Αυτές τις μέρες μου έστειλαν ένα άρθρο του κ. Ιωάννη Σαΐνη, με τον τίτλο «Ντύνοντας τη Θεολογία μας με ράκη Προτεσταντικά» [από εκεί η φωτο]. Αναφέρεται στο θέμα του διαβόητου αριθμού 666, στην παρουσία του οποίου αναφέρθηκε εδώ και χρόνια ο άγιος Παΐσιος με το φυλλάδιο «Τα σημεία των Καιρών».
Είναι ένα ενδιαφέρον άρθρο, που ξεκινά με ύφος ειδυλλιακό, το οποίο διακόπτει ο τρόμος:
«Όποιος είχε την τύχη να επισκεφτεί το Άγιον Όρος πολλές φορές, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, στην κορύφωση δηλαδή μίας αναγέννησης της μοναστικής ζωής που είχε ξεκινήσει από τη δεκαετία του 1960, θα παρατηρούσε με ευκολία πως, η θεματολογία των συζητήσεων άλλαξε ξαφνικά στα μέσα της δεκαετίας. Και ενώ στις αρχές της δεκαετίας μας απασχολούσε η θέση της Ορθοδοξίας στο σύγχρονο Κόσμο και όλοι εμείς, παιδιά μιας πλήρως πολιτικοποιημένης γενιάς, ανακαλύπταμε τις ρίζες μας ερχόμενοι σε επαφή με Πατέρες όπως ο π. Γεώργιος Καψάνης ή ο π. Βασίλειος Σταυρονικητιανός, ο μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης ή ο μοναχός Συμεών από τοΠερού και ξεδιψούσαμε με βιβλία όπως το «Εισοδικόν» ή το «Μεταξύ ουρανού και Γης» ή το «Με ιμάτιον μέλαν», βιβλία τόσο διαφορετικά μεταξύ τους αλλά τόσο πλούσια σε εικόνες της όντως ζωής, νοιώσαμε τρόμο, εκεί στα μέσα της δεκαετίας, όταν η θεματολογία της συζήτησης, ιδίως σε σκήτες και κελιά, άλλαξε άρδην και επικεντρώθηκε αποκλειστικά και μόνο στην Αντιχριστολογία».
Όπου ως αντιχριστολογία περιγράφεται η συζήτηση περί της εμφάνισης του γραμμωτού κώδικα 666 στα προϊόντα, οι νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες και ο Ενιαίος Κωδικός Αριθμός Μητρώου (ΕΚΑΜ), που θα πάρουν και οι άνθρωποι, σε σχέση με τις προφητείες του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην Αποκάλυψη.
Στη συνέχεια του άρθρου δεν καταγράφεται ότι όλοι οι προαναφερόμενοι γέροντες, είτε δια προσωπικών τοποθετήσεων είτε δια ανακοινώσεων των Ιερών Μονών, Σκητών, Κελλίων και όλης της Ιεράς Κοινότητας, ασχολήθηκαν προφορικά και γραπτώς με την «Αντιχριστολογία».
Όμως, καταγράφονται οι υπεύθυνοι για όλα αυτά, ανώνυμοι και επώνυμοι. Οι ανώνυμοι ήταν «κάποιοι ελληνοαμερικανοί» που «μετέφρασαν κάποια προτεσταντικά φυλλάδια στα ελληνικά και τα έδωσαν σε πολλούς αγιορείτες. Τα φυλλάδια αυτά έκαναν λόγο για τον Αντίχριστο, το 666 και τη σύνδεση του 666 με τους γραμμωτούς κώδικες. Πολλοί από τους γεροντάδες τα έλαβαν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν τους, άλλοι όμως όχι. Μεταξύ αυτών που έδωσαν ιδιαίτερη σημασία σε αυτά ήταν και ο τότε γέρων, Παΐσιος», ο οποίος καταδεικνύεται ως υπεύθυνος: «Η φήμη του γέροντος και η λατρεία προς το πρόσωπό του έδωσε τεράστια ώθηση στην εξάπλωση της θεωρίας σύνδεσης των γραμμωτών κωδίκων, του 666 και της επερχόμενης άφιξης του Αντιχρίστου.»
Ίσως αγνοεί ο γράφων ότι υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση για τη χρήση του 666 στα συστήματα μηχανογράφησης. Περισσότερα εδώ:
Σίγουρα όμως, ο αρθρογράφος γνωρίζει τις διάφορες πλάνες της Αμερικανίδας Προτεστάντισσας Μέρυ Στιούαρτ Ρελφ (Mary Stewart Relfe) – η οποία έγραψε και για την παρουσία του 666 στους γραμμωτούς κώδικες – περί του Αντιχρίστου και περί ημερομηνιών εμφάνισής του. Και αυτές τις πλάνες μας τις παραθέτει σύντομα αλλά επακριβώς, δίνοντας και δεσμούς για να προμηθευτούμε τα βιβλία που τις περιέχουν.
Και παρότι το άρθρο γράφτηκε λόγω του επίκαιρου θέματος των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων και της άρνησης πολλών να τις παραλάβουν, λόγω του φυλλαδίου του αγίου Παΐσίου, ο αρθρογράφος φαίνεται να αγνοεί – ή τουλάχιστον, οπωσδήποτε δεν αναφέρει – ότι την παρουσία του επίμαχου αριθμού στις ταυτότητες έχουν παραδεχθεί στο παρελθόν πολλοί υπέρμαχοί τους, όπως βλέπουμε εδώ:
Καθώς είναι απίθανο να επηρεάστηκαν όλοι αυτοί από τον άγιο Παΐσιο και να είδαν τον 666 εκεί που ΔΕΝ υπάρχει, φαίνεται ότι τελικά, στον ισχυρισμό της για το 666 η Ρελφ έχει δίκιο, και καλώς το μετέφερε αυτό στους επισκέπτες του ο άγιος Παΐσιος. Οπότε, αναφορικά με τον τίτλο του άρθρου, προφανώς, η θεωρία για το 666 στους γραμμωτούς κώδικες ούτε «ράκος» είναι, ούτε «προτεσταντικό». Πρόκειται για παρατήρηση της πραγματικότητας χωρίς θεολογικό υπόβαθρο, άρα δεν «ντύνει» την Ορθόδοξη θεολογία (πώς θα μπορούσε άλλωστε…). Θεολογικό υπόβαθρο αποκτά ο αριθμός 666, όταν συσχετίζεται με τον τελικό Αντίχριστο (τον τελικό, επειδή σύμφωνα με την Αποκάλυψη Ιωάννου, υπάρχουν πολλοί αντίχριστοι, και ήδη υπήρχαν στην εποχή του)… Όμως, αυτόν τον συσχετισμό τον έχει κάνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης χιλιάδες χρόνια τώρα, μετά από θεία αποκάλυψη. Δεν τον έκανε η – όποια – Ρελφ. Και τον ευαγγελιστή ακολούθησαν δεκάδες μεταγενέστεροι θεόπνευστοι άγιοι.
Και συνεχίζει ο κ. Σαΐνης: «O τότε γέρων και νυν Άγιος Πορφύριος, κράτησε μία εκ διαμέτρου αντίθετη στάση απέναντι στη σύνδεση των προϊόντων της νέας τεχνολογίας με το 666 και τον Αντίχριστο, ενώ ο τότε γέρων και νυν Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης δεν ασχολήθηκε με το θέμα.» Και πιο κάτω, σχετικά με τη στάση του αγίου Πορφυρίου σε σύγκριση με τη στάση του αγίου Παΐσίου, μεταφέροντας λόγια του Γέροντα Μακάριου του Ιερού Χιλιανδαρινού Κελλίου Γέννησης της Θεοτόκου, Μαρουδά: «Του είχε μηνύσει και ο Γέροντας Πορφύριος να μην συνεχίσει να ασχολείται μ’ αυτά. Τα μελλοντολογικά είναι μια θρησκευτική φλυαρία που φέρνουν ταραχή και αδιαφορία για την σωτηρία της ψυχής».
Επειδή για το θέμα αυτό έχουν δημοσιευθεί πολλά, πρέπει να σημειώσουμε ότι ακόμα και σύμφωνα με τα λόγια του Γέροντα Μακαρίου, ο άγιος Πορφύριος ουδέποτε χαρακτήρισε πλάνες τα όσα υποστήριζε ο άγιος Παΐσιος. Μερικοί τραβάνε τους ισχυρισμούς πιο μακριά, μιλούν και για επιστολή στην οποία δήθεν ο άγιος Πορφύριος «μάλωνε» τον άγιο Παΐσιο για την ενασχόλησή του «μ’ αυτά». Έτσι, είναι καλό να γνωρίζουμε ότι τέτοια επιστολή ΔΕΝ υπάρχει, όπως διευκρίνισε ο Επίσκοπος Μόρφου (ακούστε το ηχητικό αρχείο εδώ).
Και ότι όντως οι δύο άγιοι διαφώνησαν, όπως μαρτυρεί πνευματικό τέκνο του αγίου Πορφυρίου που ήταν παρόν στη διαφωνία τους. Η μαρτυρία του δείχνει ξεκάθαρα ότι α) οι δύο άγιοι δεν είχαν ανάγκη επιστολών για να επικοινωνήσουν… Και ότι β) ο άγιος Πορφύριος δεν δείχνει να θεωρεί λάθος τα όσα έγραψε ο άγιος Παΐσιος. Δείχνει τη διαφωνία του στην προβολή του θέματος. Γι’ αυτό άλλωστε και ο Γεώργιος (ο Αρβανίτης προφανώς), είπε ακούγοντας την μακροσκελή συζήτηση ότι «δεν διαφωνούν οι γέροντες», και ο άγιος Πορφύριος είπε «όχι, διαφωνούμε»! Γιατί δεν διαφωνούσαν επί της ουσίας… Υπήρχε όντως διαφωνία, που ήταν επί της τακτικής αντιμετώπισης του θέματος, όχι επί της ουσίας του.
Αυτό φανερώνει και η μετέπειτα πορεία των δύο αγίων: Ο άγιος Πορφύριος, που είπε να περιμένουμε τη θέση της Εκκλησίας, ελάχιστα μίλησε για το θέμα αυτό δημόσια. Δεν ήθελε να κάνουν οι χριστιανοί επίκεντρο της ενασχόλησής τους τον Αντίχριστο, αλλά τον Χριστό, και εκεί ήταν η ένστασή του αναφορικά με την παρουσίαση του θέματος από τον άγιο Παΐσιο. Αλλά σε ιδιωτικές συζητήσεις, και κατά της ηλεκτρονικής ταυτότητας ήταν και τη χάρτινη είχε δηλώσει ότι ήθελε, και τα πνευματικά του παιδιά τα ορμήνευε κατά των νέων ταυτοτήτων, χωρίς επικέντρωση στο θέμα του 666, και έστειλε ο ίδιος πνευματικά του παιδιά στο συλλαλητήριο του μακαριστού αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, τότε που η Εκκλησία είχε πάρει ξεκάθαρη θέση κατά των ταυτοτήτων. Αυτά γράφονται σύμφωνα με μαρτυρίες αγίων τολμώ να πω ανθρώπων, όπως του μακαριστού π. Δανιήλ Γούβαλη.
Ο δε άγιος Παΐσιος ΣΥΝΕΧΙΣΕ να μιλάει για το θέμα, μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής του, χωρίς μπορεί κανείς να του καταλογίσει, «ταραχή και αδιαφορία για την σωτηρία της ψυχής». Αναφέρεται στο θέμα και στα βιβλία της Σουρωτής, τα οποία είναι πολύ μεταγενέστερα από το φυλλάδιο «Τα σημεία των καιρών». Ο Θεός τελικά, χαρίτωσε και τους δύο πατέρες, και μάλιστα από αυτή τη ζωή. Όπως και τον επίσης κατά των ταυτοτήτων π. Σάββα Αχιλλέως, που θαυματουργεί μετά την κοίμησή του, αλλά και τον π. Ιωάννη Καλαΐδη μεταξύ πολλών άλλων, που δεν μας παίρνει ο χώρος να απαριθμήσουμε.
