Somewhere Between the Sacred Silence and Sleep

Ο «περικλυτός Μοχάμμεντ» και πάλι… 24 Μαΐου, 2010

Μια και σήμερα είναι του Αγίου Πνεύματος, είπα να ανεβάσω ένα άρθρο των «Ελλήνων αποστατών από το Ισλάμ» που αναιρεί την απάντηση του Άχμεντ Ελντίν στο παλιότερο δικό μου άρθρο Ο “περικλυτός” Μοχάμμεντ και ο Παράκλητος…» (https://expaganus.wordpress.com/2009/10/14/periklytos-mohammed/). Το άρθρο που αναδημοσιεύω βρίσκεται εδώ: http://greekmurtadeen.wordpress.com/2010/03/23/periklytos-muhammad-exp/ κι έχει τίτλο «Η απελπισμένη απολογητική του Ισλάμ-5: Ο «περικλυτός» Μουχάμμαντ που τον προφήτεψε ο Ιησούς!» Να διευκρινίσω για όσους δεν ξέρουν, ότι δεν είμαι μέλος της ΟΟΔΕ αν και θαυμάζω τη δουλειά τους, και κάποιες φορές συμμετέχω με κείμενα.

Καλή σας ανάγνωση, και καλή φώτιση εύχομαι σε όλους, αγαπητοί αναγνώστες.

—————————————–

Έχουμε ήδη αναφέρει γιατί ο Μουχάμμαντ δεν είναι αληθινός προφήτης σύμφωνα με την Α΄επιστολή Ιωάννου κεφ. 4 όπως ισχυρίζονται οι απολογητές του Ισλάμ.

Σε αυτό το άρθρο θα δούμε πόσο επιφανειακή και απατηλή είναι μια απόπειρα του Άχμαντ Ελντίν να αναιρέσει ένα παλιότερο άρθρο χριστιανού που αποδεικνύει ότι ο Παράκλητος που αναφέρει ο Χριστός στο Ιω. 14:15-17, δεν είναι ούτε και μπορεί να είναι ο Μουχάμμαντ που οι μουσουλμάνοι τιμούν ως προφήτη. Αλλά ας παρακολουθήσουμε βήμα-βήμα αυτή τη δήθεν «αναίρεση». Γράφει ο Άχμαντ Ελντίν στη σελίδα του http://islamforgreeks.org/2009/10/21/muhammad-is-the-paraklitos/, στο άρθρο με τίτλο «Ποιος είναι ο Παράκλητος; Το Άγιο Πνεύμα η ο Μωάμεθ;» (το δικό του κείμενο με πλάγιο πράσινο, το κείμενο του expaganus με μπλε, και το δικό μας με μαύρο):

Το άρθρο μου είναι μια απάντηση στην αποτυχημένη προσπάθεια της ΟΟΔΕ και συγκεκριμένα του expaganus να δείξουν ότι ο «Παράκλητος» που κάνει «λόγο» ο Χριστός δεν είναι ο Μωάμεθ. Θα δούμε τον συλλογισμό του αρθρογράφου πόσο εσφαλμένος είναι καθώς επίσης πως δεν παρουσιάζει κανένα λογικό επιχείρημα, με αποτέλεσμα η αντίκρουση να είναι μια εύκολη υπόθεση.

Εδώ ο φίλος μας προϊδεάζει τον αναγνώστη ότι έχει αντικρούσει το κείμενο για το οποίο μιλά και τον «προγραμματίζει» για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσει τα όσα θα διαβάσει στη συνέχεια: Πρόκειται – δήθεν – να διαβάσει την επιτυχημένη αναίρεση εσφαλμένων συλλογισμών που δεν έχουν κανένα λογικό επιχείρημα. Αυτή είναι μια κλασική ψυχολογική τεχνική, που δυστυχώς για τον αρθρογράφο πιάνει βασικά σε άτομα με μειωμένες νοητικές αντιστάσεις, και στους αναγνώστες που είναι ήδη προκατειλημμένοι υπέρ του (και ούτε καν σε όλους από αυτούς).

Θα παρακαλούσα τον αναγνώστη να διαβάσει το άρθρο του και μετά το δικό μου έτσι ώστε να υπάρχει μια ολοκληρωμένη εικόνα και των δυο απόψεων. Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο από την ΟΟΔΕ η από το blog του expaganus.

Εδώ ο Ελντίν δεν διευκρινίζει ότι το κείμενο που είναι δημοσιευμένο στην ΟΟΔΕ είναι διαφορετικό από το κείμενο στο μπλογκ του expaganus. Επίσης καλεί τους αναγνώστες να διαβάσουν το δήθεν ίδιο κείμενο, αλλά δίνει λινκ μόνο προς τη μια εκδοχή του κειμένου που είναι στο σάιτ της ΟΟΔΕ, και όχι προς την άλλη που είναι στο μπλογκ του expaganus. Έτσι τελικά, ο αναγνώστης του το πολύ να ακολουθήσει το δεσμό προς την ΟΟΔΕ, που του δίνεται έτοιμος, και δεν θα ψάξει να βρει αυτό το κείμενο στο μπλογκ του expaganus. Παρακάτω θα δούμε γιατί ο απολογητής του Ισλάμ καταπιάνεται με το ένα κείμενο κι όχι με το άλλο, ούτε δίνει λινκ για το άλλο στους αναγνώστες του.

Η ιστορία ξεκίνα κάπως έτσι:

Μια κοπέλα, σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς του αρθρογράφου, έστειλε στο blog του expaganus ότι ασπάστηκε το Ισλάμ και προσπάθησε να εξηγήσει ότι ο Μωάμεθ τονίζεται στα λόγια του Ιησού σαν επόμενος Προφήτης με την λέξη «Παράκλητος». Ο «μάγκας» ο expaganus από την άλλη το θεώρησε πρέπον να κάνει απολογητική σε μια απλή κοπέλα η οποία δεν είναι στο πεδίο της θεολογικής απολογητικής και της ανταπάντησης με θεολογικά στοιχεία και επιχειρήματα, απλά έστειλε ένα μεηλ. Νομίζει έτσι ο αρθρογράφος expaganus ότι με το να δημοσιεύει και να απαντά μεηλ μιας απλής Μουσουλμάνας(πρώην Χριστιανής), ότι απάντησε και ταυτόχρονα και στην ισλαμική επιχειρηματολογία, η πόσο μάλλον στο ίδιο το Κοράνι!

Πίσω από όλες αυτές τις φλυαρίες με την «απλή κοπέλα» αφενός κρύβεται η ισλαμική άποψη ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες διανοητικά από τους άντρες, γι’ αυτό και οι άντρες μπορούν να τις μπερδέψουν σε συζητήσεις. Αν ήταν ένας άντρας αυτός που έγραφε στον expaganus, δεν θα χρησιμοποιούσε ο φίλος μας ο Ελντίν αυτό το επιχείρημα.

Πάμε να δούμε τώρα τι έγραψε ο expaganus, λέει:

«Ένα συχνό επιχείρημα τών Ισλαμιστών, είναι το εξής: “Αν πριν από τον Χριστιανισμό, η ορθή πίστη ήταν ο Ιουδαϊσμός, και οι Χριστιανοί αποδέχθηκαν τη βελτίωση αυτής τής πίστης, και έγιναν από Ιουδαίοι Χριστιανοί, γιατί δεν αποδέχονται και τη συνέχεια αυτής τής βελτίωσης, ώστε να γίνουν από Χριστιανοί Μουσουλμάνοι;”.

Βεβαίως (όπως γνωρίζει ο κάθε λογικός ερευνητής), όχι μόνο το Ισλάμ δεν είναι “βελτίωση”, αλλά αντιθέτως οπισθοδρόμηση προς Ιουδαϊκά θρησκευτικά πρότυπα, αλλά επί πλέον, ο Ιησούς Χριστός προφητεύθηκε με εκατοντάδες προφητείες στην Παλαιά Διαθήκη, έτσι ώστε η αποδοχή του να είναι απόλυτα ασφαλής και προειπωμένη.»

Απάντηση:

Εντελώς άκυρη απάντηση στο λογικότατο ερώτημα και όχι επιχείρημα. Κοιτάτε όμως πως απαντά. Ότι ο κάθε λογικός ερευνητής γνωρίζει ότι το Ισλάμ είναι η οπισθοδρόμηση. Ποιος λογικός ερευνητής τα λέει αυτά; Η ο «λογικός ερευνητής» για τον expaganus είναι ο Χριστιανός ερευνητής;  Γιατί για κάθε ερευνητή που κάνει τέτοια δήλωση(λόγια του expaganus) είμαι έτοιμος να φέρω 10 επιστήμονες να το αναιρέσουν αυτό.

Ο φίλος μας αρχίζει την «αναίρεσή» του με λόγια του αέρα. Αφού έχει 10 επιστήμονες που το αναιρούν αυτό, γιατί δεν φέρνει ούτε έναν; Ας μας φέρει τους δέκα επιστήμονες που λένε ότι το Ισλάμ αποτελεί βελτίωση του Χριστιανισμού και όχι πισωγύρισμα στα Ιουδαϊκά θρησκευτικά πρότυπα. Επιπλέον αφού προφανώς θεωρεί προκατειλημμένους τους Χριστιανούς επιστήμονες, ας φροντίσει αυτοί οι δέκα επιστήμονες που θα φέρει να μην είναι μουσουλμάνοι.

Επίσης πως αποκαλεί αυτός ο Χριστιανός τα ιουδαϊκά πρότυπα οπισθοδρομικά όταν ο ίδιος του δήθεν «θεός» ο Ιησούς  ήταν Ιουδαίος που τηρούσε την Τοραχ, την θεολογία και τα Ιουδαϊκά έθιμα; (κάνοντας περιτομή). Δηλαδή ο expaganus μας λέει ότι ο Χριστός ήταν οπισθοδρομικός;

Απελπισμένη πραγματικά η προσπάθεια του φίλου Άχμαντ, που κάνει ότι δεν κατάλαβε ότι τα «ιουδαϊκά πρότυπα» είναι οπισθοδρομικά σε σύγκριση με τα χριστιανικά, και όχι σε σύγκριση με τον εαυτό τους! Αλλά εδώ είμαστε για να λύνουμε τις δύσκολες απορίες του Άχμαντ Ελντίν. Ας διαβάσει το άρθρο μας μέχρι το τέλος και θα τα βρει όλα λυμμένα.

μας τονίζει ότι ο Ιησούς προφητεύτηκε στην Π.Δ. Αυτό είναι κάτι ρευστό στην Ιουδαίο χριστιανική παράδοση για τον εξής λόγο: Ότι και οι Χριστιανοί και οι Ιουδαίοι διαβάζουν από τα ίδια τα γραπτά και ιερά κείμενα και ο ένας αντιφάσκει με τον άλλον! Διαβάζουν τις ίδιες προφητείες και οι Ιουδαίοι τις αποδίδουν ΟΧΙ στον Ιησού αλλά σε κάποιον μελλοντικό Μεσσία που δεν ήρθε ακόμα. Από την άλλη οι Χριστιανοί κάνουν λόγο ότι οι προφητείες αναφέρονται στον Ιησού. Δηλαδή οι Χριστιανοί κάνουν στους Μουσουλμάνους ότι κάνουν οι Ιουδαίοι στους Χριστιανούς. Δεν δέχονται τον Μωάμεθ έτσι όπως ο Ιουδαίοι δεν δέχονται τον Ιησού.

Εδώ ο φίλος μας κάνει σαν ο Ιησούς τον οποίο αμφισβητούν οι Εβραίοι να είναι ίσα κι όμοια με τον Μωάμεθ! Και βέβαια, έτσι τον συμφέρει να κάνει. Μόνο που αν κοιτάξουμε τα πράγματα αντικειμενικά, απαλλαγμένοι από σκοπιμότητες, ο Ιησούς είναι από άποψη καταγωγής Εβραίος και απόγονος του Δαβίδ, και όχι μόνο σε αυτόν εκπληρώθηκαν προφητείες αλλά – όπως μας τονίζει ο ίδιος ο Ελντίν – από μικρός τηρούσε τους όρους της Παλαιάς Διαθήκης, μέχρι να τους βελτιώσει ως νομοθέτης, ενώ ο Μουχάμμαντ ήταν ειδωλολάτρης Άραβας που προσκυνούσε της είδωλα της Κάαμπα τουλάχιστον μέχρι την ηλικία των 30 ετών, και τον σεληνιακό θεό Αλλάχ μέχρι που πέθανε, και μάλλον ήταν και εξώγαμο οπότε η γενεαλογία του και η δήθεν καταγωγή του από τον Ισμαήλ – που έτσι κι αλλιώς δεν αποδεικνύει τίποτα μια και δεν αναμενόταν κανένας προφήτης εξ Ισμαηλιτών – δεν μπορεί να διασταυρωθεί.

