jump to navigation

Οι ‘παιδοφιλικοί γάμοι της Χαμάς’ και οι άσχετες συγκρίσεις 13 Μαρτίου, 2010

Posted by expaganus in προπαγάνδα, προβοκάτσια, Επικαιρότητα, Ισλάμ.
Tags: , , , , , , , , , , , , , , , , ,
4 Σχόλια

Πολλή φασαρία γίνεται τελευταία με μια μάλλον παλιά δημοσίευση, για την τέλεση ομαδικού γάμου 450 μουσουλμάνων στη Γάζα υπό την αιγίδα της Χαμάς, όπου σύμφωνα με κάποια δημοσιεύματα, οι νύφες ήταν κοριτσάκια προεφηβικής ηλικίας. Στο  Ίντερνετ κυκλοφορεί ένα μήνυμα που λέει:

«Ένα γκαλά έγινε στη Γάζα. Ο Ιμάμης ευλόγησε το γάμο 450 ζευγαριών.
Η πλειοψηφία των γαμπρών ήταν απο 25 μέχρι 30 ετών και η πλειοψηφία των νυφών ήταν ΚΑΤΩ ΑΠΌ 12 ΕΤΩΝ.
Ο κόσμος αγνοεί ότι οι πιο αποτρόπαιες υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης σε παιδιά, βασανιστηρίων και σοδομισμού λαμβάνουν χώρα στην καρδιά της Γάζας.
Οι γάμοι των παιδόφιλων της Χαμάς γίνονται με παιδιά μόλις 4 ετών, κι αυτό με την άδεια του ισλαμικού νόμου.
Αυτή η πληροφοριά αποκαλύφτηκε από τον Δρ Paul L.Williams, και εκδόθηκε και μεταφράστηκε στη Βραζιλία.
Μεγάλοι μουσουλμάνοι αξιωματούχοι, όπως ο Mahmud Zahar, ένας ηγέτης της Χαμάς συγχάρηκαν προσωπικά τα ζευγάρια κατά τη διάρκεια αυτής της τελετής που ήταν πολύ προσεκτικά οργανωμένη.
” Είμαστε στην ευχάριστη θέση να πούμε στην Αμερική ότι δε μπορεί να σας στερήσει αυτή τη χαρά ” είπε ο Zahar στους γαμπρούς, που ήταν όλοι ντυμένοι με σκουρόχρωμα κοστούμια.
Κάθε γαμπρος πήρε από τη Χαμάς ως δόρο το ποσό των 500 δολαρίων.
Τα κοριτσάκια, σε προεφηβική ηλικία, όλα ντυμένα στα λευκά και υπερβολικά μακιγιαρισμένα έλαβαν ένα γαμήλιο μπουκέτο.

Προσφέρουμε αυτό το γάμο σα δώρο στο λαό μας που αντιμετωπίζει την πολιορκία και τον πόλεμο” σχολίασε ο ισχυρός άντρας της Χαμάς, Ibrahim Salaf.
Οι φωτογραφίες αυτής της γαμήλιας τελετής εξιστορούν αυτήν την ειδεχθή “ιστορία”.
Το Διεθνές Κέντρο Ερευνών για τις Γυναίκες εκτιμά ότι υπάρχουν περίπου 51 εκατομμύρια “αρραβωνιασμένα κοριτσάκια” στον κόσμο, το μεγαλύτερο ποσοστό των οποίων είναι σε μουσουλμανικές χώρες.
Το 30% αυτών των μικρών αρραβωνιαστικών δέχονται βία από το σύζυγό τους.
Κάθε 3 χρόνια, 3 εκατομμύρια αυτών των μικρών μουσουλμάνων υπόκεινται σε ακρωτηριασμούς.

Η άσκηση αυτής της παιδοφιλίας γίνεται με την υποστήριξη του ακραίου Ισλαμισμού.
Επιπλέον, ο πιο γνωστός μουσουλμάνος, ο Ayatolah Khomeini υποστήριξε με εξοργιστικούς λόγους την άσκηση της παιδοφιλίας:
Ένας άντρας μπορεί να αντλήσει σεξουαλική ικανοποίηση από ένα παιδί, ακόμη και από ένα μωρό. Ωστόσο, δε μπορεί να διεισδύσει κολπικά, αλλά… πρωκτικά: ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Αυτό δυστυχώς δεν αναφέρεται συχνά, και ο ΚΟΣΜΟΣ σωπαίνει ή δε θέλει να το κοιτάει. Ακόμη χειρότερα, δε θέλει να το ΞΕΡΕΙ.
Τώρα ξέρετε! Θα σιωπήσετε? Θα σιωπήσετε?
Κανείς δε θα μπορέσει να σώσει αυτά τα μικρά θύματα της Χαμάς και άλλων περιοχών…»