Από το άρθρο θεωρώ άξιο σχολιασμού και το ότι ο άγιος Παΐσιος προβληματίστηκε από τα γραφόμενα της Ρελφ για το 666, και αποφάσισε να προειδοποιήσει και άλλους, αλλά δεν έδωσε καμιά σημασία στις πλάνες της σχετικά π.χ. με τον Ανουάρ Σαντάτ, και ποτέ δεν τις προέβαλε. Προφανώς και τις γνώριζε, αφού σύμφωνα με το άρθρο, έδειξε σε κάποιον που τον ρώτησε ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ της Ρελφ, και όχι κάποιο φυλλάδιο, από εκείνα που μεταφράστηκαν στην αρχή. Αλλά δεν υιοθέτησε αυτές τις πλάνες ο άγιος. Ούτε και στο φυλλάδιο «Τα σημεία των καιρών» γράφει κάτι από εκείνα τα τερατώδη της Ρελφ, οι αναφορές του είναι αμιγώς Ορθόδοξες. Παρομοίως ο άγιος Νικόδημος Αγιορείτης, όταν εξέδωσε με διάφορες μετατροπές τον «Αόρατο Πόλεμο» και τα «Πνευματικά γυμνάσματα» παπικών συγγραφέων, διατήρησε μόνο τα χρήσιμα και συμβατά με την Ορθόδοξη διδασκαλία σημεία.
Η δε λεπτομερής παράθεση των πλανών της Ρελφ σε συσχετισμό με την αναφορά του αγίου Παΐσίου σε αυτήν, προσωπικά μου φέρνει στο νου μια «λογική πλάνη» για την οποία διδάσκεται όποιος σπουδάζει Λογική, και λέγεται «Κατάρριψη αχυρανθρώπου»: Γίνεται όταν, μη μπορώντας να καταρρίψουμε τη θέση ενός συνομιλητή, καταρρίπτουμε κάτι που επιφανειακά φαίνεται να σχετίζεται με τη θέση του, ενώ στην πραγματικότητα είναι άσχετο. Αυτή την τεχνική έχω δει ανθρώπους να την εφαρμόζουν τόσο έχοντας πλήρη επίγνωση του τι κάνουν, όσο και χωρίς να το καταλαβαίνουν.
Και μια γενική παρατήρηση: Ο καθένας μπορεί να πει κάτι σωστό. ΚΑΙ η Ρελφ. Η πλάνη κατά κανόνα βασίζεται σε κάτι σωστό, αλλιώς κανείς δεν θα την υιοθετούσε… Γιατί οπωσδήποτε να είναι πλάνες ΟΛΑ όσα λέει η Ρελφ; Γιατί να μην τη δούμε σαν το σωστό δόλωμα, το οποίο χρησιμοποίησε για να πλασάρει τις υπόλοιπες πλανεμένες διδασκαλίες της;
Προσφιλής τακτική της προπαγάνδας είναι η συσχέτιση μιας ορθής πληροφορίας με τερατώδη ψεύδη, και η διάδοση ολόκληρου του πακέτου. Στη συνέχεια κάποιοι αναιρούν ΟΛΟ το πακέτο μαζί, τα σωστά μαζί με τα ψεύδη, ώστε ο κόσμος που τα έχει συσχετίσει, απορρίπτει και το σωστό και μένει στο σκοτάδι… «Όχι, δεν μπορεί να είναι σωστά αυτά για το 666, γιατί η ίδια συγγραφέας είπε επίσης ότι ο αντίχριστος ήταν ο Ανουάρ Σαντάτ», κτλ. κτλ. Όμως, ένας Ορθόδοξος άγιος όπως ήταν ο Παΐσιος, μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος και να μας δώσει μόνο το σωστό. Όπως έκανε με τα βιβλία «Ο Αόρατος Πόλεμος» και «Πνευματικά γυμνάσματα» ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.Για όποιον έχει διάθεση να εντρυφήσει σε αυτό το θέμα, στο άρθρο αυτό βλέπουμε πώς ένας Ορθόδοξος άγιος μπορεί μια χαρά να πάρει ό,τι μη κακόδοξο υπάρχει σε γραφόμενα ενός αιρετικού, και να το τροποποιήσει προς ωφέλεια των Ορθοδόξων. Βλέπουμε και ότι μερικές φορές, όταν άγιοι, όπως ο άγιος Νικόδημος, κατηγορούνται για «δυτικές επιρροές» και τα σχετικά, ο λόγος που κατηγορούνται είναι άλλος και οι «δυτικές επιρροές» είναι προφάσεις εν αμαρτίαις…
«Οι θέσεις αυτές δεν είναι άσχετες προς όσα οι «Νεορθόδοξοι» ισχυρίζονται για τις προγαμιαίες σχέσεις και την ελευθερία στον έρωτα, τα οποία βρίσκουν θεόρατα εμπόδια εις όσα το «Πηδάλιο» και το «Εξομολογητάριο» προβλέπουν. Γι’ αυτό και επιχειρούν να τα αποδυναμώσουν και να τα συκοφαντήσουν.»
Θα μπορούσε να πει κανείς πολλά για το πόσο δυσκολεύει στην καθημερινή ζωή η άρνηση τέτοιων ταυτοτήτων, πράγμα που μπορεί ν’ αποτελέσει λόγο αποδοχής τους για ορισμένους. Θα μπορούσε να πει και για την ξώφαλτση αναφορά του συγγραφέα σε «εμβόλια», που κλείνει το μάτι σε θεωρίες περί «ψεκασμένων» και «φαντασιόπληκτων» «αρνητών» τους, οι οποίοι ταυτίζονται σαφώς με τους «αρνητές ταυτοτήτων».
Θα μπορούσε να απαριθμήσει και πολλούς λόγους άρνησης παραλαβής τέτοιων ταυτοτήτων, είτε σχετίζονται με το 666 σε οποιαδήποτε μορφή είτε όχι, λόγους που δεν είναι καν θρησκευτικοί, αλλά σχετίζονται με την ελευθερία του ανθρώπου. Νομίζω όμως ότι ο καλύτερος επίλογος είναι αυτός που έδωσε στο δικό του φυλλάδιο ο άγιος Παΐσιος: «Ο Χριστός να μας δίνει καλή φώτιση. Αμήν».
«Ν»: Νομίζω ότι εδώ αξίζει να παραπέμψουμε στην παρακάτω μελέτη:
Έφυγε κι ο Τζίμης ο Πανούσης, ο Τζιμάκος του «Ναγκασάκι» και του «Κάγκελα παντού», με άμεση ανάκληση από τον Δημιουργό. Γράφτηκαν και άρθρα περί μεταστροφής του, μετάνοιάς του κτλ. Είδαμε και φωτογραφίες του από επισκέψεις σε Ορθόδοξα μοναστήρια. Μάλιστα σε ένα στην Άνδρο πήγαινε τακτικά. Ο «Νεκρός για τον κόσμο» τα έχει μαζέψει όλα αυτά εδώ.
Προσωπικά δεν ξέρω αν ο Τζιμάκος εκτός από πνευματικές ανησυχίες, που φαίνεται ότι είχε, είχε και μετάνοια, μεταστροφή κτλ. Αυτό το ξέρει ο Θεός. Και ο πνευματικός του, αν είχε. Εγώ εύχομαι να τα είχε, όχι μόνο επειδή ως χριστιανός οφείλω να το εύχομαι για κάθε άνθρωπο, αλλά επειδή τον διέκρινε μια ευαισθησία που με άγγιζε πολύ βαθιά. Μου άρεσε η αμεσότητά του, μου άρεσαν κάποια τραγούδια του, ιδιαίτερα κάποιοι στίχοι του, μου άρεσε η φωνή του, έβρισκα κάποιες κριτικές του πολύ σοβαρές και αμερόληπτες και ισορροπημένες – ειδικά αναφορικά με τις προδοσίες του Κ.Κ.Ε. Μου άρεσε που εντόπιζε προβλήματα εκεί που δεν τα έβλεπαν άλλοι – δείτε για παράδειγμα, το σχόλιό του για τη χρήση φούντας στην τελευταία του συνέντευξη εδώ.
Το Τζιμάκο τον εκτιμούσα, κι άκουγα τα τραγούδια του που μου άρεσαν και κάποιες ραδιοφωνικές εκπομπές του. Δεν πήγα ποτέ να τον δω σε ζωντανή εμφάνιση, με τη σκέψη ότι μπορεί να βλαστημήσει και να με ξενερώσει, όπως έκανε στο γνωστό τραγούδι με τις «Μουσικές Ταξιαρχίες»: «Κι εγώ σ’ αγαπώ… κτλ». Αλλά θα μου λείψει. Όπως είπε ένας χριστιανός φίλος: «Προσωπικά, νιώθω να μου λείπει ΚΑΘΕ άνθρωπος που φεύγει, έστω και αν δεν συμφωνούσα μαζί του, έστω και αν δεν γούσταρα τους τρόπους του. Δεν ξέρω αν μπορείτε να καταλάβετε πώς νιώθω όταν λέω: «μου λείπει». Σαν να έχει αφήσει πίσω του ένα «κενό» ο ΚΑΘΕ άνθρωπος που φεύγει, ακόμα και άγνωστος αν είναι. Ειλικρινά ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ!»
Θα συναντηθούμε όμως… Υπάρχει ένα τραγούδι σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, που το εκφράζει τέλεια αυτό. Η ειρωνεία στην περίπτωσή μας είναι, ότι αυτό το τραγούδι το τραγουδά ο Γιώργος Νταλάρας, η μεγάλη «συμπάθεια» του Τζίμη.
Ορίστε κι ένα απόσπασμα από εκπομπή, όπου ο Τζιμάκος αναφέρεται στη δήθεν Αριστερά.
Όπως βλέπω, τα επίμαχα αποσπάσματα τα είχε απομονώσει αρχικά κάποιος Χρυσαυγίτης, και όσον αφορά αυτή του τη δουλειά, του λέω μπράβο, ασχέτως για ποιο λόγο το έκανε… Πριν φανταστεί κανείς περαστικός που δεν με ξέρει, ότι έχω συμπάθεια στη Χρυσή Αυγή και γενικότερα στον εθνικοσοσιαλισμό, ας ρίξει μια ματιά εδώ. Και εδώ. Και εδώ.
Καλή ψυχή λοιπόν για τον Τζίμη, που βαπτίστηκε Δημήτριος, αδέλφια μου του έθνους που προσκυνά σώβρακα και φανέλες. Ο Κύριος ας τον ελεήσει κι ας παρηγορεί τους δικούς του, που δεν τον έχουν πια σωματικά κοντά τους. Κι εμείς ας σκεφτούμε ότι δεν είναι καθόλου απίθανο να φύγουμε από δω όπως ο Τζίμης, με ξαφνική ανάκληση. Τόσοι και τόσοι φεύγουν καθημερινά, τόσοι και τόσοι φύγανε στο πρωτοπόρο Ναγκασάκι. Οπότε ας λάβουμε τα μέτρα μας…
Και μέσα σε όλα αυτά, αναγνώστης μου έστειλε ιστοσελίδα με απομαγνητοφώνηση ραδιοφωνικής εκπομπής του Καλβινιστή Βαπτιστή πάστορα John Piper, υπό τον τίτλο «Είναι η Γιόγκα αμαρτωλή;» για να την αξιοποιήσω όπως θέλω.
Για να σας πω την αλήθεια, με ξένισε το ότι ο πάστορας αυτός είναι καλβινιστής βαπτιστής, καθώς η Ορθοδοξία έχει τεράστιες δογματικές διαφορές με αυτή την ομολογία. Όταν μάλιστα έψαξα λίγο γι’ αυτόν, διάβασα στη Βικιπαίδεια ότι «επιβεβαιώνει το χαρακτηριστικό καλβινικό δόγμα του διπλού απόλυτου προορισμού», οπότε έφριξα. Όμως δεν μπόρεσα να μην εκτιμήσω τα πολλά ωραία σημεία του κειμένου. Θα σας αφήσω να τα εκτιμήσετε κι εσείς, αφού πρώτα σας συστήσω να διαβάσετε τα εξής:
Λέει λοιπόν ο πάστορας (σε δική μου βιαστική μετάφραση):
Έχουμε 60 emails από ακροατές στη Σκωτία, τις ΗΠΑ και την Ινδία που όλοι θέλουν να μάθουν για τη γιόγκα. Είναι απλή σωματική άσκηση ή αναπόφευκτη συμμετοχή στην ανατολική πνευματικότητα; Ένας ακροατής, ο Todd, γράφει: «Ως επαγγελματίας στον τομέα της υγείας ενδιαφέρομαι για τα οφέλη των ανατολικών πρακτικών όπως η γιόγκα και το tai chi για τα τεκμηριωμένα οφέλη που έχουν για την υγεία. Μπορεί ένας Χριστιανός να ασκεί τέτοια πράγματα με ρίζες στο μυστικισμό με καλή συνείδηση;»
Ένα από τα πρώτα πράγματα που θα ήθελα να πω είναι ότι υπάρχουν δύο είδη προσεγγίσεων στις αμφισβητούμενες πρακτικές στη ζωή. Θα έλεγα τη μια, μινιμαλιστική προσέγγιση στην αγιότητα και την ευσέβεια. Και την άλλη μαξιμαλιστική.