Λέει:

«Δηλαδή ο ίδιος ο Ιουδαϊσμός οδηγεί δια προφητειών στον Ιησού Χριστό και στη Χριστιανική πίστη. Αντίθετα, για τον Μωάμεθ, όχι μόνο στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά ούτε στην Καινή Διαθήκη δεν υπάρχει η παραμικρή προφητεία, που να προετοιμάζει τον ερχομό του, και να παρακινεί τους πιστούς σε μια νέα θεώρηση τής πίστης. Και επιπλέον, η Καινή Διαθήκη είναι εντελώς αντίθετη με το Κοράνιο σε πλήθος βασικών ζητημάτων πίστεως και σωτηρίας, ώστε κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυρισθεί με λογικό τρόπο, κάποιου είδους “συνέχεια”, όπως θέλουν να πιστεύουν ορισμένοι Μουσουλμάνοι.»

Απάντηση:

Αυτό όπως είπαμε είναι κάτι ρευστό, ότι ο Ιουδαϊσμός οδηγεί στον Ιησού Χριστό. Οι Ιουδαίοι άλλα μας λένε. Και μάλιστα χυδαιολογούν κατά του Χριστού.

Μέσα στο κείμενο αυτό υπάρχει η κεντρική ιδέα:  «επιπλέον, η Καινή Διαθήκη είναι εντελώς αντίθετη με το Κοράνιο σε πλήθος βασικών ζητημάτων πίστεως και σωτηρίας, ώστε κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυρισθεί με λογικό τρόπο, κάποιου είδους “συνέχεια”, όπως θέλουν να πιστεύουν ορισμένοι Μουσουλμάνοι.» Ο Άχμαντ δεν αντιμετωπίζει απευθείας αυτό το κεντρικό ζήτημα που ισοπεδώνει προκαταβολικά τα όποια επιχειρήματα προσπαθεί να στήσει στη συνέχεια, αλλά πάει πρώτα να ρίξει το βάρος στους «κακούς Εβραίους» που δεν δέχτηκαν τον Χριστό και «χυδαιολογούν εναντίον του». Έλα όμως που οι Εβραίοι δεν δέχονται ούτε τον Μωάμεθ! Και μάλιστα οι Εβραίοι της εποχής του τον είχαν κρίνει ψευδοπροφήτη, γι’ αυτό άλλωστε και τους μισούσε.

Οι Προφητείες στην Π.Δ μπορούν να ερμηνευτούν και να τοποθετηθούν σαν «γάντι» για το πρόσωπο του Μωάμεθ.

Χρειάζεται πολλή φαντασία και άγνοια για να γίνει αυτό… Για προφητείες που παρερμηνεύουν οι ισλαμιστές υπάρχουν απαντήσεις εδώ: http://greekmurtadeen.wordpress.com/2009/12/30/deut-18-18/.

Το ότι η Κ.Δ είναι αντίθετη με το Κοράνι δεν σημαίνει ότι το Ισλάμ δεν θα μπορούσε να είναι η συνέχεια της πίστης του Ιησού Χριστού. Γιατί πολύ καλά γνωρίζουμε από το επιστημονικό πεδίο της «κριτικής κειμένου» της Αγίας Γραφής ότι η Κ.Δ(όπως και η Π.Δ) αποτελείτε από βιβλία αναμφίβολης προέλευσης καθώς οι συγγραφείς τους είναι άγνωστοι.

Να που τώρα ο φίλος μας κρίνει ότι, αφού απασχόλησε το μυαλό του αναγνώστη με τους «κακούς Εβραίους» κι έριξε και μια προεισαγωγική για την εφαρμογή των προφητειών της Π.Δ. στον Μωάμεθ, είναι καιρός να στηρίξει τα επιχειρήματά του με μια επίθεση στην εγκυρότητα της Αγίας Γραφής: μας λέει ότι σύμφωνα με την επιστημονική «κριτική κειμένου» είναι άγνωστοι οι συγγραφείς των βιβλίων της Α.Γ.. Και έτσι να είναι (που δεν είναι ακριβώς έτσι), άλλο πράγμα οι συγγραφείς των κειμένων και άλλο το περιεχόμενο των κειμένων. Από άποψη περιεχομένου, δηλ. από άποψη ουσίας, με καμία δύναμη δεν μπορεί να είναι το Ισλάμ συνέχεια της Καινής Διαθήκης, και ούτε καν της Παλαιάς, αν δεν υπήρχε η Καινή Διαθήκη στη μέση. Οι Εβραίοι της εποχής του Μουχάμμαντ τον είχαν κρίνει με παλαιοδιαθηκικά κριτήρια και τον είχαν απορρίψει ως ψευδοπροφήτη, καθώς τον είχαν πιάσει στα πράσα να μην γνωρίζει απαντήσεις σε βασικά θέματα και να καταπατά τον μωσαϊκό νόμο.

Αλλά, στο θέμα της κριτικής κειμένου της Αγίας Γραφής, θέμα το οποίο αναμασούν τακτικά όλοι οι απολογητές του Ισλάμ, θα αναφερθούμε σε αυτοτελές άρθρο.

Το Ισλάμ λοιπόν δεν στηρίζει την συνέχεια του από την Κ.Δ. Το ίδιο λένε όμως και οι Ιουδαίοι στους Χριστιανούς ότι «δεν υπάρχει η παραμικρή προφητεία, που να προετοιμάζει τον ερχομό του Ιησού, και να παρακινεί τους πιστούς σε μια νέα θεώρηση τής πίστης».

Λέει:

Προσπαθώντας οι Μουσουλμάνοι να ξεφύγουν απ’ αυτή την καταλυτική απάντηση, χρησιμοποιούν το ακόλουθο παράλογο και εντελώς αστήρικτο τέχνασμα: Ισχυρίζονται ότι δήθεν η Αγία Γραφή έγραφε προφητείες για τον Μωάμεθ, και ότι ακόμα και ο Χριστός μίλησε για τον ερχομό του, αλλά δήθεν οι Χριστιανοί παραποίησαν τα κείμενα, ώστε να μην γίνουν αντιληπτές αυτές οι προφητείες για τον Μωάμεθ. Το να παραποιεί τόσο κατάφορα την πραγματικότητα το Κοράνι, ούτε καν το διανοούνται!

Απάντηση:

Για ποια καταλυτική απάντηση μιλά ο expaganus; Στο Ισλάμ η Α.Γ είναι ένα βιβλίο καθαρά ανθρώπινο και όχι θεόπνευστο. Υπάρχουν ορισμένες αλήθειες περί Θεού και προφητών( που πάντα ένας Μουσουλμάνος τις δέχεται αν συμφωνούν με το Κοράνι) που δεχόμαστε.

Διαβάσατε την παραπάνω παράγραφο; Ξαναδιαβάστε την άλλη μια φορά και μην την ξεχάσετε, γιατί στην παράγραφο αυτή ο «απολογητής» παραποιεί μέχρι και το δικό του Ισλάμ. Πού λέει το Κοράνι ότι «η Αγία Γραφή είναι βιβλίο καθαρά ανθρώπινο και όχι θεόπνευστο»; Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει! Οι επίσημες ισλαμικές απόψεις είναι είτε ότι «Ο Θεός επέτρεψε οι προηγούμενες αποκαλύψεις του να διαφθαρούν, επειδή οι οπαδοί τους ήταν διεφθαρμένοι, και επίσης επειδή ήταν μόνο προσωρινές» είτε ότι τουλάχιστον μέχρι τον καιρό του Μουχάμμαντ, δεν είχαν διαφθαρεί καθόλου τα κείμενα αλλά μόνο η ερμηνεία τους. Στην εξήγηση του κορανικού εδαφίου 2:113 βλέπουμε τον Ιμπν Αμπάς, που ήταν από τους συντρόφους του Μουχάμμαντ, να υποστηρίζει τη δεύτερη εκδοχή: ότι τα κείμενα των Εβραίων και Χριστιανών θεωρούνται γνήσια, αποκεκαλυμμένα από τον Αλλάχ, και απείραχτα μέχρι και την εποχή που ζούσε ο Μουχάμμαντ, καθώς όπως μας το εξηγεί το εδάφιο ο Τάμπαρι:

«Ο Ιμπν Αμπάς είπε: όταν οι Χριστιανοί από το Najran ήρθαν για να συναντηθούν με τον αγγελιοφόρο του Αλλάχ (σαλαλλάχου αλέιχι γουασαλάμ), συνάντησαν τους Ραββινικούς Εβραίους, και οι δύο πλευρές φιλονίκησαν μεταξύ τους μπροστά στον αγγελιοφόρο του Αλλάχ. Στη συνέχεια, ένας από τους Εβραίους (ο Rafia bin Horimylah) είπε προς τους Χριστιανούς: δεν έχετε τίποτα να στηριχθείτε. Στη συνέχεια αρνήθηκε τον Isa (Ιησού), γιο της Μαρίας, ως προφήτη και το Ιντζίλ (Ευαγγέλιο). Συνέχεια ένας άλλος άνδρας από τους χριστιανούς της Najran είπε στους Εβραίους: Εσείς δεν έχετε τίποτα να στηριχθείτε. Και αρνήθηκε επίσης τον Musa (Μωυσή) ως προφήτη, και την Τορά. Τότε είναι που ο Αλλάχ αποκάλυψε αυτό το στίχο:

…Ο Al-Rabia είπε: Αυτός ο στίχος αναφέρεται στο λαό του βιβλίου κατά την εποχή του Μωάμεθ. Ερμηνεύοντας αυτόν τον στίχο, είπε: Ο Αλλάχ αποκάλυψε αυτό στους μουσουλμάνους πιστούς για τους ενημερώσει ότι τόσο οι Χριστιανοί όσο και οι Εβραίοι αγνόησαν τις εντολές του Αλλάχ στα βιβλία τους, τα οποία μαρτυρούν σαφώς προς τη γνησιότητα αυτών των βιβλίων, τα οποία αποκαλύφθηκαν από τον Αλλάχ. Το Ευαγγέλιο, στου οποίου τη γνησιότητα πιστεύουν οι Χριστιανοί της, μαρτυρεί την αλήθεια που αποκαλύφθηκε στην Τορά σχετικά με το προφητικό αξίωμα του Μωυσή, και τις εντολές του Αλλάχ προς τα παιδιά του Ισραήλ. Και η Τορά, στης οποίας τη γνησιότητα πιστεύουν οι Εβραίοι, αποδεικνύει την αλήθεια που αποκαλύφθηκε στο Ευαγγέλιο του προφητικού αξιώματος του Ιησού, και τις εντολές του Αλλάχ … όμως παρά τις μαρτυρίες των βιβλίων τους, και οι δύο πλευρές είπαν η μια στην άλλη ότι η κάθε μια τους δεν έχει τίποτα να στηριχθεί. Έτσι, ο Ύψιστος (ο Allah) αποκάλυψε αυτόν τον στίχο, επειδή ό, τι ισχυρίστηκαν ο ένας εναντίον του άλλου δεν είναι αλήθεια.

… Η άρνηση του ενός από τον άλλο είναι μια άρνηση του προφητικού αξιώματος του αγγελιαφόρου (σαλαλλάχου αλέιχι γουασαλάμ). …

…  Ο Qatadah είπε: αυτός ο στίχος σημαίνει ότι οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν σωστοί, μετά εφηύραν νέα πράγματα και παραπλανήθηκαν, το ίδιο ίσχυε και για τους Εβραίους.

(κι όμως μελετούν το βιβλίο)

Σημαίνει τα βιβλία του Αλλάχ, την Τορά και το Ευαγγέλιο, τα οποία (βιβλία) καταθέτουν κατά της άρνησης των Εβραίων και των χριστιανών.

