γιατροί, εκπαιδευτικοί, πολιτικοί, δικηγόροι κ.λ.π.). Αυτούς τους επισημαίνουν και τους αποφεύγουν οι σκεπτόμενοι χριστιανοί (ή μήπως «δεν υπάρχουν» σκεπτόμενοι χριστιανοί, κατ’ εσάς, παρά μόνο βλάκες;). Η ύπαρξη τέτοιων μοναχών είναι εξαίρεση και δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι μοναχοί εργάζονται.
Όσο λοιπόν προσφέρει στην κοινωνία ένας αγρότης ή κτηνοτρόφος ή οινοποιός ή φούρναρης, μάστορας, ράφτης κ.λ.π. που ζει σ’ ένα χωριό, τόσο προσφέρει και ο αντίστοιχος μοναχός στη δική του τοπική κοινωνία.
Τι μένει που «δεν το προσφέρει» ο μοναχός; Το ότι δεν κάνει παιδιά;
Αν οι κυρίες Ναταλία και Γεωργία, αντί να γίνουν μοναχές, «έκαναν τη ζωή τους» και ζούσαν μέσα στη διασκέδαση και τη λάμψη (καθότι ηθοποιοί), αλλά χωρίς οικογένεια, θα τις λυπόταν ο συνάδελφος; Αν γίνονταν ινδουίστριες ή βουδίστριες και πήγαιναν να μείνουν 10 χρόνια στο Θιβέτ, για να «φτάσουν στην αυτογνωσία», θα τις λυπόταν ή θα τις θεωρούσε προοδευτικές & αξιέπαινες; Μήπως μόνο ενάντια στον ορθόδοξο μοναχισμό κατευθύνονται τα βέλη του;
Η Ν. Λιονάκη ως ΔΟΚΙΜΗ μοναχή (δε φοράει στολή μοναχής). Τη φωτο αυτή, παρά την απίθανη πόζα, φίλος μου τη σχολίασε ως εξής: «είναι ένας ΩΡΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, χωρίς ψιμύθια & ψεύτικη γυαλάδα, όπως στις «φτιαγμένες» φωτο, όπου είναι «μια star». ΑΥΤΗ εδώ η φωτο για μένα έχει τεράστια αξία, όχι η προηγούμενη.» |
Η αγία Μαρία Σκόμπτσοβα έγινε μοναχή μετά τη διάλυση του γάμου της με το μπολσεβίκο Δανιήλ Σκόμπτσοβ και το θάνατο της μικρής της κόρης. Η αγία Γερόντισσα Σοφία, η Ασκήτισσα της Παναγιάς, έγινε μοναχή μετά την εξαφάνιση του συζύγου της και τον τραγικό θάνατο του μωρού της (φαγώθηκε από χοίρο!)…
Φυσικά πρέπει να το προσέξουν και οι άνθρωποι που τις αγαπούν. Όχι όμως κάνοντάς τους ψυχολογικό πόλεμο, όχι με ξεσπάσματα (κρυμμένου εγωισμού), αλλά στηρίζοντάς τις διακριτικά και με αγάπη. Κάτι ξέρουμε κι εμείς από ψυχολογικό πόλεμο, καθώς και από αγάπη – δόξα τω Θεώ. Η αγάπη δεν πνίγει, δεν καταπιέζει ούτε εκβιάζει, αλλά τελικά σέβεται την επιλογή του άλλου, προσεύχεται και περιμένει μήπως ο άλλος, που έκανε την επιλογή που εμείς θεωρούμε λάθος, χρειαστεί βοήθεια και συμπαράσταση.
Αδελφοί μου-αδελφές μου,Αν η ψυχή σας δεν αναπαύεται κοντά στον πνευματικό σας, προσέξτε πάρα πολύ. Μπορεί να χρειάζεται απλά αγώνας, αλλά μπορεί και να μην είναι ο κατάλληλος πνευματικός για σας. Και, αν δείτε κάποια ύποπτη κίνηση από πλευράς του, απομακρυνθείτε αμέσως από αυτόν. Στην Ορθοδοξία, τίποτα δεν σας δεσμεύει στην υπακοή σ’ έναν ακατάλληλο (πολύ περισσότερο, σ’ έναν ύποπτο ή και διεφθαρμένο) πνευματικό, που μπορεί να σας καταστρέψει. Τίποτα δεν σας δεσμεύει σε μια κατάσταση που είναι για σας μαρτυρική. Όποιος σας πει το αντίθετο, λέει ψέματα.Όμως, σας παρακαλώ, αν προδοθείτε και πληγωθείτε, μην απελπιστείτε και μην εγκαταλείψετε τον αγώνα σας για ενότητα με τον Τριαδικό Θεό εν Χριστώ, μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Αλλάξτε πνευματικό, αναζητήστε έναν έμπειρο πνευματικό, κατάλληλο για σας – αλλάξτε τόπο, σε αναζήτηση πνευματικού. Μην πετάξετε το μοναχικό σχήμα με δική σας πρωτοβουλία, κρατήστε το όσο κι αν σας πόνεσε κάποια πιθανή προδοσία. Ένας ιερέας ή μια ηγουμένη μπορεί να σε προδώσει, ο Χριστός όμως δε θα σε προδώσει ΠΟΤΕ.
Παραθέτω και τη βιογραφία της αγίας Ναταλίας (που αγάπησε πολύ και έδωσε τη ζωή της γι’ αυτό) ως μικρό δωράκι για όποιον είχε την υπομονή να τα διαβάσει όλα αυτά μέχρι τέλος. Με την ευχή της.