Στην πρώτη περίπτωση, η τυπική ερώτησή σας είναι: «Λοιπόν, τι το κακό έχει αυτό;» Θα ήταν κατάλληλη για ταινίες και μουσική, και τα παιδιά συχνά ρωτούν τους γονείς τους, «Τι το κακό έχει αυτό;» Και η άλλη προσέγγιση δεν είναι να ρωτήσετε κυρίως, «Τι το κακό έχει αυτό;», αλλά, «Θα με κάνει να μοιάζω περισσότερο με τον Χριστό; Θα με κάνει πιο αφοσιωμένο στον Ιησού; Θα είμαι πιο ισχυρός και γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα; Θα είμαι πιο αποτελεσματικός στην προσευχή εξαιτίας αυτού; Θα με κάνει πιο τολμηρό στη μαρτυρία ή θα με εξασθενήσει; Θα με βοηθήσει να έχω περισσότερη πνευματική διάκριση αναφορικά με τους τρόπους του Σατανά στον κόσμο και θα με βοηθήσει να θησαυρίσω θησαυρούς στον ουρανό; Θα με βοηθήσει να βρω χαρά στο Θεό και όλα αυτά που Εκείνος είναι για μένα στον Ιησού;»
Μπορείτε να δείτε ότι υπάρχουν δύο είδη προσεγγίσεων στη ζωή. Θέλω να μεγιστοποιήσω τη θεοσέβειά μου και την αγιότητά μου, προσεγγίζοντας όλο και περισσότερο το Θεό, και η άλλη είναι να προσπαθείς απλώς να κάνεις όσα πράγματα μπορείς να κάνεις χωρίς να ολισθήσεις σαφώς στην αμαρτία. Επομένως δεν θέλω να πω ότι κάθε φορά που αντιμετωπίζετε μια αμφισβητήσιμη δραστηριότητα, θα επιλέξετε να την απαρνηθείτε, διότι έχετε ζυγίσει τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο. Θέλω απλώς οι άνθρωποι να προσεγγίσουν τις ερωτήσεις με μεγαλύτερο πάθος για την ευσέβεια και να μην σκέφτονται μινιμαλιστικά. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να πω.
Δεύτερον, θα ήθελα να πω ότι τόσο η γιόγκα όσο και το tai chi, από τα λίγα που ξέρω και τη μικρή έρευνα που έχω κάνει, έχουν τις ρίζες τους στις ανατολικές κοσμοθεωρίες, και στις ρίζες αυτές είναι βαθιά αντιθετικές προς μια χριστιανική κατανόηση του Θεού και του τρόπου με τον οποίο εργάζεται στον κόσμο. Έτσι η γιόγκα είναι για το σώμα ό,τι είναι η μάντρα για το στόμα – έτσι θα το έθετα ούτως ή άλλως. Μία εξήγηση λέει ότι για το μάντρα: «Πρέπει κανείς να ψάλλει μια λέξη ή μια φράση μέχρι εκείνος ή εκείνη να ξεπεράσει το νου και τα συναισθήματα, και στη διαδικασία βρίσκεται και επιτυγχάνεται το υπερσυνείδητο.» Σημειώστε τη χρήση της «λέξης» σε εκείνο τον «μαντροειδή» τρόπο για να μπορέσει να κινηθεί προς την υπερσυνειδητότητα. Με άλλα λόγια, οι ασκήσεις γιόγκα είναι μια επέκταση από αυτό το είδος της λεκτικής επανάληψης και φιλοσοφία του πώς κάποιος προχωρά σωματικά, συναισθηματικά και διανοητικά σε αυτήν την υπερσυνειδησία.
Έτσι η γιόγκα επικεντρώνεται στην αρμονία μεταξύ του νου και του σώματος. Η γιόγκα αντλεί τη φιλοσοφία της από μια ινδική μεταφυσική πεποίθηση. Και η λέξη γιόγκα προέρχεται από τη σανσκριτική γλώσσα και σημαίνει «συγχώνευση» ή «ένωση». Και ο απώτερος στόχος αυτής της φιλοσοφίας είναι να επιτύχει μια ισορροπία μεταξύ του νου και του σώματος και να επιτύχει ένα είδος αυτο-διαφώτισης μέσω της χρήσης των μάντρα και μέσω της χρήσης ορισμένων σωματικών ασκήσεων ή στάσεων διαλογισμού. Για να επιτύχει αυτή την κατάσταση, η γιόγκα χρησιμοποιεί την αναπνοή, τη στάση, τη χαλάρωση και τον διαλογισμό για να επιτύχει μια υγιή, ζωηρά ισορροπημένη προσέγγιση στη ζωή. Αυτό θα ήταν πάνω κάτω ο τρόπος που θα το έλεγαν σε πολλά μέρη στο διαδίκτυο.
Για παράδειγμα, αν πάτε στην ιστοσελίδα του YWCA της Μινεάπολης και κάνετε κλικ στην επιλογή «Μαθήματα Fitness», μπορείτε να πάρετε 22 αναφορές στη γιόγκα, όπως γιόγκα για αρχάριους, γιόγκα για νέους, χορός νέων και γιόγκα, γιόγκα για όλους. Και είναι το ίδιο με το tai chi, αν και λίγο λιγότερο. Το Tai chi έχει κινεζικές θρησκευτικές ή μεταφυσικές ρίζες και ένας ορισμός λέει ότι το tai chi θεωρείται η ύψιστη νοητή αρχή από την οποία ρέει η ύπαρξη, η υπέρτατη θεμελιώδης αρχή.
Αυτό σημαίνει η λέξη tai chi. Η υπέρτατη θεμελιώδης αρχή δημιουργεί το Γιανγκ και το Γιν. Η κίνηση δημιουργεί γιανγκ και όταν η δραστηριότητά της φτάσει στο όριο, γίνεται ήρεμη. Και μέσα από την ηρεμία η υπέρτατη θεμελιώδης αρχή δημιουργεί το γιν. Και όταν η ηρεμία φτάσει στο όριο της, υπάρχει μια επιστροφή στην κίνηση και η κίνηση και η ηρεμία στην εναλλαγή τους καθίστανται η κάθε μία πηγή της άλλης και οι μετασχηματισμοί του γιανγκ και η ένωση του γιν παράγουν τα πάντα και αυτά με τη σειρά τους, παράγουν και αναπαράγονται και αυτό κάνει τη διαδικασία ατελείωτη. Αυτά πάνω-κάτω έχω μάθει στη μικρή μου έρευνα.
Οι Χριστιανοί έχουν μια ριζικά διαφορετική κοσμοθεωρία από την άποψη που διαμορφώνεται από τη γιόγκα, την άποψη που διαμορφώνεται από το tai chi. Η προσέγγισή μας προς την Ιστορία και προς τον Θεό και προς την ευημερία είναι ριζικά διαφορετική. Στον Χριστιανισμό η πρόοδος προς την ολότητα προκαλείται από έναν Θεό ο οποίος επικοινωνεί καταληπτά μέσω της γλώσσας για να γίνει κατανοητός, μέσω ενός προσώπου, του Ιησού Χριστού, ο οποίος γίνεται καθ’ ολοκληρίαν άνθρωπος και μιλάει για να γίνει κατανοητός από το νου και όχι την ακύρωση του νου – ξεπερνώντας αντικειμενικά, μέσω του θανάτου και της ανάστασής του, έναν πραγματικό Σατανά και μια πραγματική ενοχή ενώπιον του Θεού, μέσω ενός πραγματικού μηνύματος ευαγγελίου για εμάς, μια για πάντα στην ιστορία με ιστορικά γεγονότα πίσω από αυτό, μέσω της κατανόησης αυτού του μηνύματος συνειδητά στο μυαλό μας, μέσω της πίστης στον Χριστό, μέσω της εγκατοίκησης του Αγίου Πνεύματος, μέσω των υποσχέσεων που κατανοήθηκαν και έγιναν πιστευτές, μέσω της χαρούμενης περισυλλογής σχετικά με αυτές τις αντικειμενικές υποσχέσεις, μέσω της μεταμόρφωσης του Αγίου Πνεύματος, μέσω αντικειμενικού λόγου που κατανοείται καθώς στοχαζόμαστε σε προοδευτική ομοιότητα με τον Χριστό, όπως βλέπουμε τη δόξα του στο λόγο και στο ευαγγέλιο, μέσω ουσιαστικών έργων που οδηγούν στη βοήθεια άλλων ανθρώπων και μέσω μιας ζωής μεταμορφωμένης ευσέβειας στην αιώνια ζωή όπου ο Θεός είναι η χαρά μας για πάντα.
Αυτός είναι ο Χριστιανισμός. Και είναι τελείως διαφορετικός από το είδος της κοσμοθεωρίας που βρίσκεται πίσω από τις διαλογιστικές, σωματικές και συναισθηματικές και διανοητικές πρακτικές που απορρέουν από τη γιόγκα και το tai chi. Γι ‘αυτό, σκεφτείτε την χριστιανική ολότητα της υγείας και του σώματος. Αν ρωτάτε: «Πώς αυτό σχετίζεται με το σώμα; Πώς αυτό σχετίζεται με την άσκηση και τα πράγματα που κάνετε με το σώμα σας;» Θα έλεγα ότι η χριστιανική ολότητα της υγείας του σώματος είναι μια φρόνιμη και ρεαλιστική άποψη που χαρακτηρίζεται από αυτά τα γεγονότα:
1) Είμαστε πεπτωκότες και σωματικά κάτω από μια κατάρα και συναισθηματικά και διανοητικά κάτω από μια κατάρα που έχει πέσει σε ολόκληρη τη δημιουργία. Και, ως εκ τούτου, όλοι θα πεθάνουμε.
2) Θα αναστηθούμε από τους νεκρούς αν έχουμε πίστη στον Ιησού και αυτή είναι η υγεία στην οποία στοχεύουμε τελικά κυρίως. Θα είμαστε απόλυτα υγιείς – σώμα, ψυχή και μυαλό – στους νέους ουρανούς και τη νέα γη μετά την ανάσταση, και αυτή είναι η δόξα μας – αυτή είναι η ελπίδα μας.
3) Εν τω μεταξύ, η εξωτερική μας φύση «διαφθείρεται», αλλά η εσωτερική μας φύση «ανακαινούται καθημερινά» (Β΄ προς Κορινθίους 4:16).
4) Η σωματική άσκηση έχει μικρή αξία, όπως λέει ο Παύλος στην Α΄ προς Τιμόθεον 4: 8. Αλλά η πνευματική άσκηση έχει αξία με κάθε τρόπο, με τον τρόπο που περιέγραψα πριν από ένα λεπτό.
5) Δεν πρέπει να βλάπτουμε άσκοπα το σώμα μας που είναι ο ναός του Αγίου Πνεύματος και πρέπει να επιδιώξουμε τη μέγιστη χρησιμότητά τους στους στόχους που μας έδωσε ο Θεός. Έτσι η σωματική υγεία είναι υπέροχη, αλλά δεν είναι ο στόχος. Είναι ένα μέσο για πολύ μεγαλύτερους στόχους και ένα εξειδικευμένο μέσο σε αυτό, επειδή υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από το να έχεις ένα σώμα που είναι super fit.
6) Μπορούμε να πετύχουμε τους μεγαλύτερους στόχους μας πεθαίνοντας, διακινδυνεύοντας τη ζωή μας και κολλώντας Έμπολα ή ελονοσία ή ογκοκερκίαση σε κάποια ιεραποστολική δραστηριότητα. Δεν πασχίζουμε για μέγιστη σωματική ευεξία. Αυτός είναι ένας δευτερεύων χρήσιμος στόχος ως μέσο για κάτι μεγαλύτερο. Και μπορεί να διακυβευτεί σκόπιμα, με το να διακινδυνεύσουμε τη ζωή μας για χάρη κάποιου άλλου.
7) Έτσι, κάθε σωματική αγωγή που αρχίζει να παίρνει τη θέση της αναζήτησης της αγιότητας και της θυσιαστικής υπηρεσίας με την οποία μπορούμε να θυσιάσουμε τη ζωή μας αρχίζει, πιθανότατα, να γίνεται θρησκεία για μας. Και νομίζω ότι η γιόγκα και το tai chi έχουν ήδη δηλωθεί από τα ίδια τους τα ονόματα επ’αυτού του σημείου. Έχουν υψώσει τη σημαία της ανατολικής κοσμοθεωρίας με τα ίδια τα ονόματα yoga και tai chi.
Έτσι, κατά την κρίση μου, σε αυτό το σημείο, καθώς υπολογίζω να μεγιστοποιήσω παρά να ελαχιστοποιήσω την επιδίωξη των στόχων του Θεού και την άνθηση της ψυχής μου, θα πήγαινα από άλλο δρόμο και θα έβρισκα άλλο είδος άσκησης.