Ο Ιμπν Αμπάς είπε: και οι δύο διαβάζουν στα ίδια τα δικά τους βιβλία την αλήθεια που μαρτυρεί εναντίον των ισχυρισμών και των δύο. Εννοώντας ότι οι Εβραίοι αρνούνται τον Ιησού παρότι ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΤΟΡΑ, στην οποία ο Αλλάχ τους έβαλε διά του Μωυσή να ορκιστούν ότι θα πιστέψουν στον Ιησού [εδώ προφανώς εννοεί το Δευτερονόμιο 18:18 το οποίο αργότερα οι μουσουλμάνοι προσάρμοσαν στον Μουχάμμαντ]..Και στο Ευαγγέλιο ο Ιησούς έδωσε μαρτυρία για τον Μωυσή και γι’ αυτό που αποκαλύφθηκε σε αυτόν στην Τορά ότι ήταν από τον Αλλάχ.»

Και άλλα πολλά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε από το ταφσίρ του Τάμπαρι, ένα ταφσίρ από αυτά που δεν μεταφράστηκαν στα αγγλικά (δείτε το αραβικό κείμενο εδώ: http://quran.al-islam.com/Tafseer/DispTafsser.asp?l=arb&taf=TABARY&nType=1&nSora=2&nAya=113), αλλά λόγω χώρου σταματάμε εδώ. Θα επανέλθουμε στο μέλλον σε ξεχωριστό άρθρο. Στο μεταξύ σημειώνουμε μόνο ότι σύμφωνα με την κριτική κειμένων, από την εποχή του Μουχάμμαντ μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει κάτι στην παλαιοδιαθηκική μετάφραση των Ο΄και στα κείμενα της Κ.Δ., και σε κάθε περίπτωση σύμφωνα με το Ισλάμ –δηλαδή ακόμα και στην περίπτωση που κάποιος μουσουλμάνος υποστηρίζει ότι τα βιβλία αυτά έχουν παραχαραχθεί – θεωρούνται ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΑ, ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ του ΑΛΛΑΧ.

«Παρακάτω βεβαίως θα δούμε και θα αναιρέσουμε το ότι «ο Χριστός δεν προφήτεψε τον Μωάμεθ». Ο expaganus μας πληροφορεί επίσης ότι το Κοράνι παραποιεί την πραγματικότητα αλλά στο τέλος θα δούμε ότι η πραγματικότητα είναι πολύ μακριά από την Κ.Δ από τα λεγόμενα της ίδιας της Κ.Δ!»

Ας ετοιμαστούμε λοιπόν για ακόμα περισσότερα παραμύθια …

Λέει:

Για μια φορά ακόμα το άτοπο αυτού του  τεχνάσματος είναι προφανές για κάθε λογικό άνθρωπο. Επειδή όχι μόνο δεν υπάρχει το παραμικρό αρχαίο κείμενο που να στηρίζει έναν τέτοιο ισχυρισμό, όχι μόνο η Αγία Γραφή είναι το πιο αξιόπιστο βιβλίο που κυκλοφορεί και κυκλοφόρησε ποτέ στον κόσμο, όχι μόνο οι πρώτοι Χριστιανοί για 3 αιώνες πέθαναν για την πίστη τους, άρα δεν θα ήταν δυνατόν κάποιος να τους κατηγορήσει για δολιότητα και αλλοίωση, μια και αυτό που πίστευαν το υπηρέτησαν έως θανάτου, όχι μόνο τα περί παραποιήσεων και εξαφάνισης τών “ενοχλητικών κειμένων” είναι ιδίωμα τού Κορανίου και όχι τής Αγίας Γραφής, αλλά επί πλέον, οι παραποιήσεις τής Αγίας Γραφής και τής ερμηνείας της, στις οποίες προβαίνουν αυτοί οι Μουσουλμάνοι για να στηρίξουν τους ισχυρισμούς τους, είναι τόσο φανερές, που από μόνες τους αρκούν για να ανατρέψουν τον ισχυρισμό τής δήθεν αλλοίωσης.

Απάντηση:

«Η Α.Γ με βάση κορυφαίους επιστήμονες είναι το πιο παραποιημένο βιβλίο στην Ιστορία της ανθρωπότητας.» ισχυρίζεται ο Άχμαντ Ελντίν, και δίνει δεσμό σε μια σειρά στρατευμένων βίντεο στο YouTube τα οποία ούτε κορυφαίους επιστήμονες δείχνουν, ούτε τον ισχυρισμό του περί «πιο παραποιημένου βιβλίου στην ιστορία της ανθρωπότητας» αποδεικνύουν. Πρόκειται για μια ακριβή παραγωγή με έναν νεαρό που ταξιδεύει στη Ρώμη, τους Αγίους Τόπους, την Αμερική κ.α., δίνοντας βάρος στην χρησιμοποίηση του κειμένου της Α.Γ. για σκοπούς δύναμης και εξουσίας: Αναφέρεται στην θανάτωση του Ουίλιαμ Τύνταλ από τους Παπικούς επειδή μετέφρασε την Α.Γ. στην αγγλική και παίρνει συνένευξη από τον πνευματικό καθοδηγητή του Τζωρτζ Μπους (εκεί η κάμερα εστιάζει έντεχνα στο χρυσό του δαχτυλίδι και το ρολόι του). Φυσικά αυτά είναι πράγματα που δεν έχουν σχέση με το ίδιο το κείμενο αυτό καθ’ εαυτό, είναι ενέργειες ανθρώπων που έχουν σαν στόχο την εξουσία, και σαν τέτοιες τις καταδικάζουμε. Όμως, δεν παρέχουν καμιά απόδειξη από κορυφαίους επιστήμονες στον φίλο μας για να στηρίξει τον ισχυρισμό του. Έτσι κι αυτός, που το ξέρει και έβαλε τα λινκς στα βίντεο έτσι για τη μάχη των εντυπώσεων, μας λέει ότι ΘΑ φέρει τέτοιες αποδείξεις στο μέλλον:

Σύντομα θα αναρτήσω ένα άρθρο με τις κατάλληλες πηγές και  βιβλιογραφία.

Αν ο απολογητής εννοεί το αστήρικτο άρθρο που δημοσίευσε αργότερα στη διεύθυνση http://islamforgreeks.org/2010/03/09/new-testament-unreliability-part-1/, (και που αναιρέσαμε συντριπτικά εδώ http://greekmurtadeen.wordpress.com/2010/03/27/bible-authors/) μετά από τέτοια διαφήμιση περιμέναμε κάτι καλύτερο…

Όμως αυτό που θα κάνω τώρα, είναι να παραθέσω δυο απλά χωρία από την ίδια την Αγία Γραφή που τονίζουν και κάνουν έντονη νύξη για την αλλοίωση που έχει υποστεί. Διαβάζουμε λοιπόν:

«Και δεν θα αναφέρετε στο εξής το φορτίο τού Κυρίου· δεδομένου ότι, το φορτίο θα είναι σε κάθε έναν ο λόγος του· επειδή, διαστρέψατε τα λόγια τού ζωντανού Θεού, του Κυρίου των δυνάμεων, του Θεού μας». (Ιερεμίας 23:36)

Εδώ ο Ιερεμίας δεν μιλάει για κάποια αλλοίωση του κειμένου της Αγίας Γραφής, όπως ψευδώς ισχυρίζεται ο Άχμαντ Ελντίν. Ο Ιερεμίας καταδικάζει τους διεφθαρμένους ψευδοπροφήτες του Βάαλ αλλά και του Γιαχβέ, που έλεγαν στον κόσμο: «Μη φοβάστε, δεν θα έρθει κακό, είμαστε ο λαός του Θεού».

Σε αντίθεση με αυτούς, ο Ιερεμίας είχε ένα καταδικαστικό και ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ άγγελμα από τον αληθινό Θεό, για καταστροφή τού βασιλείου του Ιούδα, και γι’ αυτό τον δίωκαν και τον φυλάκισαν και τον βασάνισαν.

Ιερεμίας 20/κ: 7-9: «Κύριε, με δελέασες, και δελεάστηκα· υπήρξες ισχυρότερος εναντίον μου, και υπερίσχυσες· έγινα χλευασμός όλη την ημέρα· όλοι με εμπαίζουν.

8 επειδή, αφού άνοιξα το στόμα, βοώ, φωνάζω βία και αρπαγή· γι’ αυτό, ο λόγος τού Κυρίου έγινε σε μένα για ονειδισμό και για χλευασμό όλη την ημέρα.

9 Και είπα: Δεν θα αναφέρω γι’ αυτό ούτε θα μιλήσω πλέον στο όνομά του.

Όμως, ο λόγος του ήταν στην καρδιά μου σαν φωτιά που έκαιγε, περικλεισμένη μέσα στα κόκαλά μου, και απέκαμα να χαλινώνω τον εαυτό μου, και δεν μπορούσα πλέον.».

Ιερεμίας 23/κγ: 16,17: «16 Έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων: Μη ακούτε τα λόγια των προφητών, αυτών που προφητεύουν σε σας· αυτοί σας κάνουν μάταιους· μιλούν οράσεις από την καρδιά τους, όχι από το στόμα τού Κυρίου.

17 Λένε πάντοτε σ’ αυτούς που με καταφρονούν: Ο Κύριος είπε: Ειρήνη θα είναι σε σας· λένε σε κάθε έναν που περπατάει σύμφωνα με τις ορέξεις τής καρδιάς του: Δεν θάρθει επάνω σας κακό·»

Ιερεμίας 7/ζ: 4, 13-15: «4 Μη έχετε πεποίθηση σε αναληθή λόγια, λέγοντας: Ο ναός τού Κυρίου, ο ναός τού Κυρίου, ο ναός τού Κυρίου είναι αυτός… 12 Αλλά, πηγαίνετε τώρα στον τόπο μου, που είναι στη Σηλώ, όπου είχα βάλει το όνομά μου, αρχικά, και δείτε τι έκανα σ’ αυτόν εξαιτίας τής κακίας τού λαού μου Ισραήλ. 13 Και τώρα, επειδή πράξατε όλα αυτά τα έργα, λέει ο Κύριος, και σας μίλησα, σηκωνόμενος το πρωί και μιλώντας, και δεν ακούσατε· και σας έκραξα, και δεν απαντήσατε· 14 γι’ αυτό, στον οίκο, επάνω στον οποίο αποκλήθηκε το όνομά μου, στον οποίο εσείς έχετε το θάρρος, και στον τόπο, που έδωσα σε σας και στους πατέρες σας, θα κάνω όπως έκανα στη Σηλώ· 15 και θα σας απορρίψω από το πρόσωπό μου, όπως απέρριψα όλους τούς αδελφούς σας, ολόκληρο το σπέρμα τού Εφραϊμ».

Δηλαδή, τους λέει: «Μη νομίζετε ότι επειδή ο Ναός του Κυρίου είναι στην Ιερουσαλήμ θα σας γλιτώσει ο Κύριος με όλα αυτά που κάνετε. Κοιτάξτε τι έκανε ο Κύριος στους αδελφούς σας, στο 10φυλο βασίλειο του Ισραήλ, πάνω στους οποίους έθεσε το όνομά Του, και θα δείτε τι περιμένει και εσάς».

Όμως, ο φίλος μας έχει παρερμηνεύσει κι άλλο εδάφιο:

Επίσης από το βιβλίο του Ιερεμία:

«Πώς λέτε: Είμαστε σοφοί, και ο νόμος τού Κυρίου είναι μαζί μας; Δέστε, σίγουρα, μάταια έγινε αυτό· το καλάμι των γραμματέων είναι αναληθές» (Ιερεμίας 8:8)

Το εδάφιο Ιερ. 8,8 αναφέρεται στους Ιουδαίους που δεν τίμησαν τον Νόμο ο οποίος μίλησε για τον Χριστό, και δεν τον δέχτηκαν. Ο Κύριλλος Αλεξανδρείας χρησιμοποιεί αρκετές φορές το εδάφιο σε έργα του και το θεωρεί προφητικό δηλ. ότι αναφέρεται στους Εβραίους που δεν αποδέχτηκαν το Ευαγγέλιο του Χριστού. Οι Γραμματείς έγραψαν ερμηνείες διαφορετικές, δεν δέχτηκαν τη διδασκαλία περί Μεσσία, δεν πείραξαν το πρωτότυπο κείμενο της Αγίας Γραφής όπως υπονοεί ο μουσουλμάνος απολογητής!