Το μήνυμα ανακατεύει αλήθειες και ψέματα, καθώς πράγματι το Ισλάμ επιτρέπει τους γάμους με πολύ μικρά κορίτσια, αλλά

  • τα συγκεκριμένα κοριτσάκια δεν είναι οι πραγματικές νύφες αλλά παρανυφάκια, συγγενείς των γαμπρών,
  • οι νύφες είναι αλλού (όπως συνήθως στους ισλαμικούς γάμους) και δεν τις έχουν βγάλει φωτογραφίες, και
  • αν υπάρχουν ανάμεσα στις νύφες ανήλικες, είναι κάτι πιθανό μεν αφού η θρησκεία το επιτρέπει, για το οποίο δεν έχουμε καμμία απόδειξη δε, οπότε δεν δικαιούμαστε να κατασκευάζουμε ψεύτικες ιστορίες από άσχετες φωτογραφίες.

Για το θέμα με τους γάμους της Χαμάς μπορείτε να δείτε τις δημοσιεύσεις http://taxalia.blogspot.com/2010/03/blog-post_6013.html και http://les-malakies.blogspot.com/2010/03/blog-post_12.html . Για να μάθετε για το γάμο με πολύ μικρά κορίτσια στο Ισλάμ, μπορείτε να δείτε τη δημοσίευση http://greekmurtadeen.wordpress.com/2010/02/26/quran-pederasty2/ .

Εγώ προτιμώ να σταθώ σε διάφορες άλλες απόψεις που συνάντησα κυρίως στο ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου.  Διάφοροι λοιπόν που συμμετέχουν στην εκεί συζήτηση, σχολιάζουν το ότι στο Ισλάμ επιτρέπονται μέχρι σήμερα γάμοι με πολύ μικρά κορίτσια παραπέμποντας σε διάφορα γεγονότα «ελληνικού» ενδιαφέροντος: Στον γάμο της πριγκίπισσας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Σιμωνίδας με τον Σέρβο βασιλιά Μιλουτίν, στον πίνακα «τα αρραβωνιάσματα» του Νικολάου Γύζη, σε γάμους μεταξύ εφήβων που είναι παράδοση στους Ποντίους, σε τραγούδια για 12χρονα κορίτσια που κάποιος τ’ αγαπά.

Μας παραπέμπουν μέχρι και σε κείμενο του π. Κωνσταντίνου Παπαθεοδώρου από εδώ

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/h_8eomhtwr_istoria_pistis_latreia.htm#01.05

που γράφει τα εξής:

Ἀφοῦ συμπλήρωσε δωδεκαετῆ παραμονὴν εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων ἡ Παρθένος Μαριάμ, θείᾳ ἐντολῇ ἐξῆλθε τοῦ Ναοῦ εἰς ἡλικίαν δέκα πέντε ἐτῶν. Ἔπειτα ἀπὸ ὀλίγον χρόνον ἐγένετο ἡ μνηστεία της μετὰ τοῦ τέκτονος (=ξυλουργοῦ) Ἰωσήφ.
Ὅταν ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ Ναοῦ ἡ Παρθένος Μαριάμ, μετὰ δωδεκαετῆ παραμονήν της εἰς αὐτόν, οἱ γονεῖς της Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα εἶχαν ἀποθάνει καὶ διὰ νὰ μὴ μείνη χωρὶς προστασία, ὁ Θεὸς ἐγνώρισε εἰς τοὺς ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ διὰ θείων σημείων ὅτι ὀφείλουν αὐτοὶ νὰ παραλάβουν τὴν Μαριὰμ ὑπὸ τὴν κηδεμονίαν καὶ προστασίαν τους. Ἕνεκα, λοιπόν, τῆς θείας αὐτῆς ἐντολῆς ἐμνήστευσαν τὴν Μαριὰμ μὲ ἄνδρα δίκαιον ὀνόματι Ἰωσήφ, ὅπως ὑπηρέτηση οὗτος εἰς τὸ ὑπερφυὲς τῆς Θείας Οἰκονομίας μυστήριον.