Για πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση σχετικά με τη γιόγκα, δείτε αυτό:
Τον τελευταίο καιρό είδαμε μια μητρόπολη να παίρνει ξεκάθαρη θέση για τις πολεμικές τέχνες. Πρόκειται για την Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης (Βαρκίζης), την ανακοίνωση της οποίας μπορείτε να δείτε εδώ, με τον τίτλο «ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ Ι.Μ. ΓΛΥΦΑΔΑΣ Ε.Β.Β. & Β. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ». Βέβαια όλοι ξέρουμε ότι πίσω από τις πολεμικές τέχνες υπάρχουν διάφορα συμφέροντα, μεταξύ των οποίων και οικονομικά, οπότε οι αντιδράσεις απέναντι στον μητροπολίτη που είπε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη ήταν αναμενόμενες. Στα πλαίσια αυτών των αντιδράσεων, ένα κείμενο γεμάτο γραμματικά, συντακτικά και – αλλίμονο – θεολογικά λάθη, βρήκε το δρόμο του σε διάφορες σελίδες και ιστολόγια που ασχολούνται με χριστιανικά θέματα. Σύμφωνα με το «Πενταπόσταγμα», που το δημοσίευσε με τον τίτλο «Απαντήσεις – περί πολεμικών τεχνών από την Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας», «το κείμενο γράφτηκε από κάποιον Ορθόδοξο χριστιανό ιερομόναχο π.Θ. ο οποίος παλαιότερα είχε συμμετάσχει και είναι γνώστης περί των πολεμικών τεχνών», και «αν και η άποψή τους είναι πιο κοντά στον Σεβασμιώτατο Γλυφάδας, το δημοσιεύουν με σκοπό να ακουστεί και αυτή η άποψη».
Το παραθέτω με δικά μου σχόλια, χωρίς καμμιά αλλαγή:
Είναι άδικο να συσχετίζονται απόλυτα οι πολεμικές σχολές και τέχνες με τον ψεύτικο βουδισμό και άλλες θρησκείες. Ανέκαθεν και απο αρχαιοτάτων χρόνων υπήρχαν πολεμικές τέχνες και σχολές εκτός βουδισμού, που ΠΟΤΕ δεν καταδίκασε και δεν κατέκρινε στο παραμικρό εδώ και χιλιάδες χρόνια η Ορθόδοξη Εκκλησία. Το αντίθετο μάλιστα! Απο την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας εώς τις ημέρες μας, υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα αγιασμού και αγίων σε γνώστες πολεμικών τεχνών!!!
Από την αρχή του κειμένου λοιπόν, ο γράφων κατηγορεί τον μητροπολίτη Γλυφάδας ότι είναι άδικος, αφού καταπώς μας λέει, άδικα «συσχετίζει απόλυτα τις πολεμικές σχολές και τέχνες με τον ψεύτικο βουδισμό και άλλες θρησκείες». Βέβαια, ο μητροπολίτης Γλυφάδας ξέρουμε ποιος είναι, αφού δεν φοβάται να διατυπώσει εκκλησιαστικό λόγο επώνυμα και ενυπόγραφα. Οπότε, γεννώνται σοβαρά ερωτήματα:
Ποιος είναι αυτός που ανώνυμα κατηγορεί τον μητροπολίτη Παύλο για αδικία; Σε ποια μονή μονάζει;
Έχει ευλογία να μπαίνει στο διαδίκτυο; Είχε ευλογία του γέροντά του για να γράψει επιστολή, και μάλιστα ανώνυμη, και να την στέλνει εδώ κι εκεί; Είχε την ευλογία του ηγουμένου του;
Συμφωνούν οι παραπάνω με τα γραφόμενά του, και τι γνωρίζουν για τις πολεμικές τέχνες;
Είναι θεμιτό στην εκκλησιαστική μας παράδοση, ένας μοναχός που άφησε τα εγκόσμια για να προσευχηθεί για τις αμαρτίες του και για όλους εμάς, να κάθεται και να αρθρογραφεί ανώνυμα, κατηγορώντας κι από πάνω έναν άξιο μητροπολίτη για «αδικία»;
Μήπως τελικά, πίσω από αυτή την επιστολή δεν κρύβεται ένας μοναχός που φέρεται αμόναχα, αλλά κάτι άλλο;
Φοβάμαι ότι στο «Πενταπόσταγμα» και στις άλλες σελίδες που δημοσίευσαν αυτή την επιστολή όχι μόνο δεν την «απέσταξαν», αλλά ότι κανείς δεν κάθισε να διερωτηθεί γι’ αυτά τα πράγματα. Απλά παρουσίασαν τον ανώνυμο γράφοντα στους αναγνώστες τους ως Ορθόδοξο μοναχό, όπως δηλαδή τους παρουσιάστηκε και εκείνος μέσω e-mail, και το ανώνυμο πόνημά του ως «απαντήσεις» στην σοβαρή, υπεύθυνη και πλήρως τεκμηριωμένη ανακοίνωση της Ι. Μ. Γλυφάδας. Δεν μπορώ να μην θυμηθώ αυτήν εδώ την κραυγαλέα περίπτωση, όπου σοβαρές και δήθεν σοβαρές ιστοσελίδες αναπαρήγαγαν για μέρες μια ολοφάνερη φάρσα, οπότε η αφέλεια και η ανευθυνότητα όσων δημοσίευσαν αυτή την επιστολή χωρίς να δηλώσουν σε κάποιον δικό τους πρόλογο την παραμικρή επιφύλαξη σχετικά με την ταυτότητα του συντάκτη της, δεν είναι πρωτοφανείς. Εξάλλου, όπως πρωτοείπε ο Τζαβαλάς Καρούσος και διέδωσε ο Γιάννης Τσαρούχης, «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις».
Λέει λοιπόν ο «μοναχός»:
Το ποιό τρανταχτό παράδειγμα στην Παλαιά Διαθήκη είναι ο Δαυίδ, ο οποίος εκτός ότι σε πολλές μάχες που είχε πάρει, σκοτώνοντας αρκετούς εχθρούς που ήθελαν να κατακτήσουν παρανόμως την χώρα τους, κατάφερε και σκότωσε σε προσωπική μάχη τον Σαμψών και μάλιστα του έδωσε την χαριστική βολή με το ίδιο το σπαθί του ειδωλολάτρη Σαμψών.
Προφανώς ο γράφων εννοεί τον Γολιάθ, αφού ο Σαμψών δεν ήταν «Φιλισταίος ειδωλολάτρης» αλλά Εβραίος ήρωας, αφιερωμένος στον Θεό «εκ κοιλίας μητρός του», και μάλιστα ένας ήρωας που έτρεμαν οι «Φιλισταίοι ειδωλολάτρες». Πολύ περίεργο λάθος για έναν μοναχό, από τον οποίο θα περίμενε κανείς να γνωρίζει αυτό το τόσο βασικό σημείο της Παλαιάς Διαθήκης… Ακόμα πιο περίεργο είναι ότι το λάθος επαναλαμβάνεται δυο φορές, άρα δεν γίνεται εκ παραδρομής.
Προσέξτε όμως πώς το κείμενο ξεκινά με «πολεμικές τέχνες και σχολές εκτός βουδισμού» και «αγιασμό σε γνώστες πολεμικών τεχνών», δημιουργώντας την εντύπωση ότι θα μας τις παρουσιάσει. Στη συνέχεια όμως, δεν αναφέρει ΟΥΔΕΜΙΑ «πολεμική τέχνη και σχολή εκτός βουδισμού», παρά μας αναφέρει ως παράδειγμα αγιασμού «χρήστη πολεμικών τεχνών» τον Δαυίδ. Ο Δαυίδ όμως, όταν απάντησε στην πρόκληση του Γολιάθ κατά του λαού του, δεν εξασκείτο με τις ώρες για να συντρίψει φανταστικούς αντιπάλους, όπως κάνουν στις σχολές πολεμικών τεχνών. Ήταν ένας βοσκός που φρόντιζε τα κοπάδια του πατέρα του, και για να τα προστατέψει σκότωνε λύκους και αρκούδες που τους επιτίθονταν. Και δεν ήρθε στον τόπο της μονομαχίας ως μαχητής προετοιμασμένος να πολεμήσει τους Φιλισταίους, ήρθε για να φέρει φαγητό στους αδελφούς του που βρίσκονταν εκεί.
Και συνεχίζει ο «μοναχός»:
Το ίδιο αυτό πολεμικό όπλο του ειδωλολάτρη σαμψών δεν το απέριψε ο δαυίδ επειδή ήταν ειδωλολατρικό, αλλά το χρησιμοποίησε αυτό το σπαθί και σε πολλές μάχες που είχε κάνει εν συνεχεία ο Δαυίδ! και όταν τελείωσαν οι μάχες δεν το πέταξε ο Δαυίδ αλλά το έβαλε ως τρόπαιο-έμβλημα μέσα στην κατοικία του!
Μισό λεπτό: Μπορεί ένα σπαθί να είναι «ειδωλολατρικό», να λατρεύει δηλαδή ένα άψυχο αντικείμενο τα είδωλα; Ή μήπως πρόβαλε κανείς την απαίτηση να μην χρησιμοποιήσει ο Δαυίδ το σπαθί του «Σαμψών» (τρίτη φορά το ίδιο λάθος…) επειδή τάχα ήταν «ειδωλολατρικό»; Όχι βέβαια… Οπότε μάλλον ο «μοναχός»
α) χρησιμοποιεί την τεχνική που λέμε «κατάρριψη αχυρανθρώπου», για να φανεί ότι έχει δίκιο έναντι ενός αντιπάλου που όμως, δεν υπάρχει και
β) παραλληλίζει το σπαθί του «Σαμψών», δηλαδή του Γολιάθ, με τις πολεμικές τέχνες, τις οποίες δήθεν, μπορεί ένας άγιος του Θεού να μην τις απορρίπτει αλλά να τις χρησιμοποιεί, κι ας είναι «ειδωλολατρικές».
Για την ιστορία, ας αναφέρουμε ότι ο Δαυίδ δεν είχε δικό του σπαθί σ’ αυτή τη μονομαχία, καθώς το σπαθί και η πανοπλία που του έδωσε ο Σαούλ του έπεφταν βαριά, οπότε τα έβγαλε και αντιμετώπισε τον Γολιάθ χωρίς αυτά. Έτσι, όταν τον νίκησε και ήρθε η ώρα να τον σκοτώσει, όπως γινόταν τότε σε αυτού του είδους τις μονομαχίες, καθώς δεν είχε σπαθί δικό του, χρησιμοποίησε αυτό του νικημένου. Πιο κάτω (Α’ Βασιλειών 21,2-10) που ο Δαυίδ έχει διαφύγει από τον Σαούλ, ρωτά τον Αβιμέλεχ εάν υπάρχει κάποιο ακόντιο ή ξίφος, γιατί δεν είχε όπλο, κι αυτός του λέει ότι έχει μόνο το ξίφος του Γολιάθ του Φιλισταίου, που ο ίδιος ο Δαυίδ είχε σκοτώσει. Άρα ο Δαυίδ δεν πήρε από μόνος του το «ειδωλολατρικό σπαθί» του Γολιάθ για να το έχει ως τρόπαιο, αλλά το απέρριψε, αφού βρέθηκε στην κατοχή κάποιου άλλου. Και όταν ο Αβιμέλεχ του το έδωσε ως το μοναδικό όπλο που είχε, ο Δαυίδ το πήρε και συνέχισε τον δρόμο του μακριά από τον Σαούλ. Συνεπώς, αν δεν του έδινε ο Αβιμέλεχ το σπαθί του Γολιάθ αλλά κάποιο άλλο, πολύ απλά θα χρησιμοποιούσε το άλλο… Επίσης, αν ο «ανώνυμος μοναχός» παραλληλίζει το «ειδωλολατρικό» σπαθί του Γολιάθ με τις πολεμικές τέχνες, τις οποίες δήθεν μπορούν να χρησιμοποιούν οι χριστιανοί κι ας είναι ειδωλολατρικές, ας μου επιτραπεί κι εμένα να παραλληλίσω τη χωρίς πανοπλία και χωρίς ειδική πολεμική προετοιμασία νίκη του Δαυίδ επί του Γολιάθ με την ΜΗ ενασχόληση των χριστιανών με τις πολεμικές τέχνες και την εναπόθεση των ελπίδων τους στην πρόνοια του Θεού, η οποία αρκεί για να τους αναδείξει νικητές.