Γενικότερα, θα πρέπει ο Άχμαντ, ή όποιος άλλος θεωρεί ότι ο άγιος προφήτης Ιερεμίας μιλάει για νοθεία στα ΚΕΙΜΕΝΑ της Π.Δ, να εξηγήσει ποια από τα κείμενα γράφτηκαν ΠΡΙΝ τον Ιερεμία, επομένως μπορεί να υπονοούνται στην καταγγελία του, και ποια γράφτηκαν ΜΕΤΑ απ’ αυτόν, άρα είναι εκτός της καταγγελίας του, δηλ. οφείλει να τα δεχτεί ως ανόθευτα.

Και πρέπει να το υποστηρίξει με βάση επιστημονικές και ορθολογι(στι)κές απόψεις, που σε τόση «εκτίμηση» δήθεν τις έχει.

Ωστόσο, ασφαλώς ο άγιος προφήτης Ιερεμίας δεν εννοεί αυτό που εννοεί ο Άχμαντ Ελντίν.

Ο Χριστός μίλησε για τους γραμματείς στα περίφημα «ουαί». Να πώς είναι αναληθές το καλάμι των γραμματέων. Και να πώς ο λαός διέστρεψε τα λόγια του Θεού: στην καρδιά του, όχι στα κείμενα.

Μας λέει ο expaganus ότι επειδή πέθαναν οι πρώτοι Χριστιανοί για την πίστη τους δεν μπορούν να κατηγορηθούν για παραποίηση με δόλο. Η κριτική κειμένου όμως της Α.Γ μας πληροφορεί ότι τα λάθει πολλές φορές γινόντουσαν όταν κάποιος αντιγραφέας «διόρθωνε» τον προηγούμενο. Νόμιζαν δηλαδή ότι έκαναν καλό όταν στην πραγματικότητα κατέστρεφαν την ουσία του θέματος. Αυτοί που πέθαναν για την πίστη τους όπως λέει ο expaganus δεν γνώριζαν οι ίδιοι προφανώς τις παραποιήσεις και τις αλλοιώσεις. Μην ξεχνάμε ότι η Κ.Δ που έχουμε σήμερα και έτσι όπως είναι διαμορφωμένη είναι ένα αποτέλεσμα κατά πολύ μετά τον 2^ο αιώνα.

Καταρχήν, η κριτική κειμένου μας λέει κι ότι οι «διορθώσεις» αυτές στο μεγαλύτερο ποσοστό τους ΔΕΝ έχουν περάσει στο κείμενο του κανόνα, ότι οι αμφισβητήσεις αφορούν μόνο το 1% σημείων των κειμένων και δεν αφορούν «την ουσία του θέματος», και ότι αν αυτό το 1% αφαιρεθεί από το κείμενο της Α.Γ., η χριστιανική διδασκαλία δεν θα επηρεαστεί στο ελάχιστο. Αυτό ξεχνάει να μας το πει ο απολογητής του Ισλάμ, και δεν χρειάζεται φιλοσοφία γιατί το «ξεχνάει». Δεύτερον, ο Άχμαντ Ελντίν αναφέρεται με απατηλό τρόπο στη διαμόρφωση του Κανόνα της Α.Γ., δηλαδή στη διαδικασία που ξεχώρισε τα κανονικά ευαγγέλια από τα διάφορα απόκρυφα και τα ψευδοευαγγέλια γνωστικών και άλλων αιρετικών. Δεν μας λέει όμως, ότι ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ήταν αποδεκτά από την εποχή που πρωτοκυκλοφόρησαν (όλα μέσα στον 1^ο αι. μ.Χ.), και ότι αυτά που απορρίφθηκαν ποτέ δεν τύγχαναν καθολικής αποδοχής.

Μετά ο expaganus, επειδή είναι πολύ σκληρή η αλήθεια για το κείμενο της Κ.Δ γιαυτον, προσπαθεί να ρίξει λάσπη στο Κοράνι και στην αξιοπιστία του παραθέτοντας ένα κείμενο όπου δήθεν γίνεται λόγος περί αξιοπιστίας Κορανίου. Την απάντηση στο λινκ του μπορείτε να την βρείτε εδώ.

Ο φίλος μας δεν «αναιρεί» σε κάτι του απόσπασμα του βιβλίου του Αν. Γιαννουλάτου, και υπάρχουν πολύ μεγαλύτεροι κόλαφοι για την «αξιοπιστία του Κορανίου», στοιχεία τα οποία θα αναφέρουμε εμείς σε πρώτη ευκαιρία.

Λέει:

Ένα τέτοιο παράδειγμα θα δούμε στο παρόν άρθρο. Πρόκειται για τον ισχυρισμό ότι δήθεν ο Παράκλητος τής Καινής Διαθήκης, για τον οποίο προείπε ο Ιησούς Χριστός, είναι ο Μωάμεθ και όχι το Άγιο Πνεύμα, όπως τόσο ξεκάθαρα αναλύεται στην Αγία Γραφή.

Οι Μουσουλμάνοι αναφέρονται στο Κοράνιο, στη σούρα Ελ Σαφ στίχος 6 (61:6) όπου γράφει:

“Και (ανάγγελε στο λαό σου) τον Ιησού – το γιο της Μαριάμ – όταν είπε: Ω! Παιδιά του Ισραήλ! Είμαι ο απεσταλμένος του ΑΛΛΑΧ σ’ εσάς, για να επικυρώσω το Νόμο (τη Βίβλο) (που ήλθε) πριν από εμένα, και να σας αναγγείλω την ευχάριστη είδηση για έναν Απόστολο που θα έλθει μετά από μένα, και που το όνομά του είναι Άχμέντ’. Αλλά όταν τους παρουσίασε τα (ολοφάνερα) Σημεία, είπαν: ‘Αυτή είναι φανερή μαγεία’!” (σε μετάφραση ομάδας ελληνιστών καθηγητών του ισλαμικού Πανεπιστημίου Αλ-Άζχαρ υπό την επιμέλεια του Τζιχάντ Μπιλάλ Χαλήλ)

Σε αυτή τη σούρα βασίζεται το επιχείρημα των αναλυτών του Ισλάμ, ότι ο Μοχάμμεντ προλέγεται από τον Ιησού στην Βίβλο και συγκεκριμένα στo εδάφιο Ιω. 14:15-17, το οποίο λέει στην Κοινή Ελληνική διάλεκτο της εποχής:

“Εάν αγαπάτέ με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε, 16 και εγώ ερωτήσω τον πατέρα και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένει μεθ’ υμών εις τον αιώνα, 17 το Πνεύμα της αληθείας, ό ο κόσμος ου δύναται λαβείν, ότι ου θεωρεί αυτό ουδέ γινώσκει αυτό· υμείς δε γινώσκετε αυτό, ότι παρ’ υμίν μένει και εν υμίν έσται”.

(Μετάφραση: “Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου. 6 Και εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα, και θα σας δώσει έναν άλλον Παράκλητο, για να μένει μαζί σας στον αιώνα, 17 το Πνεύμα της αλήθειας, το οποίο ο κόσμος δεν μπορεί να λάβει, επειδή δεν το βλέπει ούτε το γνωρίζει· εσείς, όμως, το γνωρίζετε, επειδή μένει μαζί σας, και μέσα σας θα είναι”.)

Σύμφωνα με τους ισλαμιστές αυτούς, το εδάφιο λέει στην πραγματικότητα “περικλυτόν” και όχι “παράκλητον”, αλλά οι χριστιανοί το έχουν αλλάξει. “Περικλυτός” σημαίνει ένδοξος. “Ένδοξος” και “παινεμένος” είναι το νόημα του ονόματος Αχμάντ (για την ακρίβεια πιο σωστά μεταφράζεται ως “πιο αξιέπαινος”). Το όνομα Αχμάντ είναι συνώνυμο του Μοχάμμεντ που σημαίνει παινεμένος, ένδοξος (το aHMaD  και muHaMmaD μοιράζονται τα σύμφωνα-ρίζες H, M, D. – Στη σημιτική κατηγορία γλωσσών η κάθε λέξη, ως δομή και ως προφορά “κτίζεται” αποκλειστικά πάνω σε σύμφωνα-ρίζες. Τα φωνήεντα συνήθως δεν υποδηλώνονται.) .

Απάντηση:

Πως είναι δυνατόν ο expaganus να συμπεραίνει από την κοπέλα που του έστειλε αρχικά το μαιλ την θέση όλων των Μουσουλμάνων αναλυτών;

Προφανώς θα έχει ήδη υπόψη του τη γενικότερη θέση των μουσουλμάνων αναλυτών, που όπως σίγουρα γνωρίζει ο φίλος μας ο Ελντίν, δεν την κρατάνε κρυφή, αλλά προσπαθούν με αυτήν να μπερδέψουν χριστιανούς! Στο μεταξύ, εσείς αγαπητοί αναγνώστες ρίξτε μια ματιά στις λέξεις που έχουμε τονίσει, και προσπαθήστε να τις θυμάστε όταν θα διαβάσετε την υπόλοιπη απάντηση του απολογητή του Ισλάμ.

Ακόμα και με την λέξη παράκλητος αποδεικνύεται ότι ταιριάζει στην περιγραφή του Μωάμεθ(όπως θα δούμε). Όμως αυτό που θέλω να τονίσω εδώ είναι ότι θέλω να δώσετε βάση στα λόγια «Στη σημιτική κατηγορία γλωσσών η κάθε λέξη, ως δομή και ως προφορά “κτίζεται” αποκλειστικά πάνω σε σύμφωνα-ρίζες. Τα φωνήεντα συνήθως δεν υποδηλώνονται» Και θα δούμε πως μέσα από τον ίδιο του τον συλλογισμό αντικρούεται ο expaganus.

Λέει:

Άρα λοιπόν κατά τους ισλαμιστές αυτούς, στο κατά Ιωάννην ο Ιησούς προλέγει τον Μοχάμμεντ!

Δυστυχώς γι’ αυτούς που λένε τέτοια πράγματα, ο ισχυρισμός τους είναι εντελώς αστήρικτος για τους εξής λόγους:

1) Δεν έχει βρεθεί ούτε ένα αρχαίο ή έστω μεταγενέστερο χειρόγραφο που να περιέχει τα επίμαχα εδάφια και να λέει “περικλυτός” αντί για “παράκλητος”. ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ!

Απάντηση

Δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Γιατί όπως είπαμε ότι ακόμα και με την λέξη «παράκλητος» αποδεικνύουμε μέσα από τα ιερά κείμενα της Κ.Δ ( σύμφωνα με τους Χριστιανούς πάντα) ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο, συγκεκριμένα προφήτη.

Εδώ παρακαλώ θυμηθείτε τα τονισμένα σημεία: Ο Ιησούς μιλάει στους μαθητές για κάποιον που είναι ήδη δίπλα τους, και στο μέλλον θα είναι ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ. Ειναι δυνατόν να μιλάει για «έναν άνθρωπο, συγκεκριμένα προφήτη»; Ποιος είναι αυτός ο προφήτης, που είναι ΗΔΗ δίπλα στους μαθητές και στο μέλλον θα είναι μέσα τους;

Επίσης τα χειρόγραφα που είναι χιλιάδες έχουν διαφορές πολλές μεταξύ τους όπως επίσης και πολλά λάθη αντιγραφικά. Παρ όλα αυτά όμως δεν αποτελεί πρόβλημα να αποδειχτεί ότι ο «Παράκλητος» είναι Προφήτης, ένας άνθρωπος. Η πρώτη παρατήρηση λοιπόν είναι άστοχη μιας και δεν μπορούμε να βάλουμε κριτήριο στο αν έγινε  αναφορά από χειρόγραφα μιας και έχουμε λάθη αρκετά και κανένα από αυτά δεν είναι πανομοιότυπα.