Εἰς τὴν πρότασιν τῶν Ἱερέων νὰ μνηστευθῆ τὴν Μαριὰμ ὁ Ἰωσήφ, εἶπεν: «Υἱοὺς ἔχω καὶ πρεσβύτης εἰμί, αὕτη δὲ νεάνις, μήπως περίγελως γένωμαι τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ;». Παιδιά, τοὺς λέγει, ἔχω γιοὺς καὶ εἶμαι περασμένης ἠλικίας, αὐτὴ εἶναι μικρὴ κοπέλα, μήπως γίνω περίγελως εἰς τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ; Ἀλλὰ ἐπείσθη καὶ παρέλαβε τὴν Μαριὰμ ὁ Ἰωσὴφ «εἰς τήρησιν», δηλαδὴ εἰς προστασίαν. Τὴν ἄφησε δὲ εἰς τὴν οἰκίαν του τῆς πόλεως Ναζαρὲτ καὶ ἀπῆλθεν «εἰς τὰς οἰκοδομὰς αὐτοῦ».

Τὸν σκοπὸν τῆς μνηστείας τῆς θεόπαιδος κόρης Μαριὰμ μετὰ τοῦ γέροντος Ἰωσὴφ περιγράφει εἰς τὴν ἑρμηνείαν τοῦ πρώτου κεφαλαίου τοῦ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγελίου ὁ Εὐθύμιος ὁ Ζιγαβηνός, ὁ ὁποῖος δανεισθεὶς καὶ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους πατέρας λέγει:

«Ἡ Παρθένος Μαριὰμ ἐμνηστεύσατο τὸν Ἰωσήφ, ὅπως διαφύγει τὴν προσοχὴν τοῦ διαβόλου, διότι ὁ διάβολος γνωρίζων ἐκ τῶν προφητειῶν (αἵτινες ἔλεγον ὅτι ὁ Χριστὸς μέλλει γεννηθῆναι ἐκ κόρης παρθένου καὶ ἄνευ θελήματος ἀνδρός) ἕνεκεν τούτου ὁ διάβολος παρετήρει μετ᾿ ἀκριβείας πάσας τὰς παρθένους καὶ ὁποίαν παρθένον ἤθελεν ἵδη ἐν γαστρὶ ἔχουσαν, εἰς ταύτην καταπήξη πάσας τὰς δολερὰς αὐτοῦ παγίδας καὶ πάσας τὰς κακοτεχνίας αὐτοῦ, ὅπως μὴ πιστευθῆ ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ὁ ὑπ᾿ αὐτῆς γεννηθεὶς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Διὰ τοῦτο ηὐδόκησεν ὁ Θεός, ὅπως ἡ εἰς κατοικητήριον αὐτοῦ ἐκλεχθεῖσα Παρθένος Μαριάμ, μεμνηστευμενη οὖσα μετ᾿ ἀνδρός, διαφύγη τὴν προσοχὴν τοῦ διαβόλου καὶ οὕτω ἐκτελεσθῆ ἐν δικαιοσύνῃ ἡ τοῦ Θεοῦ θεία βουλή, διότι ὁ διάβολος μεριμνῶν καὶ προσέχων εἰς τὰς ἀμνηστεύτους παρθένους, ἡ μεμνηστευμενη θείᾳ εὐδοκίᾳ Παρθένος Μαριὰμ διέφυγε τὴν προσοχὴν τοῦ διαβόλου, καὶ οὕτως ἐξετελέσθη ἡ τοῦ Θεοῦ θεία βουλή».

Το να προσπαθεί κανείς να συγκρίνει τους γάμους ενηλίκων και ηλικιωμένων ακόμη με κορίτσια προεφηβικής/πρωτοεφηβικής ηλικίας που εγκρίνει το Κοράνι, το θεωρούμενο ως «αιώνιος λόγος του Θεού», με τα παραπάνω στοιχεία, είναι τελείως άσχετο. Ας δούμε γιατί δεν μπορεί να γίνει καμμία σύγκριση μεταξύ των δύο καταστάσεων:

1)      Ο γάμος της 5χρονης πριγκίπισσας Σιμωνίδας , κόρης του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου με τον βασιλιά των Σέρβων Μιλουτίν Νεμάνια, που ήταν 31 χρόνια μεγαλύτερός της, ήταν μια καθαρά πολιτική πράξη και δεν σημαίνει ότι ήταν σύνηθες να παντρεύουν εκείνη την εποχή κορίτσια σε ηλικία 5 ετών! Αντίθετα σύμφωνα με το Βυζαντινό Δίκαιο το κατώτατο όριο γάμου για τα κορίτσια ήταν τα 12 έτη και για τα αγόρια τα 14. Ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος χρησιμοποίησε την άτυχη κόρη του για να κλείσει ειρήνη με τον Μιλουτίν, ο οποίος ήταν σε πόλεμο με την αυτοκρατορία του για 15 χρόνια και είχε κατακτήσει τη σημερινή βόρεια Αλβανία με το Δυρράχιο, αλλά και σημερινές ελληνικές περιοχές μέχρι την Καβάλα. Η συμφωνία για να γίνει ο γάμος, ήταν ότι θα σταματούσε ο πόλεμος και οι κατακτημένες περιοχές θα γίνονταν προίκα της Σιμωνίδας. Η Σιμωνίδα ήταν η μία και μοναδική νόμιμη κόρη του Ανδρονίκου, δηλ. δεν είχε άλλη μεγαλύτερη την οποία μπορούσε να παντρέψει για να κλείσει ειρήνη (λέγεται ότι είχε και δύο εξώγαμες που όμως δεν ήταν πργκίπισσες, και δεν έχω στοιχεία για το αν ήταν μεγαλύτερες από την Σιμωνίδα). Επιπλέον φαίνεται ότι ο γάμος έγινε με τη συμφωνία να περιμένει ο Μιλουτίν να φτάσει η Σιμωνίδα στη «νόμιμη ηλικία» για να έχει σχέσεις μαζί της, πράγμα που όπως λένε πηγές της εποχής, δεν το τήρησε, με αποτέλεσμα η Σιμωνίδα να μείνει στείρα. Σίγουρα το όριο γάμου που βάζει το Βυζαντινό Δίκαιο ειναι πολύ μικρό σε σχέση με τα δικά μας δεδομένα σήμερα, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτό το Δίκαιο δεν έχει θρησκευτικό και αιώνιο χαρακτήρα, αλλά κοσμικό, που αλλάζει ανάλογα με τις αντιλήψεις της κάθε εποχής. Αν η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία υπήρχε μέχρι σήμερα, το όριο ηλικίας γάμου θα είχε αλλάξει σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα. Αυτό δεν συμβαίνει με τον ισλαμικό θρησκευτικό νόμο και τα ισλαμικά ήθη, σύμφωνα με τα οποία ό,τι έκανε ο Μωάμεθ – μαζί και ο γάμος του σε ηλικία 55+ ετών με ένα 6χρονο κορίτσι και η ολοκλήρωση του γάμου όταν αυτό ήταν 9 ετών – είναι παράδειγμα προς μίμηση.

2)      Ο πίνακας του Νικολάου Γύζη «Τα αρραβωνιάσματα», μας δείχνει αρραβώνα – και όχι γάμο – μεταξύ παιδιών. Δεν μας δείχνει κάποιον ηλικιωμένο σαν τον Μωάμεθ να παντρεύεται μια παιδούλα. Πρόκειται για αρραβώνες που οργάνωναν οι γονείς κατά την Τουρκοκρατία για να σώσουν τα αγόρια από το παιδομάζωμα του σουλτάνου, το οποίο στόχευε σε αγόρια από 6 έως 14 ετών. Τα αγόρια που ήταν μοναχογιοί, ορφανά, ή παντρεμένα, εξαιρούνταν από το παιδομάζωμα. (Δείτε λεπτομέρειες για τον πίνακα και το παιδομάζωμα εδώ: http://dyosmaraki.blogspot.com/2008/02/blog-post.html )Δεν πρόκειται δηλαδή για κάτι που οι χριστιανικοί αυτοί πληθυσμοί εξασκούσαν από πάντα και από ελεύθερη επιλογή τους, αλλά για προσαρμογή απέναντι σε μια εχθρική γι’ αυτούς πολιτική των μουσουλμάνων κατακτητών.

3)      Οι γάμοι μεταξύ εφήβων στους Ποντίους και πάλι οφείλονται σε έθιμο και όχι σε θεόδοτο νόμο. Οι σημερινοί Πόντιοι δεν συνηθίζουν να παντρεύουν τα αγόρια στα 14 και τα κορίτσια στα 12.

4)      Τα τραγούδια για τα 12χρονα κορίτσια, δεν αναφέρονται σε γάμο τους. Τα παινεύει και τα αγαπά κάποιος, που μπορεί να είναι κοντά στην ηλικία τους:

ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΓΙΑΛΟ

Κάτω στο γιαλό κάτω στο περιγιάλι
κόρην αγαπώ κόρην αγαπώ

Κόρην αγαπώ ξανθή και μαυρομάτα
δώδεκα χρονών δώδεκα χρονών

Δώδεκα χρονών που ο ήλιος δεν την είδε
παρά η μάνα της παρά η μάνα της

Παρά η μάνα της κανέλα τη φωνάζει
κανελόριζα κανελόριζα

Κανελόριζα και άνθος της κανέλας
φούντα της μηλιάς φούντα της μηλιάς

Φούντα της μηλιάς στα μήλα φορτωμένη
τ’ άκουσα κι εγώ τ’ άκουσα κι εγώ

Τ’ άκουσα κι εγώ πάω να κόψω μήλα
μήλα δεν ήβρα μήλα δεν ήβρα

Μήλα δεν ήβρα μόν’ τον καημό που πήρα
πέφτω σ’ αρρώστια πέφτω σ’ αρρώστια

Πέφτω σ’ αρρώστια σε κίνδυνο μεγάλο
φέρτε το γιατρό φέρτε το γιατρό.»

ΑΠΟ ΞΕΝΟ ΤΟΠΟ

Aπό ξένο τόπο κι απ’ αλαργινό
ήρθ’ ένα κορίτσι, φως μου, δώδεκα χρονώ

Ούτε στην πόρτα βγαίνει ούτε στο στενό
ούτε στο παραθύρι φως μου, δυο λόγια να της πω

Έχει μαύρα μάτια και σγουρά μαλλιά
και στο μάγουλό του, φως μου, έχει μιαν ελιά

Έβγα κόρη του γιαλού, άστρο λαμπερό
χάρισέ μου την ελιά σου πού ’χεις στο λαιμό

Δε μου τη δανείζεις δεν μου την πουλάς
την ελίτσα που ‘χεις, φως μου, και με τυραννάς

Δε σου τη δανείζω, δεν σου την πουλώ
μόν’ να τη χαρίσω θέλω σε κείνον π’ αγαπώ.

Βλέπουμε στα τραγούδια ότι τα κορίτσια αυτά είναι 12 χρόνων και δεν έχουν ακόμη παντρευτεί, αλλά μένουν με τους γονείς τους. Σύμφωνα με το τραγούδι, το ένα «αγαπά» κάποιον, αλλά δεν είναι παντρεμένο κι ούτε καν αρραβωνιασμένο μαζί του.

5)      Το κείμενο του π. Παπαθεοδώρου δεν δείχνει έγκριση της μνηστείας της 15χρονης Μαρίας με τον «πρεσβύτη Ιωσήφ». Αντίθετα, το ότι εκείνος λέει «ἔχω γιοὺς καὶ εἶμαι περασμένης ἠλικίας, αὐτὴ εἶναι μικρὴ κοπέλα, μήπως γίνω περίγελως εἰς τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ;» δείχνει ότι ένας τέτοιος γάμος με τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας θεωρείται αταίριαστος και σε εκείνη την εποχή. Επιπλέον δεν αναφέρεται σε γάμο που πρόκειται να ολοκληρωθεί, αλλά σε ένα προκάλυμμα για να μην αντιληφθει ο διάβολος ότι η Μαρία κυοφορεί τον Μεσσία.

Επίσης πρέπει να σημειώσουμε ότι σε όλες τις αρχαίες κοινωνίες όπου το νόμιμο ηλικιακό όριο για γάμο ήταν χαμηλό, ήταν χαμηλό και το προσδόκιμο επιβίωσης.

Και μια που αναφέρουμε το κατώτατο όριο ηλικίας γάμου σε διάφορες ελληνικές περιοχές και περιόδους, γιατί να μην αναφέρουμε ότι στη Σπάρτη το νόμιμο όριο για τα κορίτσια ήταν τα 18 έτη και για τους άντρες τα 30, καθώς ο σκοπός ήταν να έχουν οι άντρες μεγάλο διάστημα πολεμικής εκπαίδευσης, και οι γυναίκες να γεννούν υγιή παιδιά και να μην πεθαίνουν στη γέννα του πρώτου;

Με δυο λόγια: Το όριο ηλικίας γάμου στον ελληνικό χώρο δεν ήταν κατώτερο της πρωτοεφηβικής ηλικίας, δεν είχε θείο κύρος, και ακολούθησε την εξέλιξη των κοινωνικών ηθών και των επιστημονικών ανακαλύψεων. Δεν μπορεί να συγκριθεί με το ότι στο Ισλάμ ένας γάμος με κορίτσι πρωτοεφηβικής ή προεφηβικής ηλικίας προβλέπεται από το «ιερό, αιώνιο και αναλλοίωτο» βιβλίο/αποκάλυψη του Αλλάχ και αποτελεί μίμηση του «προφήτη», άρα μπορεί να συνεχίζεται στον αιώνα τον άπαντα άσχετα με το τι λέει η ιατρική επιστήμη.