Και συνεχίζει ο «ανώνυμος μοναχός»:
Επίσης αυτός ο μεγάλος πολεμιστής και γνώστης πολεμικών τεχνών προφήτης Δαύιδ δημιούργησε και το υμνολογικό βιβλίο και προσευχητάριο «το ψαλτήρι» που είναι το μοναδικό βιβλίο που οι προσευχές-ψαλμοί του υπάρχουν σε ΟΛΕΣ τις ακολουθείες και προσευχές της Ορθόδοξης Εκκλησίας!
Βέβαια αυτό είναι επίσης άσχετο με τις πολεμικές τέχνες και μόνο χάριν εντυπωσιασμού θα μπορούσε να το αναφέρει κανείς, πρόκειται όμως για εντυπωσιασμό άνευ ουσίας: Σίγουρα, ο Δαυίδ είχε το χάρισμα να παίζει μουσική και να συνθέτει τραγούδια, όμως προφανώς αυτό δεν «πάει πακέτο» με την ενασχόληση με «πολεμικές τέχνες» και προφανέστερα, ο Δαυίδ θα αξιοποιούσε αυτό το τάλαντο που του έδωσε ο Θεός είτε ασχολιόταν με «πολεμικές τέχνες» είτε όχι. Εξάλλου στους Ψαλμούς του υμνεί τον Θεό, όχι τις πολεμικές τέχνες… Και βέβαια, το ότι «οι προσευχές-ψαλμοί του Δαυίδ υπάρχουν σε όλες τις ακολουθίες και προσευχές της Ορθόδοξης Εκκλησίας» ούτε σχέση με την πολεμική του δραστηριότητα έχει, ούτε νομιμοποιεί τους χριστιανούς να ασχολούνται με πολεμικές τέχνες.
«Επίσης βλέπουμε πολλά τέτοια παραδείγμα μέσα στην Παλαιά Διαθήκη» συνεχίζει ο «ανώνυμος μοναχός», κι εδώ έχει επιτέλους εν μέρει δίκιο: Πραγματικά, στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης έχουμε παραδείγματα Εβραίων εκλεκτών του Θεού που πολεμούν με φυσικά όπλα εναντίον ειδωλολατρικών λαών, όπως έκανε ο Δαυίδ. Όμως, εκτός του ότι ο αγώνας των πιστών του Θεού πάντα ήταν κυρίως πνευματικός, η εποχή της Παλαιάς Διαθήκης έχει παρέλθει και δεν υπάρχουν οι ειδικές συνθήκες που υπήρχαν τότε. Και να υπήρχαν, αυτό δεν θα σήμαινε ότι μπορούν να πηγαίνουν σε σχολές πολεμικών τεχνών οι χριστιανοί. Ούτε θα σήμαινε ότι οι χριστιανοί πρέπει να επικροτήσουν όταν,
«ενώ επιχειρείται στα σχολεία η απορθοδοξοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών και η κατάργηση του κατηχητικού χαρακτήρα του, κάτι που στερεί από τους Ορθόδοξους μαθητές το δικαίωμα να μάθουν την πίστη τους, ταυτόχρονα εισάγεται, δια της πλαγίας οδού, η κατήχηση σε βουδιστικά και ανατολικά φιλοσοφικο-θρησκευτικά συστήματα, όπως είναι αυτό της γιόγκα και των πολεμικών τεχνών». (Βλ. Ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας).
Και ο «μοναχός» συνεχίζει:
Ακόμα υπάρχουν πολλοί μεγάλοι άγιοι της Εκκλησίας πού ήταν (ορισμένοι άριστοι) γνώστες πολεμικών τεχνών. Τρανό και μεγάλο παράδειγμα είναι ο Άγιος Γεώργιος ο οποίος ανήκε στον Ρωμαϊκό Στρατό και ήξερε τόσο καλά τις πολεμικές τέχνες και είχε τέτοια επιτυχία σε μάχες, που άνηκε στην ομάδα των «αηττήτων» του Ρωμαϊκού Στρατού. Το ίδιο σχεδόν θα μπορούσαμε να πούμε και γιά τον Άγιο Δημήτριο, τον άγιο Κωνσταντίνο, τον άγιο Θεόδωρο, τον άγιο Μερκούριο αλλά και γιά πλειάδα πολλών χιλιάδων στρατιωτικών αγίων της Ορθοδοξίας.
Οι στρατιωτικοί άγιοι, τους οποίους ο «ανώνυμος μοναχός» αναγάγει σε «πολλές χιλιάδες», αγίασαν άραγε επειδή γνώριζαν να πολεμούν ή επειδή παραδόθηκαν ψυχή τε και σώματι στον Χριστό; Ή μήπως όλοι οι πολεμιστές που είχαν γίνει χριστιανοί αγίασαν; Διερωτάται καθόλου ο «μοναχός» αν κάποιοι χριστιανοί δεν ήθελαν να ασχολούνται με τον πόλεμο μετά τον εκχριστιανισμό τους, και πόσοι ήταν αυτοί; Στο κείμενο δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, ο «μοναχός» θεωρεί δεδομένο ότι
«όχι μόνο δεν ήταν εμπόδιο οι γνώσεις τους σε πολεμικές τέχνες, αλλά σχεδόνυποβοηθούσαν προς τον αγιασμό και προς την ετοιμότητα και αντιμετώπιση εναντίων των μαρτυρικών πόνων και στα σκληρά μαρτύρια που αντιμετώπισαν, νίκησαν και επιβλήθηκαν και είχαν ως τελικό αποτέλεσμα τον μεγάλο αγιασμό και το Θεϊκό παράδειγμά αυτών των μάχιμων αγίων σε όλο τον κόσμο.»
Φοβάμαι ότι εδώ ξεφεύγουμε πολύ από το νόημα της πίστης στον Χριστό αλλά και από αυτό που μας διδάσκει το παράδειγμα του Δαυίδ: Ότι η δύναμη του χριστιανού είναι ο Θεός, όχι οι όποιες γνώσεις και η όποια προετοιμασία για το μαρτύριο, και αυτή η δύναμη είναι που του δίνει την αντοχή και τη νίκη. Αλλιώς, ας μας πει ο μοναχός ποια γνώση σε πολεμικές τέχνες βοήθησε τον απόστολο Πέτρο και τον άγιο Εφραίμ, που μαρτύρησαν και δεν ήταν στρατιώτες, ας μας πει τι είδους εκπαίδευση σε πολεμικές τέχνες είχαν οι χιλιάδες γυναικών, παιδιών, υπερηλίκων, κηπουρών, αγροτών, αρτοποιών, τεχνιτών και τόσων άλλων, οι οποίοι βασανίστηκαν απάνθρωπα επί ώρες, ακόμα κι επί μέρες, κι ωστόσο άντεξαν τα σκληρά μαρτύρια και αγίασαν;
Αντί γι’ αυτό, ο «ανώνυμος μοναχός» μας λέει:
«Δυστυχώς ο αγαπητός μητροπολίτης Γλυφάδας επιρρεάστηκε από διάφορους «γνώστες» και «απόλυτους» που νομίζουν ότι αυτά που συμβαίνουν δυστυχώς σε διάφορες βουδιστικές πολεμικές σχολές, συμβαίνουν και σε όλες τις άλλες πολεμικές σχολές!»
Εδώ ο αυτοπαρουσιαζόμενος ως μοναχός επιτίθεται εκ νέου προσωπικά στον μητροπολίτη Γλυφάδας και τον παρουσιάζει ως έρμαιο επηρεασμένο από «διάφορους» εντός εισαγωγικών «γνώστες», κοινώς, ανθρώπους που παριστάνουν ότι είναι γνώστες χωρίς να είναι… Μήπως τελικά δεν διάβασε καθόλου το άρθρο της μητρόπολης Γλυφάδας; Γιατί όποιος το διαβάζει βλέπει ότι στηρίζεται σε έγκυρη βιβλιογραφία σχετική με τις πολεμικές τέχνες και σε πορίσματα πανορθοδόξων συνδιασκέψεων, όχι σε «διάφορους» που «νομίζουν» και μάλιστα ανωνύμως. Όμως, παρακάτω ο αυτοπαρουσιαζόμενος ως μοναχός μας παρουσιάζει κάποιον που είναι πραγματικός «γνώστης», και δεν είναι άλλος από τον εαυτό του:
«Από προσωπική εμπειρία μπορώ να πώ ότι τουλάχιστον πάνω από το 90% των πολεμικών σχολών δεν συμβαίνει (όχι μονο) η παραμικρή προπαγάνδα του βουδισμού και άλλων θρησκειών αλλά αντίθετα στις περισσότερες σχολές πολεμικών τεχνών σε όλο τον κόσμο διδάσκονται από δασκάλους που οικειοθελώς έχουν Χριστιανική πίστη και θρησκεία! Σε πάρα πολλές σχολές οι δάσκαλοι των πολεμικών σχολών αυτοί έχουν και χριστιανικές εικόνες και σταυρούς, άλλοι είναι σε θέαση αλλά και άλλοι είναι τοποθετημένοι σε προσωπικά μέρη.»
Και εδώ μπορεί κανείς δικαιολογημένα να αναρωτηθεί, τι είδους «προσωπική εμπειρία» έχει ο «μοναχός» ώστε να γνωρίζει τι συμβαίνει σε «πάνω από το 90% των πολεμικών σχολών» και μάλιστα «σε όλο τον κόσμο»; Είναι υπεράνθρωπος, είναι διορατικός, έχει ξοδέψει δεκαετίες ταξιδεύοντας στην υφήλιο για να γνωρίσει πάνω από το 90% των σχολών και των δασκάλων πολεμικών τεχνών; Και είναι σοβαρό να υποστηρίζουμε ότι κάποιος έχει «χριστιανική πίστη και θρησκεία» επειδή έχει «σε θέαση» «χριστιανικές εικόνες και σταυρούς», τη στιγμή που τόσοι μάγοι και τσαρλατάνοι κάνουν το ίδιο για να μας πείσουν ότι τα έργα τους είναι σύμφωνα με τη χριστιανική πίστη; Αυτή είναι η χριστιανική διάκριση, το να αποφαινόμαστε βάσει της επιφάνειας; Δεν του περνάει του «γνώστη» γράφοντος από το μυαλό ότι είναι λογικό και αναμενόμενο, σε μια χώρα που οι περισσότεροι γηγενείς αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανοί και είναι καχύποπτοι απέναντι σε μη-χριστιανικές κινήσεις, αυτοί που θέλουν να τους πιάσουν πελάτες και γνωρίζουν ότι εύκολα μπορεί να θεωρηθούν φορείς αντιχριστιανικών πρακτικών και ιδεών, να τοποθετούν στις επιχειρήσεις τους εικόνες και σταυρούς και να φέρνουν ιερείς για αγιασμούς, δημοσιοποιώντας στη συνέχεια το γεγονός; Ή δεν ξέρει ότι πολλές φορές οι άνθρωποι παρουσιάζονται ως φορείς κάποιας πίστης ή και ιδεολογίας επειδή νομίζουν ότι την πρεσβεύουν, χωρίς πραγματικά να καταλαβαίνουν τι συνεπάγεται αυτή; Φαίνεται πως όχι. Φαίνεται πως για τον γράφοντα αρκεί το ότι κάποιοι δηλώνουν χριστιανοί. Εξάλλου όπως είπαμε, στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις.
«Μάλιστα αρκετοί είναι και οι ιερείς-παπάδες που αντέδρασαν σε ορισμένα κατηγορώ εναντίον των πολεμικών τεχνών της ανακοίνωσης που έβγαλε η μητρόπολη Γλυφάδας.»
Ώστε ο «ανώνυμος μοναχός» όχι μόνο γνωρίζει τι γίνεται στο «90% των σχολών σε όλο τον κόσμο» και σε «προσωπικά μέρη» δασκάλων πολεμικών τεχνών, γνωρίζει και τις αντιδράσεις «αρκετών ιερέων-παπάδων». Δεν γνωρίζει όμως ότι το να είναι κάποιος ιερέας, δεν σημαίνει και ότι είναι ειδικός σε συγκεκριμένα εξειδικευμένα θέματα ή ότι έχει οπωσδήποτε πνευματική διάκριση. Ας μάθει ότι και ένας ιερέας μπορεί να τρέφει πάθη και προσκολλήσεις σε παλιές ενασχολήσεις, όχι απαραίτητα χριστιανικές. Επίσης, μάλλον δεν γνωρίζει ούτε ότι οι «ιερείς» και οι «παπάδες» είναι το ίδιο, οπότε είναι λάθος το να γράφει «ιερείς-παπάδες». Κάποιος πρέπει να του το πει, για να μην εκτίθεται όταν γράφει επιστολές.