Ο Άχμαντ παραβλέπει το λογικό ερώτημα που μόλις θέσαμε, και με αυτά που γράφει επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τη διδασκαλία αυτή του Ισλάμ. Γιατί αν υπάρχουν όπως λέει τόσα λάθη, και κανένα από τα χειρόγραφα δεν είναι πανομοιότυπο (ψέματα λέει αλλά ας πούμε ότι το δεχόμαστε…) πώς μέσα σε όλα αυτά τα λάθη δεν υπάχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ χειρόγραφο με τη λέξη «περικλυτός» αντί για τη λέξη «παράκλητος»; Τι σατανική και διαχρονική συνωμοσία έκανε όλους ανεξαιρέτως τους γραφείς να γράφουν ειδικά ΑΥΤΗ τη λέξη πάντα λάθος και ούτε μια φορά σωστά;

Λέει

2) Επειδή στην ελληνική δεν γράφουμε μόνο τα σύμφωνα όπως στην αραβική, αλλά γράφουμε ΚΑΙ τα φωνήεντα, δεν αρκούν τα κοινά σύμφωνα στις λέξεις “ΠαΡάΚΛυΤοΝ” και “ΠεΡιΚΛηΤόΝ” για να τις βγάλουμε συνώνυμες, όπως συμβαίνει π.χ. στην αραβική με τα ονόματα Αχμάντ (η Άχμαντ) και Μοχάμμεντ.

Απάντηση:

Άκυρη και αυτή η παρατήρηση. Διότι ο Ιησούς δεν μιλούσε την Ελληνική γλώσσα αλλά την Εβραϊκή ( πιο σίγουρα την Αραμαϊκή). Ο Χριστός δεν είπε επί λέξη « Παράκλητος» αλλά το πρόφερε στην Αραμαϊκή γλώσσα(σημιτική γλώσσα) ως «manahma» που εδώ ακριβώς έχουμε όπως είπε και ο expaganus «σημιτική κατηγορία γλωσσών η κάθε λέξη, ως δομή και ως προφορά “κτίζεται” αποκλειστικά πάνω σε σύμφωνα-ρίζες. Τα φωνήεντα συνήθως δεν υποδηλώνονται» έτσι έχουμε την ίδια μεθοδολογία με την αραβική μιας και η Αραμαϊκή είναι σημιτική γλώσσα.

Δυστυχώς για τον Άχμαντ, η δική του παρατήρηση είναι άκυρη! Ναι μεν ο Ιησούς μιλούσε αραμαϊκά, μιλούσε όμως και εβραϊκά καθώς τα μισναϊκά εβραϊκά ήταν καθομιλουμένη στην Παλαιστίνη. Στα εβραϊκά συνομίλησε με την Σαμαρείτισσα στο πηγάδι (Ιω. 4:4-26) (οι Σαμαρείτες μιλούσαν εβραϊκά και όχι αραμαϊκά). Στην εβραϊκή (τῇ ῾Εβραΐδι διαλέκτω) απευθύνθηκε και στον απόστολο Παύλο στο δρόμο για τη Δαμασκό (πραξ. 24:14). Η συνομιλία του με τους Εβραίους διδασκάλους (Λουκ. 2:39-52) έγινε προφανώς στα εβραϊκά, και όχι στα αραμαϊκά ή τα ελληνικά. Επίσης η έκφραση που χρησιμοποιεί ο Ιησούς στο κατά Ματθαίον 5:18 για το «ένα ιώτα ή μία κεραία» (yod v’kotz shel yod) είναι εβραϊκή φράση που αναφέρεται σε γράμματα του εβραϊκού αλφαβήτου. Επίσης στην εβραϊκή διάβαζαν τις Γραφές στις συναγωγές: Ο Έσδρας ναι μεν χρησιμοποίησε την αραμαϊκή γραφή για να γραφτεί με αυτήν η Τορά, όμως η γλώσσα που γραφόταν με αραμαϊκό αλφάβητο ήταν η εβραϊκή. Κάθε Σάββατο σε όλες τις συναγωγές διαβαζόταν η Γραφή στα εβραϊκά, κι επίσης στα εβραϊκά έλεγαν την Amidah και έκαναν όλες τις τελετουργίες. Είναι απίθανο ο Ιησούς να μην μιλούσε και εβραϊκά, από τη στιγμή που συμμετείχε στην εβραϊκή λατρεία και απευθυνόταν σε Εβραίους!

Όμως είναι αποδεδειγμένο ότι ο Ιησούς μιλούσε ΚΑΙ ελληνικά (όπως και αραμαϊκά). Ίσως να μιλούσε και λατινικά. Ο Ιησούς μεγάλωσε σε πολυεθνικό και πολύγλωσσο περιβάλλον, με πολλούς ελληνόφωνους εθνικούς να ζουν γύρω από τη Ναζαρέτ. Η Γαλιλαία όχι µόνο περιβαλλόταν από ειδωλολατρικό πληθυσµό• είχε τέτοιον και στα εδάφη της. Γι’ αυτό άλλωστε και ονοµαζόταν «Γαλιλαία των εθνών». Σέπφωρις και Τιβεριάδα ήταν ελληνικά ειδωλολατρικά κέντρα, ενώ η μεγάλη πόλη Σέπφωρις απείχε μόλις 6 χλμ. από τη Ναζαρέτ. Είναι καταγεγραμμένο στην Καινή Διαθήκη ότι ο Ιησούς Χριστός έχει μιλήσει σε Ρωμαίους (Ματθ. 8:5-13 συνομιλία με Ρωμαίο εκατόνταρχο, Ιω. 18:28 συνομιλία με Πόντιο Πιλάτο), οι οποίοι δεν γνώριζαν εβραϊκά και αραμαϊκά ούτε και καταδέχονταν να τα μάθουν, αλλά μιλούσαν – όπως οι περισσότεροι Ρωμαίοι και οι περισσότεροι άνθρωποι τότε – την Κοινή Ελληνική. Άρα αφού οι Ρωμαίοι δεν μιλούσαν εβραϊκά, ούτε αραμαϊκά, σε τι γλώσσα συνεννοήθηκαν με τον Ιησού; Το πιθανότερο είναι, στα ελληνικά. Το να μίλησαν στα λατινικά είναι λιγότερο πιθανό – καθώς η γλώσσα αυτή δεν ήταν τόσο «διεθνής» όσο τα ελληνικά – χωρίς να είναι και απίθανο. Αν όμως ο Ιησούς γνώριζε τα λιγότερο διαδεδομένα λατινικά, πόσο μάλλον θα γνώριζε τα ελληνικά που ήταν διαδεδομένα παντού, αποτελούσαν την επίσημη γλώσσα του εμπορίου ενώ οι μεταφρασμένες σ’ αυτά εβραϊκές γραφές χρησιμοποιούνταν στις συναγωγές των Ελληνιστών Εβραίων!

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ότι ο Ιησούς αποκαλούσε τον Θεό ως «ΑΛΑΧΑ» ( ΑΛΛΑΧ) και όχι με την Ελληνική προφορά «ΘΕΟΣ». Στην «ταινία τα πάθη του Χριστού» οι πρωταγωνιστές μιλούν με την γλώσσα των εποχών τους, δηλαδή ο «Χριστός» μιλά στην γλώσσα του. Δείτε πως προφέρει την λέξη «ΘΕΟΣ» και πως προφέρει την λέξη «παράκλητος»:

Πολύ ωραία απόδειξη, αντάξια ενός ισλαμιστή απολογητή! Ο Ιησούς αποκαλούσε πάντα και παντού τον Θεό «Αλάχα» επειδή ένα κλιπάκι από την ταινία του Μελ Γκίμπσον «τα πάθη του Χριστού» τον δείχνει μια φορά να λέει στα αραμαϊκά αποσπάσματα από τους ψαλμούς του Δαβίδ!!! Ακόμα κι έτσι να ήταν, καμία σχέση δεν έχει ο παλαιοδιαθηκικός Γιαχβέ με τον Αλλάχ, ο οποίος μέχρι τότε λατρευόταν ως θεός της σελήνης και του οποίου προφήτης έλεγε πως είναι ο Μουχάμμαντ.

3) Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι ο Μοχάμμεντ ήταν προφήτης, είναι φανερό ότι ο Ιησούς δεν αναφέρεται σε κάποιον προφήτη, κάποιον άνθρωπο με σάρκα και αίμα όπως ο Μοχάμμεντ, αλλά σε πνευματικό ον που οι ακόλουθοί του θα το έχουν μέσα τους. Σαφέστατα το χωρίο μιλάει για το Άγιο Πνεύμα. Ακόμα κι αν δεν έχουμε γνώση του χριστιανικού δόγματος της Αγίας Τριάδας ή ακόμα κι αν δεν το δεχόμαστε, καταλαβαίνουμε βάσει της κοινής λογικής ότι ακριβώς επειδή ο κάθε ακόλουθος του Ιησού θα έχει μέσα του το πνεύμα αυτό, το πνευματικό αυτό ον δεν είναι κάποιος απλός άγγελος, αφού ένας απλός άγγελος δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα σε πολλά μέρη. Μόνο ο ίδιος ο Θεός είναι “πανταχού παρών και τα πάντα πληρών”. Άρα το πνευματικό αυτό ον, που έχει τέτοιες θεϊκές ιδιότητες, είναι Θεός.

Και ακόμα, αν υποθέσουμε ότι οι Χριστιανοί δήθεν άλλαξαν τα συγγράμματα για να μη φαίνεται ο Μωάμεθ, πώς ήξεραν γι’ αυτόν και τα εξαφάνισαν, αφού δεν είχε καν εμφανισθεί; Όλο και κάτι δεν θα τους ξέφευγε στους τόσους αιώνες ως τον Μωάμεθ; Και αν οι Χριστιανοί εξαφάνισαν τμήματα, πώς δεν διατηρήθηκαν από τους Ιουδαίους για την Παλαιά Διαθήκη, ή από τους Γνωστικούς για την Καινή, έστω σε κάποιο απόκρυφο, από τα αμέτρητα που επιβίωσαν από τότε; Πώς τίποτα απ’ αυτά δεν επιβίωσε για τον Μωάμεθ; Είναι δυνατόν να συνεργάσθηκαν σ’ αυτό οι Ιουδαίοι, οι Γνωστικοί, οι αιρετικοί και οι Χριστιανοί, (ακόμα και οι ειδωλολάτρες που ούτε αυτοί αναφέρονται στα αποσπάσματά τους σε κάτι τέτοιο), ώστε από κοινού να καταφέρουν να εξαφανίσουν εντελώς κάτι τέτοιο σε συνεργασία; Γιατί μόνο με συνεργασία γίνεται κάτι τέτοιο, και πάλι κάτι θα ξέφευγε! Το βάρος τής απόδειξης πέφτει στους Μουσουλμανικούς αυθαίρετους και χωρίς το παραμικρό στοιχείο ισχυρισμούς.

Απάντηση

Μας ζητεί ο expaganus ένα κείμενο που να μαρτυρά τον Προφήτη Μωάμεθ σαν απόστολο και Προφήτη του Θεού. Του παρουσιάζουμε το ευαγγέλιο του Βαρνάβα λοιπόν που όχι μόνο τονίζει τον Μωάμεθ με υπαινιγμούς αλλά τον ονοματίζει ξεκάθαρα με το όνομα του! (http://barnabas.net/chapters/103-55-muhammad-at-the-judgment-day.html). Ο expaganus ελπίζω να μην έρθει κάνοντας διαμαρτυρία ότι αυτό το ευαγγέλιο είναι απόκρυφο η γνωστικό, μιας και συζήτησε ένα αρχαίο κείμενο έστω απόκρυφο η γνωστικό.

Να λοιπόν πόσο γυμνή είναι η απολογητική του Ισλάμ. Το «ευαγγέλιο» που μας αναφέρει ο «απολογητής του Ισλάμ» δεν είναι καθόλου αρχαίο! Είναι κείμενο του 16^ου αι. που οι κριτικοί κειμένων θεωρούν πλαστογραφία, στην οποία είναι ανακατεμένοι και μουσουλμάνοι. Καμαρώστε την εγκυρότητα του «Ευαγγελίου του Βαρνάβα» και βγάλτε συμπέρασμα για την γενικότερη εγκυρότητα όλων των επιχειρημάτων των απολογητών, που καταφεύγουν σε αυτό το κελεπούρι! Το «ευαγγέλιο» αυτό:

* Παρουσιάζει τον Ιησού να πηγαίνει στη Ναζαρέτ διαπλέοντας τη Θάλασσα της Γαλιλαίας, ενώ στην πραγματικότητα η Ναζαρέτ είναι στην ενδοχώρα και όχι παραθαλάσσια. Και από τη Ναζαρέτ «ανεβαίνει» στην Καπερναούμ – η οποία στην πραγματικότητα είναι παραλίμνια (κεφάλαια 20-21).

* Λέει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε κατά το διάστημα που διοικούσε ο Πόντιος Πιλάτος, το οποίο ξεκίνησε μετά το έτος 26 μ.Χ.

* Ο συγγραφέας δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι «Χριστός» και «Μεσσίας» είναι μεταφράσεις της ίδιας λέξης (Χριστός), κι έτσι ενώ περιγράφει τον Ιησού ως «ο Ιησούς Χριστός» υποστηρίζει ακόμη ότι «ο Ιησούς ομολόγησε και είπε την αλήθεια, «Δεν είμαι ο Μεσσίας» » (κεφ. 42).

* Υπάρχει αναφορά σε Ιωβηλαίο έτος το οποίο έρχεται κάθε εκατό χρόνια (κεφάλαιο 82), και όχι κάθε πενήντα χρόνια, όπως περιγράφεται στο Λευιτικόν: 25. Αυτός ο αναχρονισμός φαίνεται να συνδέει το «Ευαγγέλιο του Βαρνάβα» με τη διακήρυξη του 1300 ως ιωβηλαίου έτους από τον Πάπα Βονιφάτιο. Ένα Ιωβηλαίο που τότε αποφασίστηκε ότι θα πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε εκατό χρόνια. Το 1343 ο Πάπας Κλήμης VI μείωσε το διάστημα μεταξύ των «Αγίων Ετών» από εκατό σε πενήντα χρόνια. [53]

* Ο Αδάμ και η Εύα τρώνε ένα μήλο (κεφ. 40). Λαμβάνοντας υπόψη ότι η παραδοσιακή σύνδεση του καρπού του Δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού (Γένεσις: 2) με το μήλο, στηρίζεται στην μετάφραση της Εβραϊκής Βίβλου στα Λατινικά, όπου και η λέξη «μήλο» και η λέξη «κακό» αποδίδονται ως «Malum», καταλαβαίνουμε ότι το «Ευαγγέλιο του Βαρνάβα» δεν μπορεί παρά να γράφτηκε μετά από αυτή τη μετάφραση.

* Το «Ευαγγέλιο του Βαρνάβα» μιλά για κρασί που αποθηκεύεται σε ξύλινα βαρέλια (κεφάλαιο 152). Τα ξύλινα βαρέλια ήταν χαρακτηριστικό της Γαλατίας και της Βόρειας Ιταλίας, και δεν χρησιμοποιούνταν συνήθως για το κρασί στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέχρι μετά από το 300 μ.Χ., ενώ το κρασί στην Παλαιστίνη του 1ου αιώνα ήταν πάντοτε αποθηκευμένο σε ασκούς και κανάτες (αμφορείς). Η αγγλική δρυς (Quercus robur) δεν φύεται στην Παλαιστίνη, και το ξύλο από άλλα είδη δέντρων δεν είναι επαρκώς στεγανό για να χρησιμοποιηθεί σε βαρέλια κρασιού. [54]

* Στο κεφάλαιο 91, το «σαρανταήμέρο» αναφέρεται ως ετήσια νηστεία. [55] Αυτό αντιστοιχεί στη χριστιανική παράδοση της νηστείας για σαράντα ημέρες (Σαρακοστή). Όμως αυτή η πρακτική δεν καταγράφεται νωρίτερα από την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο (325 μ.Χ.). Επίσης δεν υπάρχει σαρανταήμερη νηστεία στον Ιουδαϊσμό εκείνη την περίοδο (βλ. Mishnah, Tractate: Taanith «Days of Fasting»).

* Όπου το «Ευαγγέλιο του Βαρνάβα» περιλαμβάνει αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη, αυτά αντιστοιχούν σε αποσπάσματα της Λατινικής Βουλγκάτα, [56] και όχι σε αυτά της ελληνικής μετάφρασης των Ο’, ή του εβραϊκού Μασοριτικού κειμένου. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η μετάφραση της Λατινικής Βουλγκάτα ήταν ένα έργο που ο άγιος Ιερώνυμος άρχισε το 382 μ.Χ., αιώνες μετά το θάνατο του Βαρνάβα.

* Η ιταλική έκδοση διαιρεί το χρυσό δηνάριο σε 60 λεπτά (minuti). Αυτά τα νομίσματα δεν υπήρχαν στην εποχή του αποστόλου Βαρνάβα. Είχαν ισπανική προέλευση που κρατούσε από την προϊσλαμική βησιγότθεια περίοδο της Ισπανίας, και προδίδουν ισπανική επιρροή στο «Ευαγγέλιο του Βαρνάβα». (Βλ. [3])

* Το κεφ. 91 αναφέρει τρεις εβραϊκές στρατιές από 200.000 άνδρες η καθεμιά στη Mizpeh, δηλαδή 600.000 άνδρες στο σύνολο, σε μια χρονική στιγμή που η συνολική ισχύς του Ρωμαϊκού στρατού σε ολόκληρη την αυτοκρατορία υπολογίζεται σε 300.000 άνδρες. (!)

Αυτά μόνο για τους αναχρονισμούς του «Ευαγγελίου του Βαρνάβα» (για περισσότερες λεπτομέρειες δείτε το ειδικό άρθρο μας).

Τι να κάνει όμως κι ο καημένος ο Άχμαντ Ελντίν; Η πλαστογραφία που λέγεται «ευαγγέλιο του Βαρνάβα» είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να φέρει…

Για να δούμε τώρα όμως και την ουσία της απόδειξης ως προς το γιατί ο Μωάμεθ  μπορεί να είναι ο Παράκλητος. Ο exapaganus λέει παραπάνω ότι ο Παράκλητος δεν είναι άνθρωπος η προφήτης αλλά είναι το Άγιο Πνεύμα. Πάμε να δούμε και πάλι τα χωρία που κάνουν λόγο για τον Παράκλητο και να παρουσιάσουμε με την σειρά μας την επιχειρηματολογία μας.

15. Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου.16. Και εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα, και θα σας δώσει έναν άλλον Παράκλητο, για να μένει μαζί σας στον αιώνα,17. το Πνεύμα τής αλήθειας, το οποίο ο κόσμος δεν μπορεί να λάβει, επειδή δεν το βλέπει ούτε το γνωρίζει· εσείς, όμως, το γνωρίζετε, επειδή μένει μαζί σας, και μέσα σας θα είναι. ( Ιωάννης 14:15-17)

Αυτό το χωρίο παρέθεσε και ο expaganus, ότι με αυτό βασίζουμε το επιχείρημα μας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, είναι και μερικά χωρία που με συνδυασμό με άλλα δείχνουν και δυναμώνουν την Ισλαμική άποψη, ότι ο παράκλητος είναι άνθρωπος –Προφήτης (δηλ ο Μωάμεθ). Το Άγιο Πνεύμα όπου και γίνεται και ο όλος ο λόγος χαρακτηρίζεται και σαν άνθρωπος και μάλιστα συγκεκριμένα σαν Προφήτης! Διαβάζουμε από τον ίδιο δήθεν συγγραφέα σε μια επιστολή του:

Αγαπητοί, μη πιστεύετε σε κάθε πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα αν είναι από τον Θεό· επειδή, πολλοί ψευδοπροφήτες έχουν βγει στον κόσμο.( Α Ιωάννη 4:1)

Ο «Ιωάννης» μας παρουσιάζει τις λέξεις «προφήτη» και «πνεύμα» σαν συνώνυμες.

Από πού κι ως κάνει ο Ιωάννης τέτοιο πράγμα; Ο Ιωάννης μιλά για τα πνεύματα που μιλούν μέσα από τους προφήτες. Στην περίπτωση του Μουχάμμαντ, το πνεύμα δεν είναι φυσικά ο ίδιος ο Μουχάμμαντ, αλλά ο Γαβριήλ που του υπαγόρευσε το Κοράνιο.

Ψεύτικο πνεύμα ψεύτικος προφήτης και λογικά αληθινό πνεύμα αληθινός προφήτης. Έτσι λοιπόν ο «Ιωάννης» κατανοεί το πνεύμα να είναι Προφήτης και όχι ένα πνευματικό ον. Η πιο σωστά όχι ΜΟΝΟ ένα πνευματικό ον. Στο παρακάτω χωρίο διαβάζουμε:

Από τούτο γνωρίζεται το Πνεύμα τού Θεού· κάθε πνεύμα που ομολογεί τον Ιησού Χριστό ότι έχει έρθει με σάρκα προέρχεται από τον Θεό·( Α Ιωάννη 4: 2)

Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα ότι το πνεύμα είναι άνθρωπος με σάρκα και οστά που ομολόγει.

Το ίδιο λάθος συνεχίζεται. Για να καταλάβετε ακόμα καλύτερα ποια είναι η διάκριση μεταξύ πνεύματος και ανθρώπου προφήτη, δείτε τις Πράξεις 16:16-18, όπου ο Παύλος και ο Τιμόθεος κηρύττουν, και μια κοπέλα που είχε μέσα της κάποιο πνεύμα που μάντευε, αλλά δεν ήταν το Άγιο Πνεύμα, άρχισε να τους ακολουθεί. Δείτε την πλήρη αναίρεση αυτού του ισλαμικού ισχυρισμού εδώ.

Επίσης, μείνετε συντονισμένοι για την τελειωτική απόδειξη γιατί ο Ιωάννης αποκλείεται να μιλά για άνθρωπο προφήτη.

Επίσης βλέπουμε και το τεστ για το αν κάποιος είναι ψευδοπροφήτης η αληθινός προφήτης, γιατί το Κοράνι λέει:

«Ο ΑΛΛΑΧ σου αναγγέλει ευχάριστα νέα μ’ ένα Λόγο του, το όνομα του θα είναι Μεσσίας Ιησούς (Χριστός Ιησούς), το παιδί της Μαριάμ, θα τύχει δε μεγάλης τιμής σ’ αυτόν τον κόσμο και στο μελλοντικό, και σύντροφος μ’ εκείνους που βρίσκονται πολύ κοντά στον ΑΛΛΑΧ» (Κοράνι 3:45) .

Το Κοράνι και κατά συνέπεια ο Μωάμεθ ομολογεί τον Ιησού σαν Χριστό ( Μεσσία) άρα σύμφωνα με το τεστ του «Ιωάννη» όπου είναι από το Θεό.

Κι άλλο λάθος, αντάξιο της άγνοιας (ή της επιτηδευμένης διαστρέβλωσης) που κάνουν στην Αγία Γραφή οι ισλαμιστές. Ο Ιωάννης προειδοποιεί για μια συγκεκριμένη αίρεση, τους Δοκήτες, που αρνούνταν ότι ο προϋπάρχων Λόγος του Θεού ενσαρκώθηκε στον Χριστό.

Το ισλαμικό κοράνι και, στη συνέχεια, οι μουσουλμάνοι, δεν ομολογούν το Χριστό «εν σαρκί εληλυθότα», γιατί τότε θα έπρεπε να παραδέχονται ότι, πριν γεννηθεί «με σάρκα» (ως άνθρωπος), υπήρχε με άλλη, άσαρκη μορφή, κάπου αλλού, απ’ όπου «ήρθε» («ελήλυθε») εν σαρκί. Αυτό σημαίνει όμως ότι δεν είναι απλά άνθρωπος, αλλά άνθρωπος και κάτι άλλο, το οποίο προϋπήρχε – και πρέπει να διερευνηθεί τι ήταν αυτό το «άλλο». Επομένως, με χριστιανικά κριτήρια, το πνεύμα που υπαγόρευσε στο Μωάμεθ το κοράνι δεν μπορεί να θεωρηθεί Θεός.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: την εποχή του αγίου Ιωάννη, οι τότε αιρετικοί Δοκήτες αρνούνταν ότι ο Χριστός πήρε αληθινή ανθρώπινη ύπαρξη και ανθρώπινο υλικό σώμα. Τον θεωρούσαν άσαρκο θεϊκό πνεύμα, που κατέβηκε από τον ουρανό με φαινομενικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια όμως εμφανίστηκαν άλλοι αιρετικοί, που αμφισβήτησαν κάθε σημείο της διδασκαλίας του Χριστού και της πίστης των χριστιανών. Έτσι, σήμερα θα λέγαμε ότι απαραίτητο κριτήριο για την αναγνώριση ενός φωτεινού πνεύματος είναι να ομολογήσει την Αγία Τριάδα, το ότι ο Χριστός είναι ταυτόχρονα Θεός και άνθρωπος και γενικά κάθε πτυχή της χριστιανικής διδασκαλίας που κατά καιρούς διαστρεβλώθηκε από αιρετικούς.