Και συνεχίζει:
«Ενώ ορθά και σωστά θα λέγαμε ότι εν συνόλο η Εκκλησία απέρριψε την γιόγκα διότι αυτή είναι ΚΑΘΑΡΑ θρησκευτική πρακτική των Ινδουϊστών, όπως λένε και οι ίδιοι οι ινδουϊστές και καθόλου δεν είναι γυμναστική όπως ομολογούν και αρκετοί αθλίατροι κ.α. σε όλο τον κόσμο. Δεν σημαίνει και δεν συμβαίνει ΚΑΘΟΛΟΥ το ίδιο με τις σχολές και τα συστήματα των πολεμικών τεχνών. Που πολλές (ίσως και οι περισσότερες) δεν έχουν σχέσεις με τον βουδισμό, και με άλλες ανατολικές θρησκείες. Ακόμα και σε ορισμένες λίγες πολεμικές σχολές και συστήματα ίσως να ξεκίνησαν από κάποιους βουδιστές κ.α. αλλά με τα χρόνια, αυτά τα ανατολικών θρησκειών στοιχεία απορρίφθηκαν και αφαιρέθηκαν από τις πολεμικές τέχνες.(αν όχι σε όλες, σχεδόν σε όλες τις πολεμικές σχολές).»
Πλέον ο «μοναχός» εγκαταλείπει την βεβαιότητα, την οποία εξέφραζε λίγο πριν ώστε να δημιουργήσει εντυπώσεις, και καταφεύγει στα «ίσως», συνδυασμένα με διάφορα κεφαλαία. Και για άλλη μια φορά δίνει την εντύπωση ότι ΔΕΝ διάβασε την ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, ούτε άλλα σχετικά κείμενα, που δείχνουν ξεκάθαρα ότι αυτά που γράφει εκείνος δεν ισχύουν. Στη συνέχεια μας λέει «να πηγαίνει ο ενδιαφερόμενος σε ΑΛΗΘΙΝΗ σχολή πολεμικών τεχνών» για να αποφεύγει «σημάδια διαφήμισης και προσυλητισμού σε βουδισμό και άλλες ανατολικές θρησκείες σε πολεμικές σχολές όπως μπορεί να συμβαίνει με το σύστημα π.χ. shaolin kung-fu» «σε σπάνιες περιπτώσεις». Δηλαδή οι σχολές που δεν εγκαταλείπουν τις θρησκευτικές ρίζες του συστήματός τους είναι ψεύτικες; Και συνεχίζει:
Το ζίου ζίτσου και το τζούντο δεν δημιουργήθηκαν ΚΑΘΟΛΟΥ από Βουδιστές κ.α. αλλά δημιουργήθηκαν αυτές οι πολεμικές τέχνες το 12ο αιώνα από Ιάπωνες Σαμουράϊ επειδή οι σαμουράϊ φορούσαν βαριές πανοπλίες με αποτέλεσμα στα πεδία των μαχών όταν σε περιπτώσεις που βρισκοντουσαν άμεσα και κοντά στον αντίπαλο που πολεμούσαν επειδή οι πανοπλίες τους ήταν βαριές χρησιμοποιούσαν ειδικές λαβές και κινήσεις δηλαδή την πολεμική τέχνη ζίου ζίτζου και η μετέπειτα εξελιξή του το τζούντο κ.α. που μπορούσαν με αυτές να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο.
Προφανώς λοιπόν, σύμφωνα με τον γράφοντα, οι σαμουράι δεν ήταν βουδιστές. Τι ήταν λοιπόν; Ας μας πει εκείνος που ξέρει, τι θρησκεία πρέσβευαν και σε ποιους ναούς και μοναστήρια πήγαιναν για πνευματική καθοδήγηση.
Το Καράτε επίσης δεν δημιουργήθηκε καθόλου από βουδιστές και από άλλες ανατολικές θρησκείες. Το Καράτε δημιουργήθηκε το 17ο αιώνα από άοπλους χωρικούς στο Νησί Οκινάουα της Ιαπωνίας. Έπειτα στις αρχές του 20ου αιώνα απλώθηκε και σε όλη την υπόλοιπη Ιαπωνία και σε όλο τον κόσμο. Παρόμοιες ιστορίες μπορείτε να βρείτε και γιά αρκετές πολεμικές τέχνες.
Μάλλον ο «μοναχός» εννοεί πως ούτε και οι χωρικοί της Οκινάουα ήταν βουδιστές ή οπαδοί άλλων ανατολικών θρησκειών, και δεν είχαν τέτοιους ως καθοδηγητές τους… Τι κρίμα που τον διαψεύδουν οι «παρόμοιες ιστορίες» που βρίσκουμε «για αρκετές πολεμικές τέχνες».
Φυσικά όσον αφορά γιά το θέμα των χτυπημάτων και των τραυματισμών και εν σχέση με τα παλαιότερα χρόνια υπάρχει πολύ περισσότερη προσοχή από τους πολεμιστές-δασκάλους των πολεμικών τεχνών ώστε να μην υπάρχει ο παραμικρός τραυματισμός. Εάν ήταν έτσι (πώς;) δεν θα έπρεπε ούτε στρατό, αλλά ούτε και στην αστυνομία να κατάγονται ορισμένοι. Ακόμα περισσότερο δεν θα έπρεπε να ασχολούνται και με το ποδόσφαιρο και με άλλα αθλήματα όπου και εκεί υπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι τραυματισμών και χτυπημάτων!
Το θέμα, που και ο ίδιος ο γράφων αναφέρει, είναι: Ο κίνδυνος τραυματισμού υπάρχει στις πολεμικές τέχνες, ναι ή όχι; Σε αυτό δεν απαντά ο «μοναχός», είναι φανερό όμως από τα συμφραζόμενα ότι ισχύει το «ναι». Τα άλλα προβλήματα που αναφέρει η ανακοίνωση της ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, ο «μοναχός» τα προσπερνά χωρίς να τα αναφέρει.
Αναφέρει όμως:
«Επίσης ΠΟΤΕ οι πολεμικές τέχνες και σχολές δεν πρέπει και δεν χρησιμοποιούν τα πολεμικά συστήματα τους επιθετικά και εναντίον των συνανθρώπων μας. ΠΟΤΕ ! Πάντοτε χρησιμοποιείται ΜΟΝΟ γιά αναγκαία αυτοάμυνα, αυτοπροστασία από άμεσους κινδύνους και γιά προστασία των συνανθρώπων μας από διάφορους κινδύνους. Αυτός είναι (και πρέπει να είναι) ο απόλυτος και σεβαστός κανόνας όλων των πολεμικών τεχνών.»
Αν όντως τηρείται ο κανόνας αυτός, όλοι αυτοί που έμαθαν πολεμικές τέχνες σε σχολές και απασχολούνται ως σωματοφύλακες και εκτελεστές εντολών διαφόρων νονών της νύχτας, βαρώνων ναρκωτικών και μεγαλομαστρωπών, και διαπρέπουν στην προστασία μαγαζιών και άλλες παράνομες δραστηριότητες ή έχουν κλειστεί για τέτοιους λόγους στις φυλακές ανά τον κόσμο, πώς προέκυψαν; Αυτό ο «γνώστης» μοναχός το γνωρίζει να μας το πει; Φαίνεται πως όχι… Και συνεχίζει:
Επίσης ΠΟΤΕ καμία εκκλησιαστική σύνοδος όλα αυτά τα χιλιάδες χρόνια, αλλά ούτε ΠΟΤΕ κανένας άγιος της Εκκλησίας δεν επέκρινε και δεν καταδίκασε καμία πολεμική τέχνη (Καράτε, Κουνγκ φου κ.α.) αντιθέτως υπάρχει και ένα παράδειγμα στο βιβλίο του Νικ. Ζουρνατζόγλου γιά τον άγιο Παΐσιο που υπήρχε μιά χρονική περίοδος που κάποιοι κακοποιοί απειλούσαν να δολοφονήσουν τον άγιο Παϊσιο και εκείνη την στιγμή ήταν και ένα πνευματικοπαίδι του δίπλα στον άγιο Παϊσιο ο οποίος ήταν γνώστης (και μάλλον δάσκαλος) πολεμικών τεχνών. Και του λέει «εσύ ξέρεις Καράτε κάτσε κοντά για να με προστατεύεις.» Και λέει και αυτός «να ‘ναι ευλογημένο γέροντα». Μετά από λίγο άλλαξε γνώμη ο γέροντας και λέει στο πνευματικοπαίδι του, «άσε ρε παιδί μου, δεν χρειάζεται, θα φρονίσει (θα προστατεύσει) ο Θεός!» Δεν επέκρινε και ποτέ ο άγιος Παϊσιος δεν σταμάτησε αυτό το άτομο να μην κάνει πολεμικές τέχνες! Όπως κ.α. άγιοι!
Φαίνεται πως ο γράφων δεν γνωρίζει για τις πανορθόδοξες συνδιασκέψεις που αναφέρονται και στις πολεμικές τέχνες, όπως γνωρίζουν στην Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας, στην ιστοσελίδα της οποίας παρατίθενται τα πορίσματά τους. Αν ο γράφων διέθετε έστω το μισό χρόνο που διέθεσε για τη διάδοση του πονήματός του στο Ίντερνετ, για να ψάξει στην ιστοσελίδα της Ι. Μ. Γλυφάδας με τις λέξεις-κλειδιά «πολεμικές τέχνες» θα μάθαινε κι εκείνος. Επίσης εγώ, που δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του κ. Ζουρνατζόγλου για τον άγιο Παΐσιο, από αυτά που παραθέτει αόριστα ο γράφων προς υπεράσπιση των πολεμικών τεχνών, βγάζω άλλο συμπέρασμα από εκείνον: Ότι ο άγιος δεν «άλλαξε γνώμη» αλλά προσπάθησε, εμμέσως πλην σαφώς, να δείξει στον δάσκαλο πολεμικών τεχνών, χωρίς να τον επικρίνει, ότι ακόμα και για κάτι τόσο επικίνδυνο όσο οι κακοποιοί που θέλουν να μας δολοφονήσουν ΔΕΝ χρειάζονται πολεμικές τέχνες, γιατί μας φροντίζει ο Θεός. Και καλό είναι ο «ανώνυμος μοναχός» να μάθει ότι πολλοί έμπειροι πνευματικοί δεν ζητούν από πνευματικά τους παιδιά να κάνουν κάτι, αν κρίνουν ότι δεν είναι έτοιμα για αυτό. Κάποιος που κάνει πολεμικές τέχνες ή κάτι άλλο, μπορεί να έχει και άλλα σοβαρότερα θέματα στη σχέση του με τον Χριστό, τα οποία ο πνευματικός πρέπει να αντιμετωπίσει πριν φτάσει σε αυτό.
Και ο «γνώστης» που τόσα πράγματα αγνοεί, συνεχίζει:
Και το πιό τρανταχτό και μεγαλύτερο παράδειγμα είναι ο Τίμιος Σταυρός και γενικώς οι σταυροί που η πρωτοδημιουργία τους έγινε από αλλόθρησκους προ Χριστού ως πολεμικό και φονικό όπλο και ενώ φτιάχτηκε από ειδωλολάτρες ο σταυρός γιά να στυρώσουν τον Χριστό, αυτός ο Κύριος Ιησούς Χριστός όχι μόνο εν συνεχεία δεν απέρριψε το όπλο αυτό, αλλά το πήρε και χρησιμοποίησε τον Σταυρό αλλά και την σταύρωση που υπέμεινε ως δικό του όπλο, καθιστώντας το ώς το υπέρατο πολεμικό όπλο εναντίων των αισχρών και πονηρών δαιμονικών δυνάμεων και υπέρ της νίκης των ανθρώπων στον κόσμο.
Παραλληλισμό της χρήσης πολεμικών τεχνών από χριστιανούς με τον σταυρό του Κυρίου δεν περίμενα να δω… Όμως, ανώνυμε που αυτοπαρουσιάζεσαι ως μοναχός, είναι γνωστό ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός θερίζει κι εκεί όπου έσπειρε ο διάβολος. Γι’ αυτό άλλωστε και άνθρωποι που επί πολλά χρόνια υπηρέτησαν πιστά τις πολεμικές τέχνες, τελικά τις παράτησαν ολοκληρωτικά κι ακολούθησαν τον Χριστό. Και αυτοί, οι πραγματικοί γνώστες, όχι μόνο γράφουν επώνυμα, αλλά λένε άλλα πράγματα από σένα για τις πολεμικές τέχνες.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Ο Σπύρος γλύτωσε από του χάρου τα δόντια και βρίσκεται στην Ελλάδα. Δείτε λεπτομέρειες εδώ και εδώ.