Πώς λοιπόν να αναγνωρίσουμε ότι το πνεύμα του ισλαμικού κορανίου είναι Θεός, όταν αρνείται πως ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού (ενώ ο Ίδιος το διακήρυξε σε αμέτρητα σημεία του ευαγγελίου, π.χ. Ματθ. 26, 29, Λουκ. 2, 41-52. 10, 22, Ιω. 5, 19-26. 10, 30. 14, 9-11. 16, 15. 17, 10 και 17, 21, κ.π.ά.) ή πως ο Θεός είναι τριαδικός, όταν ο Ίδιος ο Ιησούς παράγγειλε στους μαθητές και αποστόλους Του να βαπτίζουν τους ανθρώπους «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28, 19);

Επίσης, με τη λογική του Άχμαντ Ελντίν οι ΜτΙ είναι επίσης από τον Θεό επειδή δέχονται Χριστό με σάρκα. Παράλληλα άμα βρεθεί μια σέκτα που να λέει «δέχομαι Χριστό με σάρκα αλλά μέθυσο», θα είναι επίσης εκ Θεού, άμα βρεθεί μια σέκτα που να λέει ότι «δέχομαι Χριστό με σάρκα αλλά δολοφόνο», θα είναι επίσης εκ Θεού κ.ο.κ.

Ας δούμε όμως το αρχικό χωρίο πάλι:

Και εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα, και θα σας δώσει έναν άλλον Παράκλητο, για να μένει μαζί σας στον αιώνα,(Ιωάννης 14:16)

Τι εννοεί το χωρίο με το «έναν άλλο Παράκλητο». Ο Χριστός «λέει» έναν άλλον γιατί ο ίδιος θεωρείτε Παράκλητος (σύμφωνα με την εκκλησία) Όταν ο ίδιος θεωρείτε παράκλητος (εκείνη την ώρα) δεν έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο;

Όχι, έχουμε να κάνουμε με τον ένα και μοναδικό Θεάνθρωπο. Το ένα και μοναδικό πρόσωπο στο οποίο έχουμε ένωση της ανθρώπινης φύσης με το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας. Πού να τα καταλάβει όμως αυτά ο φίλος μας ο Ελντίν, που ως μουσουλμάνος θεωρεί τον Ιησού ως μόνο άνθρωπο, προφήτη! Γι’ αυτό μπερδεύεται και πέφτει στα επόμενα αστεία λάθη:

Άρα ο Παράκλητος είναι άνθρωπος η μπορεί να είναι και άνθρωπος.

Ο πρώτος Παράκλητος, είναι ο Θεάνθρωπος, που είναι Θεός και άνθρωπος. Ο δεύτερος είναι το Άγιο Πνεύμα, που είναι Θεός και όχι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος, είπαμε, δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα μέσα σε όλους τους χριστιανούς!

Και αν δεχτούμε επίσης ότι ο Ιησούς είναι ένας Προφήτης (Ιωάννης 4:19, Ματθαίος 21:11, Ιωάννης 6:29, Λουκάς 13:33 ) τότε έχουμε έναν Προφήτη Παράκλητο. Πως τότε ο expaganus μας λέει ότι στην περίπτωση του Παράκλητου δεν έχουμε να κάνουμε με άνθρωπο με σάρκα και οστά;

Και αν δεχτούμε επίσης ότι ο Ιησούς είναι ο ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού, όπως δέχεται ο ευαγγελιστής Ιωάννης τον οποίο παρερμηνεύει φρικτά ο ισλαμιστής φίλος μας, δεν θα πέσουμε ποτέ στη λούμπα να νομίζουμε ότι ο Παράκλητος ΠΡΕΠΕΙ να έχει σάρκα και οστά, όπως είχε η ανθρώπινη φύση του Ιησού.

Το πρόβλημα είναι ότι οι μουσουλμάνοι, που περιορίζονται στο να βλέπουν τον Ιησού ως έναν σκέτο άνθρωπο/προφήτη, αδυνατούν να καταλάβουν το χωρίο όπως ο Ιωάννης, που έβλεπε τον Χριστό ως Θεάνθρωπο. Δεν υπάρχει εξάλλου τίποτα στο χωρίο που να δείχνει ότι ο «άλλος παράκλητος» και ο «παράκλητος Ιησούς» θα έχουν ακριβώς την ίδια φύση. Το κοινό χαρακτηριστικό τους που τονίζεται εδώ είναι ότι και οι δυο είναι «παρηγορητές».

Ένα άλλο χωρίο για τον Παράκλητο λέει:

Εγώ, όμως, σας λέω την αλήθεια· σας συμφέρει να αναχωρήσω εγώ· επειδή, αν δεν αναχωρήσω, ο Παράκλητος δεν θάρθει σε σας· αλλά, αφού αναχωρήσω, θα τον στείλω σε σας. ( Ιωάννης 16:7)

Πρέπει δηλαδή να φύγει ο Χριστός για να έρθει ο Παράκλητος, αυτός είναι ο όρος. Αν δεν φύγει δεν μπορεί να έλθει  Αν πάρουμε την εξήγηση ότι είναι το Άγιο Πνεύμα (σαν πνεύμα καθαρά) τότε η έχουμε αντίφαση (σοβαρή ως προς την θεολογία του Χριστιανισμού) η ο Παράκλητος δεν είναι το Πνεύμα το Άγιο αλλά μεταφορικά υπονοείτε ο Προφήτης, ο άνθρωπος, ο ένας άλλος σαν τον Ιησού.

Και αυτό το λέω διότι το Άγιο Πνεύμα ήταν παρών και πριν και κατά την διάρκεια του Ιησού, καθώς επίσης το είχαν και άλλες φιγούρες.

13. Και ο άγγελος του είπε: Μη φοβάσαι, Ζαχαρία· επειδή, η δέησή σου εισακούστηκε· και η γυναίκα σου η Ελισάβετ θα γεννήσει σε σένα έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομά του Ιωάννη.

14. Και θα είναι σε σένα χαρά και αγαλλίαση· και πολλοί θα χαρούν για τη γέννησή του.

15. Επειδή, θα είναι μεγάλος μπροστά στον Κύριο· και κρασί και σίκερα δεν θα πιει, και θα γίνει πλήρης με Άγιο Πνεύμα από την κοιλιά, ακόμα, της μητέρας του. (Λουκάς 1: 13-15)

Και καθώς η Ελισάβετ άκουσε τον χαιρετισμό τής Μαρίας, το βρέφος σκίρτησε μέσα στην κοιλιά της· και η Ελισάβετ έγινε πλήρης με Άγιο Πνεύμα, (Λουκάς 1:41)

Και ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του, έγινε πλήρης με Άγιο Πνεύμα· και προφήτευσε, (Λουκάς 1:67)

Και να! στην Ιερουσαλήμ υπήρχε κάποιος άνθρωπος, που λεγόταν Συμεών· και ο άνθρωπος αυτός ήταν δίκαιος και ευλαβής, ο οποίος πρόσμενε την παρηγοριά τού Ισραήλ· και το Άγιο Πνεύμα ήταν επάνω του.( Λουκάς 2:25-26)

Όπως βλέπουμε ξεκάθαρα έχουμε το Άγιο Πνεύμα είδη από την παρουσία του Χριστού και πριν από αυτήν. Ο όρος λοιπόν δεν μπορεί να στέκει ότι πρέπει να φύγει για να έρθει το Άγιο Πνεύμα μιας και ήταν εκεί συνεχώς. Το λογικό αυτό που στέκει είναι ότι εννοεί ότι εννοούσε και ο «Ιωάννης» για το Πνεύμα, ότι είναι ένας άνθρωπος και συγκεκριμένα ο Παράκλητος είναι άνθρωπος και χαρακτηρίζεται μεταφορικά ως Πνεύμα της αλήθειας.

Ας κάνουμε ένα μικρό διάλειμα από το ισλαμικό παραλήρημα, που έφτασε να βάζει λόγια στο στόμα του αποστόλου Ιωάννη, για να θυμηθούμε ότι στο Ιω. 14,26 ο απόστολος όχι μόνο δεν λέει ότι ο Παράκλητος είναι άνθρωπος, αλλά τον ονομάζει:

«ο δε παράκλητος, το Πνεύμα το άγιον…»

Δεν λέει:

«ο δε παράκλητος, ο Μουχάμμαντ…»

Και  βεβαίως, ο ίδιος στίχος αναφέρει ότι αυτό που μεταβάλλεται είναι οι προϋποθέσεις καθόδου του Αγίου Πνεύματος. Είναι γελοίο να μας λέει ο ισλαμιστής, ότι το Πνεύμα ήταν …εδώ. Φυσικά και ήταν εδώ! Το Άγιο Πνεύμα είναι πανταχού παρών. Άρα, δεν τίθεται για εμάς θέμα ότι το Πνεύμα είναι σε κάποιο μέρος απ’ όπου θα φύγει για να έρθει εδώ!
Το θέμα είναι τι σημαίνει η φράση του Χριστού «θα στείλω άλλον Παράκλητο» όταν γνωρίζουμε την προαιώνια πανταχού παρουσία του! Και σίγουρα δεν μπορεί να σημαίνει ότι ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΔΩ μέχρι τώρα!
Για εμάς σημαίνει ότι θα έρχεται από τον Θεό το Πνεύμα αλλά με διαφορετικές πλέον προϋποθέσεις.
Στα εδάφια που αναφέρει ο Άχμαντ Ελντίν, δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμα το έργο της ενανθρώπησης. Ούτε το Κήρυγμα είχε ολοκληρωθεί, ούτε το Πάθος, ούτε η Σταύρωση, ούτε η Ανάσταση.

Το Ιω. 14,26 λέει καθαρά ότι: «ο δε παράκλητος, το Πνεύμα το άγιον…εκείνος υμάς διδάξει πάντα και υπομνήσει υμάς πάντα α είπον υμίν«.

Τώρα πλέον, το Άγιο Πνεύμα θα κατέρχεται εις το όνομα του Ιησού που είναι το κέντρο της νέας πίστης και ζωής. Αυτή θα είναι η προσευχή που θα προσκαλεί το Πνεύμα το Άγιο:

Πραξ. 4,30-33
«Κύριε […] άπλωσε το χέρι σου, για να γίνονται θεραπείες και θαυματουργικές αποδείξεις της δύναμής σου, στο όνομα του άγιου δούλου σου, του Ιησού«. Οταν τελείωσαν την προσευχή, σείστηκε ο τόπος όπου ήταν συγκεντρωμένοι· όλοι πλημμύρισαν από το ΄Αγιο Πνεύμα και κήρυτταν το λόγο του Θεού με θάρρος…Οι απόστολοι κήρυτταν και βεβαίωναν με μεγάλη πειστικότητα ότι ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε. Κι ο Θεός έδινε σε όλους πλούσια τη χάρη του.»

Πλέον, την προσευχή στο όνομα του Ιησού θα την επισφραγίζει η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος. Ο «άλλος παράκλητος» αποστέλλεται όχι όπως μέχρι τώρα, στα εδάφια της Π.Δ. που μας επιδεικνύει ο φίλος Άχμαντ, αλλά ως διδάσκαλος και υπομνηματιστής των όσων έγιναν από τον Ιησού, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα του Κηρύγματος, του Πάθους, της Σταύρωσης και της Ανάστασης.

Η παρουσία του Αγ. Πνεύματος στους ανθρώπους που λαμβάνουν το άγιο βάπτισμα και τα μυστήρια της Ορθοδοξίας δεν συγκρίνεται με την παρουσία Του κατά την εποχή της ΠΔ.

Η διαφορά ξεκαθαρίζεται στη φράση: «για να μένει μαζί σας». Αυτή είναι η διαφορά. Όχι επισκέπτης «επ’ αυτών», αλλά συστατικό της ψυχής τους, «εν αυτοίς».