————————————————————————————
Αδελφοί και αδελφές, χωρίς πολλά λόγια: Ο Σπύρος-Ρίτσαρντ Χαγκαμπιμάνα είναι ένας αδελφός Ορθόδοξος από το Μπουρούντι, που έχει ζήσει πολλά χρόνια στην Ελλάδα, έχει σπουδάσει στην Ελλάδα, έχει ελληνική υπηκοότητα και κρατείται στις φυλακές της πατρίδας του επειδή, ως υψηλόβαθμος αστυνομικός που ήταν, αρνήθηκε να ανοίξει πυρ σε άοπλους διαδηλωτές. Έκανε δηλαδή, ό,τι θα έκανε κάθε Ορθόδοξος με συνείδηση… Οι αρχές του Μπουρούντι θέλουν να εκτελεστεί και μέχρι τώρα έχει βασανιστεί και μεταφέρεται από φυλακή σε φυλακή. Υπάρχουν ψηφίσματα για την απελευθέρωσή του εδώ
Θα ήθελα να υπενθυμίσω στην ΑΓΑΠΗ σας το ψήφισμα που τρέχει για την απελευθέρωση του αρχιεπισκόπου Αχρίδος Ιωάννη από τις φυλακές των Σκοπίων, όπου κρατείται με χαλκευμένες κατηγορίες, σε απαράδεκτες συνθήκες, για λόγους πολιτικούς και θρησκευτικούς.
Η ιστοσελίδα που έχει δημιουργηθεί για το ψήφισμα είναι αυτή.
Έχοντας παρακολουθήσει, με τη χάρη του Θεού, αυτόν τον αγώνα από την αρχή, διαβεβαιώνω ότι πρόκειται για μια ειλικρινή προσπάθεια υπέρ ενός ανθρώπου. Παρακαλώ θερμά για τη συμμετοχή σας. Όχι μόνο για την ψήφο σας, αλλά και για την αναδημοσίευση του θέματος στα ιστολόγιά σας και στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπου πιθανόν συμμετέχετε.
Το ψήφισμα είναι ήδη μεταφρασμένο σε αρκετές γλώσσες και ολοένα μεταφράζεται από φίλους, με τη χάρη του Θεού, και σε άλλες. Όσοι λοιπόν έχετε επαφές με ξενόγλωσσες ιστοσελίδες ή φόρα κ.τ.λ., μπορείτε να το προωθήσετε.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Δεν είναι σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης. Δεν είναι ψηφοφορία για να δούμε πόσοι είμαστε ή πόσοι θα μαζευτούμε κ.τ.λ. Είναι αγώνας για τη διάσωση της ζωής ενός ανθρώπου – και μάλιστα, ενός ορθόδοξου ομολογητή.
Οι ορθόδοξοι ιεραπόστολοι του Διαδικτύου – ας ονομάσω έτσι τους ορθόδοξους bloggers – κάνουμε τον αγώνα μας, είτε καλώς είτε κακώς, για την ποιότητα ζωής και την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου, όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς. Πολλοί από μας δίνουν μάχη και για μεγάλα πολιτικά ή/και κοινωνικά προβλήματα. Δεν είναι λοιπόν μόνο αυτό το θέμα που μας αφύπνισε, αλλά είναι ΚΑΙ αυτό το θέμα.
Παρακάτω δημοσιεύουμε τις παραπομπές στις γλώσσες που είναι μεταφρασμένο το σχετικό κείμενο.
Πληροφορήθηκα ότι υπάρχει ένα ψήφισμα για τον Αρχιπίσκοπο Αχρίδος Ιωάννη Βρανίσκοφσκι, ο οποίος είναι και πάλι στη φυλακή… Όποιος δεν γνωρίζει τη σκανδαλώδη αυτή υπόθεση, υπάρχουν κάποια άρθρα εδώ
Υπάρχει επίσης ένα κατατοπιστικό άρθρο του Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και Καθηγητή της Ιστορίας και του Συγχρόνου Βίου των Σλαβικών και λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών Μιχαήλ Τρίτου εδώ και μια συνέντευξή του εδώ.
Το ψήφισμα, που έχει τη μορφή επιστολής προς διάφορους που μπορούν να επηρεάσουν την εξέλιξη της κατάστασης, έχει κι αυτό μια σύντομη αναδρομή στα γεγονότα:
Προς:
Αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (Joe Biden)
Αξιότιμο John F. Kerry, Γραμματέα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής
Εξοχότατους
Ban Ki-moon, Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ
Nikola Gruevski, Πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ
Dr Gjorge Ivanov, Πρόεδρο της ΠΓΔΜ
Pajo Avirovik, Μόνιμο Αντιπρόσωπο της ΠΓΔΜ στα Ηνωμένα Έθνη
Αξιότιμο Adnan Jashari, Υπουργό Δικαιοσύνης της ΠΓΔΜ
Εξοχότατοι,
Στον επίσημο ιστότοπο της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ (http://vlada.mk/node/299?language=en-gb) διαβάζουμε ότι ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρουέφσκι «έχει ισχυρή πίστη στο Θεό και καθοδηγείται από το ιδεώδες της σταθερής και πραγματικά αφοσιωμένης εργασίας για την ευημερία και την ευμάρεια της χώρας του».
Σε ένα άρθρο στη σελίδα της μόνιμης αντιπροσωπείας της ΠΓΔΜ στον ιστότοπο του ΟΗΕ, με τίτλο «Επιστολές εκτίμησης από τον Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι-Μουν» και με ημερομηνία 24/08/2012 (http://www.missions.gov.mk/un-newyork/media-center/press-releases/letters-of-appreciation-from-the-united-nations-se/), διαβάζουμε ότι ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών «υπογραμμίζει τις θετικές εντυπώσεις του από την επίσκεψη και συνομιλίες με ανώτερους αξιωματούχους της χώρας».
Ο Εξοχότατος Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, γνωρίζει για την επί πολύ καιρό εφαρμοζόμενη ολοκληρωτική τακτική του κράτους της ΠΓΔΜ, να προσπαθεί να ελέγξει την Εκκλησία με βάναυσες εκστρατείες εκφοβισμού και τρομοκρατίας;
Ξέρει ότι τα τελευταία δώδεκα χρόνια ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος και Μητροπολίτης Σκοπίων Ιωάννης (Γιόβαν Βρανίσκοφσκι), ο οποίος είναι ο παν-ορθόδοξα γνωστός και αναγνωρισμένος κανονικός Προκαθήμενος της αρχαίας Αρχιεπισκοπής της Aχρίδας, ήταν επτά φορές είτε φυλακισμένος είτε υπό κράτηση, για φανταστικές «εγκληματικές δραστηριότητες»;
Γνωρίζει ότι ο λόγος πίσω από αυτό τον κρατικό βασανισμό είναι ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης δεν ακολούθησε την, διατεταγμένη από το κράτος της ΠΓΔΜ, κατάργηση της «Συμφωνίας για την αποκατάσταση της εκκλησιαστικής Ενότητας», που υπεγράφη τον Μάιο του 2002 από τους εκπροσώπους της λεγόμενης «Μακεδονικής Εκκλησίας» και του Σερβικού Ορθόδοξου Πατριαρχείου, αλλά αντίθετα εισήλθε σε λειτουργική και κανονική ενότητα με το Σερβικό Πατριαρχείο και ως εκ τούτου με τις Ορθόδοξες εκκλησίες σε όλο τον κόσμο;
Γνωρίζει ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης και άλλα μέλη της Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής της Aχρίδας έχουν σε αρκετές περιπτώσεις υποστεί σωματικές επιθέσεις, και ότι οι ναοί που έχουν κατασκευάσει ή χρησιμοποιήσει έχουν καταστραφεί, όπως επιβεβαιώνει η έκθεση του Freedom House για την ΠΓΔΜ το 2006;
Γνωρίζει για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη –κλειδωμένος σε ένα κελί επί είκοσι τρεις ώρες ανά ημέρα, με μόνο μία ώρα για περπάτημα, με απαγόρευση επισκέψεων, ακόμη και από τη μητέρα και την αδελφή του, με απαγόρευση ανάγνωσης βιβλίων κλπ, με άρνηση αδειών εξόδου, του δικαιώματός του να λάβει Θεία Κοινωνία, ακόμα και να εξομολογηθεί – παρά το γεγονός ότι έχει διαβήτη και σοβαρά προβλήματα με τη σπονδυλική του στήλη;
Γνωρίζει ότι η Διεθνής Αμνηστία διαπίστωσε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης είναι κρατούμενος συνείδησης;
Ή μήπως η σκληρή και συνεχής δίωξη του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη, κατά την οποία η αστυνομία δεν μπορεί ποτέ να εξακριβώσει την ταυτότητα των επιτιθέμενων εναντίον του, δείχνει «ισχυρή πίστη στο Θεό» και «καθοδήγηση από το ιδανικό της σταθερής και πραγματικά αφοσιωμένης εργασίας για την ευημερία και την ευμάρεια της χώρας τους» εκ μέρους των διωκτών του; Τι άλλο χειρότερο θα διέπραττε η κυβέρνηση του κ. Grueski κατά των πολιτών της, αν αυτός δεν ήταν ο πιστός Χριστιανός που ισχυρίζεται ότι είναι;
Εμείς, οι υπογράφοντες, δεν μπορούμε να παραμείνουμε σιωπηλοί συνένοχοι σ’ αυτό το έγκλημα και απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση του Αρχιεπισκόπου Αχρίδος Ιωάννη!
Ο ίδιος και το ποίμνιό του θα πρέπει να αφεθούν ήσυχοι, στην Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας θα πρέπει να δοθεί το δικαίωμα να εγγραφεί στα κρατικά μητρώα ως θρησκευτική κοινότητα και τα μέλη της θα πρέπει να πάρουν πίσω την κατασχεμένη περιουσία τους – χωρίς τον απαράδεκτο εκβιασμό, ότι η απελευθέρωση του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη προϋποθέτει εκείνος να εγκαταλείψει για πάντα την ΠΓΔΜ! Τέτοιοι εκβιασμοί δεν μπορούν να γίνουν ανεκτοί στον ελεύθερο κόσμο, όπου το κράτος της ΠΓΔΜ ισχυρίζεται ότι ανήκει! Επειδή τα λόγια είναι φτηνά, γιατί δεν μας δίνουν ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ των ισχυρισμών τους; Ας σταματήσουν τον, διατεταγμένο από το κράτος, διωγμό του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη και όλη αυτή την αδικία ΤΩΡΑ!
Παρακαλούμε τις εξοχότητές σας να χρησιμοποιήσουν αμέσως όλα τα δυνατά μέσα, έτσι ώστε αυτό το έγκλημα να σταματήσει να διαπράττεται, μια για πάντα, πριν από την άφιξη του νέου έτους. Κάντε τις θρησκευτικές διώξεις ιστορία. Φτάνει πια, οι καιροί αλλάζουν. «Δικαιοσύνη για όλους!»
Ο δεσμός για να υπογράψει όποιος θέλει βρίσκεται εδώ:
Στις 13 Νοεμβρίου κάποιος μου έστειλε μια εξωφρενική είδηση: Γυναίκα στη Δανία λέει, παντρεύτηκε το άλογό της δημιουργώντας έτσι νομικό προηγούμενο, «δεδικασμένο»!
Μόνο που η σελίδα αυτή έχει κι ένα Disclaimer («Αποποίηση»), που προειδοποιεί:
World News Daily Report is a news and political satire web publication, which may or may not use real names, often in semi-real or mostly fictitious ways. All news articles contained within worldnewsdailyreport.com are fiction, and presumably fake news. Any resemblance to the truth is purely coincidental, except for all references to politicians and/or celebrities, in which case they are based on real people, but still based almost entirely in fiction. – See more at: http://worldnewsdailyreport.com/disclaimer/#sthash.jMiiTyW3.dpuf
Σε απλά ελληνικά: Η World NewsDailyReportείναιμια σελίδα που δημοσιεύει μυθοπλασίες και ψεύτικεςειδήσεις. Οποιαδήποτεομοιότητα μετηναλήθεια στα δημοσιεύματά της είναικαθαρά θέμα τύχης, εκτός από τιςαναφορές σεπολιτικούςή/καιδιασημότητες, στην οποία περίπτωση τα άρθρα θαβασίζονται σεπραγματικούς ανθρώπους, αλλά θα εξακολουθούν να βασίζονταισχεδόνεξ ολοκλήρουστη μυθοπλασία.