Ο Χριστός προανάγγειλε τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος στους αποστόλους (και κατ επέκτασιν στους αγίους) που θα τους οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν κ.τ.λ. Που θα τους εξηγήσει όλα τα θεία πράγματα που δεν καταλάβαιναν μέχρι τώρα. Αυτό ειναι άλλο πράγμα και άλλο το ότι το Άγιο Πνεύμα υπήρχε στη Γη (που ασφαλώς υπήρχε, αλλιώς δεν θα μπορούσε να υπάρχει ο κόσμος) και ερχόταν στους δίκαιους κατά το θέλημα του Τριαδικού Θεού για τον ένα ή τον άλλο σκοπό.

Αλλά ας δούμε πώς παρερμηνεύει ο μουσουλμάνος το χωρίο που μόλις αναφέραμε:

αλλά, όταν έρθει εκείνος, το Πνεύμα τής αλήθειας, θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια· επειδή, δεν θα μιλήσει από τον εαυτό του, αλλά θα μιλήσει όσα πρόκειται να ακούσει, και θα σας αναγγείλει τα μέλλοντα.(Ιωάννης 16:13)

Από το παραπάνω χωριό κοιτάξτε τι καινούριο παρατηρούμε. Έχουμε μια περιγραφή ενός άνδρα και όχι ενός πνεύματος, σαν ουδέτερο. Έχουμε περιγραφές όπως «όταν έρθει εκείνος» δηλαδή άντρας. Και «από τον εαυτό του». Πως ένα Πνεύμα έχει γένος αρσενικού; Με σαφήνεια λοιπόν έχουμε τον Παράκλητο σαν έναν άνδρα, και προφήτη του Θεού.

Το «Πνεύμα» αυτό χαρακτηρίζεται ως αρσενικό όχι επειδή είναι «κάποιος άντρας» αλλά επειδή είναι συγκεκριμένο θεϊκό πρόσωπο, το 3^ο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας. Γνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν έχει φύλο, αλλά έχει επικρατήσει να αποκαλούμε τον Θεό ως να ειναι αρσενικού γένους, κι έτσι και το Άγιο Πνεύμα που είναι Θεός καλείται «αυτός». Παράλληλα είναι τελείως χαζό ειδικά εκ μέρους του Άχμαντ Ελντίν να συμπεραίνει ότι λόγω του αρσενικού γένους, το Άγιο Πνεύμα είναι «κάποιος άντρας»! Αυτό γιατί ο Άχμαντ Ελντίν  γνωρίζει ότι στην αραβική η σελήνη ή αν θέλετε το φεγγάρι, είναι γένους αρσενικού, ενώ ο ήλιος γένους θηλυκού! Είναι το φεγγάρι «κάποιος άντρας» ή ο ήλιος «κάποια γυναίκα» επειδή οι λέξεις που τα δηλώνουν είναι σε αυτά τα γένη; Τι θ’ ακούσουμε ακόμη από τους απολογητές του Ισλάμ!

Πιστεύω ότι δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε τον Παράκλητο διαβάζοντας τα ίδια τα κείμενα. Η πιο σωστή κατανόηση θα γίνει όταν αποβάλουμε την παρερμηνεία ορισμένων που αγνοούν το ίδιο το κείμενο και υιοθετούν λόγια, σκέψεις, ερμηνείες, που ποτέ δεν έχουν αναφερθεί από τα δήθεν λόγια του Ιησού στην Κ.Δ.

Εδώ προφανώς ο φίλος μας αναφέρεται στον εαυτό του, μιας και αυτός είναι που «παρερμηνεύει το ίδιο το κείμενο» και «υιοθετεί λόγια, σκέψεις, ερμηνείες, που ποτέ δεν έχουν αναφερθεί από τα δήθεν λόγια του Ιησού στην Κ.Δ.». Λίγη υπομονή μέχρι το τέλος, όπου αυτό θα αποδειχθεί ακόμη πιο καθαρά.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι απλό. Ότι ο Παράκλητος θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο Προφήτης Μωάμεθ μιας και είναι ο Προφήτης του Θεού, μετά τον Χριστό στην σειρά των Προφητών ( άρα και ο λογικός Παράκλητος)

Αυτή η πρόταση, που αποτελεί «λήψη του ζητουμένου» και ασφαλώς δεν αποδεικνύει τίποτα, έχει βαρύτητα μόνο γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι ο Ιησούς ήταν σκέτος «προφήτης του Θεού στη σειρά των προφητών» και ότι ΚΑΙ ο Μουχάμμαντ ήταν «προφήτης του Θεού». Έχει δηλ. βαρύτητα μόνο για τους μουσουλμάνους και κάποιους θεοσοφιστές κ.α. Αλλιώς, δεν έχει κανένα νόημα να πιστεύουμε ότι κάποιος που δεν είναι καθόλου προφήτης διαδέχεται κάποιον, που ούτε αυτός είναι απλά προφήτης αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο.

Και είναι ο μόνος ο όποιος «θα μιλήσει όσα πρόκειται να ακούσει, και θα σας αναγγείλει τα μέλλοντα.(Ιωάννης 16:13)

Μια τέλεια περιγραφή για τον προφήτη Μωάμεθ, ο όποιος έχει προφητέψει πολλά για το μέλλον και μίλησε για τον Θεό ΜΟΝΟ όσα άκουσε από Αυτόν! Το Κοράνι λέει:

Μα το Άστρο, όταν πάει για να δύσει. Ο Σύντροφος σας (ο Προφήτης Μουχάμμεντ) δεν παραπλάνησε κι ούτε έχει παραπλανηθεί. Κι ούτε προφέρει (τίποτε) από (δική του) Επιθυμία (πρωτοβουλία). Αυτό (το Κοράνιον) δεν είναι παρά έμπνευση (που στέλνεται κάτω στη γη) και τον εμπνέει.(Κοράνι 53: 1-3)

Εδώ έχουμε την κλασική κυκλική λογική των μουσουλμάνων: Ο Μουχάμμαντ που «έχει προφητέψει πολλά για το μέλλον» (δείτε κάποιες προφητείες του εδώ και θα καταλάβετε…) «μίλησε για τον Θεό όσα άκουσε από Αυτόν» και «δεν είπε τίποτα από μόνος του» επειδή έτσι λέει το Κοράνι. Μόνο που κανένας δεν μας βεβαιώνει ότι ο Μουχάμμαντ άκουσε τον Θεό, αυτό είναι ισχυρισμός του ίδιου του Μουχάμμαντ, και εκφράζεται μόνο στο Κοράνιο το οποίο και πάλι ο Μουχάμαντ το υπαγόρευσε. Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει δηλαδή.

Πάμε τώρα και στο λόγο που ο φίλος μας ο Άχμαντ Ελντίν δίνει λινκ μόνο για το άρθρο του expaganus στην ΟΟΔΕ, και όχι για αυτό που βρίσκεται στο μπλογκ του, στη διεύθυνση  https://expaganus.wordpress.com/2009/10/14/periklytos-mohammed: Ο λόγος είναι πολύ απλά ότι στο μπλογκ του ο expaganus έχει εμπλουτίσει το κείμενο με ένα ακόμη σχόλιο αναφορικά με το Ιω. 14:15, το εδάφιο στο οποίο ο Ιησούς Χριστός λέει στους μαθητές Του: Και εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα, και θα σας δώσει έναν άλλον Παράκλητο, για να μένει μαζί σας στον αιώνα». Σχολιάζει λοιπόν ο μπλόγκερ:

«Παράλληλα, ο Μοχάμμεντ δεν έμεινε καθόλου με τους μαθητές με τους οποίους συνομιλούσε ο Ιησούς, για την ακρίβεια δεν τους γνώρισε καν αφού γεννήθηκε εκατοντάδες χρόνια μετά από τη συνομιλία εκείνη! Αλλά ούτε με τους κατοπινούς χριστιανούς, ούτε καν με τους δικούς του ακολούθους δεν «έμεινε στην αιωνιότητα», αφού πέθανε, ως θνητός που ήταν, το 632 μ.Χ.»

Και μόνο αυτό το σχόλιο είναι αρκετό για να καταρρίψει τους τραβηγμένους απ’ τα μαλλιά ισχυρισμούς του ισλαμιστή απολογητή, ότι δήθεν ο Ιησούς μιλάει στους μαθητές Του για κάποιον προφήτη που πρόκειται να έρθει εκατοντάδες χρόνια μετά τον δικό τους θάνατο! Είναι ολοφάνερο ότι ο Χριστός μιλά για κάποιον που θα έρθει σύντομα μετά τη δική του αναχώρηση, που θα μείνει ΜΑΖΙ με τους συγκεκριμένους μαθητές που τώρα λυπούνται επειδή ο Χριστός θα φύγει από κοντά τους, και που μάλιστα θα μείνει μαζί τους ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ. Κρίμα βρε Άχμαντ… Τόσος κόπος για το τίποτα!

Αλλά στο μπλογκ του expaganus βλέπουμε κι ένα σχόλιο με ημερομηνία 15 Οκτωβρίου 2009, πριν δηλ. δημοσιεύσει ο Άχμαντ το άρθρο το δικό του που έχει ημερομηνία 21 Οκτωβρίου 2009 – με δυο λόγια το πιο πιθανό είναι ότι ο Άχμαντ γνωρίζει αυτό το σχόλιο. Το σχόλιο αυτό δίνει την πιθανότερη εκδοχή για το πώς ο όρος «περικλυτός» έφτασε μέχρι τους μουσουλμάνους:

https://expaganus.wordpress.com/2009/10/14/periklytos-mohammed/#comment-698

Καταρχάς, όχι μόνο στην Καινή Διαθήκη δεν υπάρχει ο όρος, αλλά είναι χαρακτηριστικό ότι το “περικλυτός” ΔΕΝ λεξικογραφείται στο περίφημο λεξικό της πατερικής γραμματείας:

Lampe G. W. H., A patristic Greek lexicon, Oxford – Clarendon Press 1961 (θα έπρεπε να βρίσκεται στη σελ. 1066).

Έχει όμως ενδιαφέρον ότι ενώ απουσιάζει ο σπάνιος αυτός όρος από τα χριστιανικά κείμενα, εμφανίζεται εκτός από την αρχαία ελληνική γραμματεία, και στην Απόκρυφη γραμματεία της Παλαιάς Διαθήκης, και μάλιστα στο βιβλίο που ονομάζεται “Διαθήκη Σολομώντος”, μια συλλογή αστρολογικού, μαγικού και δαιμονολογικου περιεχομένου.

Ο πυρήνας του έργου προέρχεται από ιουδαϊκό κείμενο του 1ου μ.Χ. αιώνα.

Εκεί αναφέρεται:

“Ο δαίμων είπεν· «εγώ Ασμοδαίος καλούμαι περικλυτός· οιδαίνομαι κακουργίαν ανθρώπων εν όλω τώ κόσμω” (Διαθήκη Σολομώντος, 23.1).

Γιατί να μην έχει αυτή την προέλευση το μουσουλμανικό “περικλυτός”;

Δεν μπορεί να επικαλούνται ό,τι βολεύει τη φαντασία τους.»

Αν αναλογιστεί κανείς ότι πολλά στοιχεία στο Κοράνιο προέρχονται από απόκρυφα κείμενα Εβραίων και Χριστιανών, καταλαβαίνει ότι πραγματικά το μουσουλμανικό «περικλυτός» μπορεί να έχει κι αυτό παρόμοια προέλευση.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο, που ο Άχμαντ Ελντίν αποκρύπτει το δεσμό προς αυτή τη σελίδα και αφήνει τον αναγνώστη να πιστεύει ότι και οι δυο σελίδες έχουν το ίδιο κείμενο. Εκτός που το τελευταίο σχόλιο του expaganus, που υπάρχει μόνο στο δικό του μπλογκ, τινάζει όλο το άρθρο του Άχμαντ στον αέρα, επιπλέον ο φίλος μας γνωρίζει καλά  ότι δεν συμφέρει οι μουσουλμάνοι να βλέπουν πληροφορίες όπως αυτή με το απόκρυφο εβραϊκό κείμενο. Γιατί τότε μπορεί και να ξυπνήσουν…

——————————

Θα κλείσω το ποστ με την ευχή, όλοι οι χριστιανοί που παραπλανήθηκαν από τις σοφιστείες του Ισλάμ να συνέλθουν και να επιστρέψουν στο Πατρικό Σπίτι, όπως ο άσωτος της παραβολής. Αμήν.