Άρα λοιπόν, δεν υπάρχουν στη Δανία τόσο ζωντόβολα δικαστές, που να επιτρέπουν γάμο ανθρώπου με ζώο με το γελοίο σκεπτικό ότι «η ένταξη των ειδών δεν έχει ‘ηθική σημασία’ … Οι διαφορές μεταξύ των ειδών μας, δεν μας καθιστούν εγγενώς διαφορετικούς. Η αντιμετώπιση των ατόμων στηρίζεται στην ιδιότητα του μέλους της ομάδας και όχι σε ηθικά άσχετες φυσικές διαφορές».
Και ναι, η Δανία είναι όντως μεταξύ των ελάχιστων χωρών που δεν απαγορεύουν την κτηνοβασία (βλ. πίνακα εδώ http://en.wikipedia.org/wiki/Zoophilia_and_the_law) και υπάρχει εκεί ζωοφιλικός σεξοτουρισμός.
Οπότε πήγα να κοιμηθώ τον ύπνο του δικαίου, με τη σιγουριά ότι όχι, δεν υπήρχαν στη Δανία τέτοιοι ανεγκέφαλοι δικαστές.
Απόψε όμως, πέντε ημέρες μετά, άλλος με ειδοποίησε ότι τηλεοπτικό κανάλι έχει ένα ολόκληρο πάνελ να συζητάει για την ηθική κατάπτωση της Ευρώπης, όπου γυναίκα στην Δανία παντρεύτηκε με άλογο!
Και λέω, βρε Εξπάγανε μήπως δεν το έψαξες σωστά; Μήπως έγινε τέτοιο κοσμοϊστορικό γεγονός κι εσύ κοιμάσαι; Μήπως πραγματικά, στο Ανώτατο Δικαστήριο της Δανίας υπάρχουν ΤΕΤΟΙΑ ζωντόβολα;
Και άρχισα να το ψάχνω ξανά… Για να δω ότι το εν λόγω δημοσίευμα με το άλογο κάλπαζε ξέφρενα σε δεκάδες ελληνικά ιστολόγια, είχε εξαπλωθεί κυριολεκτικά σαν την πανούκλα, μέχρι και σε μπλογκ δικηγόρων! Όμως, σε αγγλόφωνες σελίδες υπήρχε μόνο στο γνωστό σάιτ με μυθοπλασίες και σε ελάχιστα άλλα που το αναδημοσίευσαν από κει – τα δύο ήταν προσωπικές σελίδες στο Facebook. Αν όντως έχει γίνει τέτοιο πράγμα από τις 23 Οκτωβρίου, ημέρα αρχικής δημοσίευσης της «είδησης» στο World News Daily Report, θα είχαν βουΐξει όλα τα βρετανικά ταμπλόιντ: Sun, Daily Mirror κτλ., τα οποία γράφουν σαχλαμάρες απ’ όλο τον κόσμο, όμως αυτό το κελεπούρι έμοιαζαν να μην το «ανακάλυψαν» ακόμα. Είναι δυνατόν;
Έψαξα για την εφημερίδα από όπου υποτίθεται ότι προέρχεται το άρθρο, την copenhagen express, και με τον αγγλικό τίτλο και με τη μετάφραση στα δανικά, δηλ. Københavnexpress. Τα μόνα αποτελέσματα ήταν τρένα και ξενοδοχεία… Δεν υπήρχε ούτε σε αυτή τη σελίδα με τα δανικά ΜΜΕ: http://www.abyznewslinks.com/denma.htm
Το όνομα της νύφης επίσης δεν εμφανιζόταν πουθενά. Αν υπάρχει τέτοια γυναίκα που έχει παντρευτεί άλογο και μάλιστα είναι και δικηγόρος και ακτιβίστρια, δεν θα έπρεπε να υπάρχει γι’ αυτήν σελίδα στη δανική Βικιπαίδεια; Όμως το όνομά της βγάζει στη σελίδα που λέει ότι δεν υπάρχει τέτοιο άρθρο: Søgeresultater for «Milanja Broskvit» – Wikipedia, den frie encyklopædi
Για τον εξής απλούστατο λόγο αγαπητοί μου: Γιατί αυτή η είδηση με το γάμο ακτιβίστριας και αλόγου δεν υπάρχει. Στην κυριολεξία δεν υπάρχει! Και είναι απορίας άξιον, πώς τόσοι άνθρωποι, και μάλιστα μερικοί επαγγελματίες δημοσιογράφοι, έσπευσαν να τη χάψουν χωρίς να κάνουν τη στοιχειώδη έρευνα και μετά τη σέρβιραν και σ’ εμάς.
Βρε παιδιά, όταν βλέπουμε μια είδηση πρώτα ελέγχουμε το ποιος και το πού. Δεν είναι δυνατόν να παίρνουμε στα σοβαρά ένα άρθρο που υπογράφεται από τον βαρώνο Μυνχάουζεν και πρωτοδημοσιεύθηκε στα «Νέα του Πινόκιο»! Ωρέ πού πάμε, ωρέ πού πάμε;
Η συγκεκριμένη προφητεία του Ζαχαρία έχει κυριολεκτικά στοιχειώσει ελληνικές ιστοσελίδες και ιστολόγια. Απασχολεί δεκάδες δημοσιεύσεις, οι περισσότερες απ’ τις οποίες βρίθουν προκατάληψης, ανορθογραφίας και αμορφωσιάς, αλλά και μανίας καταδιώξεως και παραληρήματος μεγαλείου. Συνήθως πρόκειται για ανακύκλωση των ίδιων άρθρων, γραμμένων από επαγγελματίες αντιχριστιανούς όπως ο απόγονος νύμφης Μιχάλης Καλόπουλος, και άλλους που δηλώνουν χριστιανοί και ισχυρίζονται ότι αν ο Ζαχαρίας δεν έχει παραποιηθεί «»απο το κοματι του Εβραικου λαου που πιστευει εδω και χιλιαδες χρονια στον εωσφορο» τότε οπωσδήποτε «δεν ειναι προφητης του θεου,αλλα του εωσφορου». Ο αρθρογράφος που ανακάλυψε τον… εωσφορισμό του Ζαχαρία, μας αποκαλύπτει – μεταξύ πολλών άλλων – και τα παρακάτω «για τους Εβραίους» (διατηρείται η ορθογραφία του):
«Εισχωρησαν με δολο μεσα στα παγκοσμια επιστημονικα κεντρα των Ελληνων
την Ελευσινα,τους Δελφους κλπ ,τα οποια εδιναν ΓΝΩΣΗ-ΖΩΗ ΣΕ ΟΛΟ
ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ (ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ,ΦΥΣΙΚΗ,ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ,ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ,ΙΑ-
ΤΡΙΚΗΚΛΠ)τα μετατρεπουν σε κεντρα μαυρης μαγειας,ταλμουδ,
καμπαλα, σεξουαλικων οργιων που συνοδευουν ολες αυτες της τελετες,
στηνοντας πανω απο ολα και τα μαγαζακια τους τα γελια ψευδομαντεια,
οπου ολοι απαραιτητος επρεπε να περασουν να παρουν χρησμο απο της μα- στουρωμενες εβραιες ιερειες ,ειδικα οι εβραιοι της δωδωνης ειχαν γινει
ξεφτιλα παγκοσμιος για της απατες τους αλλα τους καλυπταν τα γνωστα
παπαγαλακια εκεινης της εποχης.
Δεν υπηρξε μεγαλυτερη παγκοσμιος προσβολη για τον Ελληνισμο απο αυτη
που εκαναν οι εβραιοι μετατρεποντας το κορυφαιο πανεπιστημονικο κεντρο
του μεγιστου Πανεπιστημονα Βασιλια,Γεναρχη,ΑΠΟΛΛΩΝΑ(βλεπε και
Αισχυλο που αναφερει τους ολυμπιους ως βασιλιαδες κλπ)να το καταντησουν τεκε μαστουρομενων εβραιων,οπου εναντι αδρας αμοιβης εδιναν διφορουμενες
απαντησεις σε ολους για να πεφτουν παντοτε μεσα σε καθε «προφητεια» .
Επειδη ηταν ομως η εξουσια στην Ελλαδα εφαγαν και τον Σωκρατη για πα-
ραδειγματισμο σχεδον κανεις δεν τολμουσε να τους σταματησει.»
Σκέφτηκα να ζητήσω από τον γράφοντα πηγές και να γράψω ότι ο Αισχύλος αναφέρει τον Αχιλλέα και τον Πάτροκλο ως ερωτικό ζευγάρι, κάτι που ούτε διανοείται ο Όμηρος, και άλλα πολλά. Τελικά όμως προτίμησα να αναδημοσιεύσω ένα σοβαρό άρθρο που πραγματεύεται τη συγκεκριμένη προφητεία του Ζαχαρία, αλλά και γενικότερα τη θέση των Ελλήνων στην Παλαιά Διαθήκη. Έχει τίτλο «OΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ», είναι του φιλολόγου (και Δρος Θεολογίας) Κων/νου Σιαμάκη και προέρχεται από το σάιτ του. Διατηρώ και εδώ την ορθογραφία του γράφοντος – την αιτιολόγηση της οποίας μπορείτε να βρείτε εδώ, αν σας παραξενεύει.
Κλείνω αυτή τη μικρή αναφορά στα άρθρα περί της συγκεκριμένης προφητείας με κάποια δικά μου σχόλια, ίσως εμπαθή, αφού εμπαθής άνθρωπος είμαι. Όπως «Δεν είναι «δουλειά» του καθενός … να φιλοσοφεί περί Θεού» έτσι δεν είναι και δουλειά του καθενός να ερμηνεύει τους προφήτες. Καλύτερα θα ήταν, πριν επιχειρήσουμε κάτι τέτοιο, να μάθουμε Ιστορία και ορθογραφία. ΑΥΤΟ πραγματικά το περιμένει κανείς από αρθρογραφούντες Έλληνες, που θέλοντας και μη είναι κληρονόμοι μεγάλων ιστορικών και φιλολόγων, και το περιμένει ακόμα περισσότερο όταν επιλέγουν να υπογράφουν τα πονήματά τους με μεγαλοπρεπή, «βυζαντινότροπα» ονόματα. Την ερμηνεία των προφητών όμως δεν την περιμένουμε από τέτοια άρθρα. Επειδή αυτή χρειάζεται θείο φωτισμό, αλλά και κοσμικές γνώσεις πιο εξειδικευμένες από την απλή ορθογραφία. Όπως π.χ. γνώση των ιστορικών πλαισίων μέσα στα οποία γράφτηκε το κάθε κείμενο, αυτό που λέμε λαϊκά «τι θέλει να πει ο ποιητής» 🙂
Καλώς να εορτάσουμε και φέτος τους Τρεις Ιεράρχες μας, τους «τρισμεγίστους φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος», προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών. Είθε με τις πρεσβείες τους να γίνουμε καλοί μαθητές του Χριστού μας, προοδεύοντας πρωτίστως σε χριστιανική, αλλά και σε κοσμική μόρφωση, και μένοντας μακριά από ιδεοληψίες και παράνοιες με χριστιανικό προσωπείο. Αμήν.
τι ΔΕΝ μπορεί να κάνει αυτό το ιστολόγιο. Λοιπόν, δεν μπορεί
# Να ανοίξει τα μάτια σε τυφλούς
# Να δώσει μαλλιά σε φαλακρούς
# Να σώσει τον κόσμο...
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ την αντιμετώπιση των χρηστών, το ιστολόγιο φιλοδοξεί να μιμηθεί τον Θεό ο οποίος "ανατέλλει τόν ήλιο επί πονηρούς καί αγαθούς καί βρέχει επί δικαίους καί αδίκους» (Ματθ. ε. 44-45).
Δεν προτίθεμαι να λογοκρίνω απόψεις, είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ με αυτές. Προειδοποιώ όμως ότι προσωπικές επιθέσεις με κακά λόγια θα τις λογοκρίνω αμείλικτα με ***, αν και όταν εμφανιστούν. Σε περίπτωση επαναλαμβανόμενων επιθέσεων, ο αμετανόητος χρήστης θα μπλοκάρεται.
Αν και είμαι Χριστιανός (Ορθόδοξος…),
η σελίδα αυτή χρωστά την ύπαρξή της κυρίως σε ανθρώπους που δεν είναι Χριστιανοί. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τα παιδιά στο blog του Νίκου Δήμου, που συντέλεσαν να αναδυθεί από μέσα μου η τάση να κατασκευάζω "σεντόνια" - μακροσκελείς απαντήσεις στα θέματα που με απασχολούν.
Παναγία Ιεροσολυμίτισσα
Η ψηφοφορία αυτή δεν είναι επιστημονική. Αποτυπώνει τις γνώμες των επισκεπτών που επιλέγουν να ψηφίσουν, και όχι όλων των επισκεπτών ή του κοινού ως συνόλου.
Somewhere Between the Sacred Silence and Sleep 